DÜZENLEYECEK ZAMANIM YOK. ŞU AN İÇİN YANLIŞLIKLAR OKUYABİLECEK İNSANLARA HİTAP EDECEKTİR.
Francesco Rossi İtalya' nın Toskana şehrinde nesillerdir çiftçilik ile ilgilenen bir ailenin beşinci çocuğu olarak doğmuştur. Genç adam aile mirasını sürdürme...
Boş bulduğu koltuğa oturdu Isabella. Pippa başını bacaklarına koyduğunda garsonun getirdiği kırmızı şarabı yudumlarken küçük kızın uzun saçlarını okşadı. Boşalan her kadehinin yerine yenisi zaman geçmeden geliyordu. Simon çantasını ve ayakkabılarını yanına bırakıp kanepenin diğer ucunda ayakta bekliyordu. Beşinci kadehinden ilk yudumu alırken başını dönüyordu ve görüşü bulanıklaşmıştı. Bedeninin ısısı giderek artıyorken elbisenin darlığı rahatsızlık veriyordu. Belinda ile konuşmak istiyordu. Francesco ile yaptıkları anlaşma şuanda kendisi tarafından duvarın en üst rafına kaldırılmışken ona ne konuşacağını toparlamaya çalıştı bulanıklaşan aklında. Tek soru geliyordu aklına. Hala onu arzuluyor musun? Sürekli yankılanan sorunun olası iki cevabını çoktan duymuştu. Evet ya da hayır. Evet derse yapacağı şey ağlamak olacaktı. Hayır derse ise okkalı bir tokat bulacaktı adamın yanağını. Hayalinde yerine geçen kadın elini kaldırıp hızla yanağına vururken sonsuz boşlukta sesi yankılandı.Ne keyifli bir ses. Genç kadın kadının gülüşü dışarıdan kimseye bir anlam ifade etmiyor aksine deli bu diyen bakışları üzerine çekiyorken içten sahnenin karşısında onu izleyen yüzleri karanlıkta kalan kadın siluetleri tarafından alkış yağmuruna tutuluyordu.
Francesco elini elindeki kadehin ince sapını kavrayan parmaklarını tek tek ayırıp bardağı yanındaki adama uzattı. Simon ise Pippa' ın başını dizlerinden yavaşça kaldırıp omzuna dayadı küçük bedenini göğsüne bastırıp korumalardan birinin montunu üzerine örtmesine izin verdi. Isabella önünde ayakta duran adamın elini nazikçe duruşuna ve ardından "hadi canım ayağa kalk" deyişini duydu. Bedeninin tepkisi komutlara uymaktan ibaret oldu. Bir robot gibi ayağa kalktı. Ayakları kaygan bir buz pistinin üzerindeymiş gibi kayıyordu.
"kayıyor" dediğinde Francesco onun gibi başını öne eğip ayaklarına baktı. Salon boşaltılmış davetliler kutlamanın devamı için hazırlanan parti mekanına nakledilmişti. Francesco ayakkabıları yerden alıp önünde tek dizinin üzerine çöktü. "Omuzlarıma tutun" dedi genç adam Isabella "cindirella oldum" deyip kahkahalar ile gülerken adamın omuzlarını tuttu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Francesco ayakkabılarını giydirdi ve ayağa kalktı. Isabella' ın rüzgar alan şeker kamışı gibi durduğu yerde bir oya bir bu yana sallanıyordu. "seni kendine getirmeliyiz" diyerek kolunu beline dolayıp bedenini bedenine yasladı. "Pippa' ı eve götür. Belinda sizi bekliyor olacak" dedi. Isabella ile kapının yürürken Simon kucağındaki kızla arkalarından yürüdü. Merdivenlerden inmesinin imkansız olduğunu bildiğinde kadını kucağına aldı ve arabaya kadar taşıdı. Isabella anlayamadığı şeyler mırıldanıyordu. Isabella' ı siyah minivanın koltuğuna bıraktıktan sonra öndeki jipe yürüdü. Simon kucağındaki Pippa ile birlikte ara koltukta oturuyordu. Patronu geldiğinde canı açtı.
"yatağına yatırdıktan sonra görüntülü ara" dediğinde Simon "peki efendim" dedi. Şoförün kapısını açıp "ne olursa olsun eve kadar durmak yok" dedi. Araba hareket edip gözden kaybolana kadar bekledi ve ardından Isabella' ı bıraktığı araya doğru yürüdü. Akşam vakti çıkan esinti son baharın ben geldim değişi gibiydi. Kollarının ürperdiğini hissetti. Kayar kapıyı açan şoför arabadan çıkarken içeri girdi. Isabella kolunu arabanın siyah camının önündeki çıkıntıya dayamış ve çenesini avucunun içine koymuş dışarıyı izliyordu. Bilinci bir gidip bir geliyordu. Geldiği o anda "Pippa nereye gitti?" diye sordu başını ona çevirmeden.
