kötü KIZLAR

Bölüm 27

"Bunlar senin." dedikten sonra yanımızda bir araba belirdi.

Oğuz, Eren'in arabasına binerken biz de geçici olan arabamıza binmiştik. Sürücü koltuğuna Cemre oturmuştu. Onun yanına oturduktan sonra telefonumu çıkardım. Annem'in çağrılarını gördükten sonra onu aramayı düşündüm ama ne diyeceğimi bilemiyordum.

Muğla'ya kadar bu şekilde devam etti yolculuğumuz. Cemre'nin yorulduğu zaman Pınar arabayı kullanmıştı. Sinem yol boyunca uyudu diyebilirim. Telefonum tekrar çaldı. Annemin ne kadar ısrarcı olduğunu biliyordum. Sadece ne diyeceğimi bilmiyordum.

Okulu yarıda bırakıp tatile gittiğim için babamda, o da bana kızgındı. Tabi onlara tatile gittiğimi söylemiştim. Telefonu kulağıma götürdükten sonra annemin her zamanki gibi yumuşak sesiyle karşılaştım. Aslında annem pek yumuşak biri sayılmazdı. Sadece Rüya'nın ölümünden sonra bana bir melekmiş gibi davranarak ne kadar iyi bir anne olduğunu kanıtladı.

"Yeşim, neden açmıyorsun kızım? Bir kere bile aramadın." dedi. Nefes verdikten sonra düşündüm. Çünkü hayatımı boka çevirenlerden intikam almak istiyordum. Ve tek amacım buydu. Bunu size anlatamam anne!

"Burada bir işe başladık. Her şey yolunda gidiyor. Pınar'ın öfke nöbetleri azaldı. Sinem'in ağlamaları da. Cemre desen halinden memnun. Bende öyle." diye açıklama yaptım.

"Hala Muğla'da olduğunuzu biliyorum. Sakın inkar etme! Baban ve ben yarın oraya geliyoruz." dedi. Hızla elimi yüzüme götürerek dişlerimi sıktım. Ne gerek vardı şimdi? Üstelik Muğla'ya daha yeni gidiyoruz.

"Bak, buna hiç gerek yok. Biz gerçekten iyiyiz anne." dedim yerimde doğrularak. Bu intikam denen lanet şeyin daha fazla uzun sürmesini istemiyordum. Annemin sevgi dolu kucağına, babamın herşey düzelecek zırvalarına ihtiyacım yoktu bu intikamda. İhtiyacım olan tek şey kardeşlerimdi. Ve onlar da yanımdaydılar.

"Otelin adresini yollarsın. Yoksa baban tüm Muğla otellerindeki isimlere baktırır." dedi büyük bir öz güvenle. Annem babama deli divane aşık falan değildi. Babamın, anneme olan aşkını bilmeyen yoktu ama annem sırf rahat bir yaşam sürmek için evlenmişti babamla. Her zaman iki kişi arasındaki saygının, aşktan daha önemli olduğunu söylerdi. Babam ise daha sert duruşlu olmasına rağmen aşkın bulunmaz bir detay olduğunu söylerdi. Ben saygıya da aşka da önem vermezdim. Bu yüzden dedikleri pek umurumda olmazdı.

"Tamam." dedim çaresizce. Onların da en az benim kadar inatçı olduklarını biliyordum. Sonuçta onların kızıydım.

"Annem ve babam uzun bir süreden beri kaldığımız otelin ismini istiyorlar. Yarın burada olacaklar." dediğimde Sinem uzandığı yerden kalktı. Cemre pür dikkat gözlerini açarken Pınar gözünü yoldan ayırmadı.

"Onlara direk o beş uğursuzun peşine düştüğümüzü ondan önce de Sinem'in eski sevgilisi olacak şerefsizden sağlam bir intikam aldığımızı ve bunlara yardım eden iki tane süt kuzusunu yoldan çıkardığımızı söyleseydin işimiz daha kolay olurdu." diye uzun bir cümle kurdu Pınar.

Sinem'in sırıttığını gördüm. "Bence bu açıklama iyi fikir." derken eğleniyor gibiydi.

"Durum ciddi, yarın burada olacaklar." dedim neşesiz bir şekilde. Kendimi annesi ve babası tarafından sürekli rahatsız edilen şımarık kız çocuğu gibi hissetmiştim.

"Eren'in tuttuğu eve yerleşmemiz ve sahte bir iş ayarlamamız yeterli olacak. Panik yapmaya gerek yok." dedi Cemre otoriter bir sesle. Sarı saçlarını geriye attıktan sonra şapkasını taktı.
Pınar sakızını şişirirken Sinem uykusuna devam etti. Bende yine kardeşlerime bakıp gülümsedim. Biriyle kardeş olmanız için aynı kanı taşımanız veya annelerinizin aynı olması gerekmez. Sadece onları seçmeniz ve onlar tarafından seçilmeniz gerekir. Ben kendimi her şeye rağmen şanslı sayıyorum. Çünkü onlara sahibim.