ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

89. BÖLÜM

Selamm, bölümü oylayalım lütfen arkadaşlar ve okurken de yorumlar yapalım lütfen.

İyi okumalar.. ❣️

🪽🪽

Hüma'dan…

Bedenimin içindeki mucize gün gelip yine bedenimi bitirecekti. Canımdan beslenen bebeğim, zaman dolunca canımı alacaktı.

Bu muydu, bunu mu demek istiyordu bana Karen? Çok saçma değil miydi, bir bebek annesine şans getirirdi kötülük değil.

İnanmak istemiyordum ama Karen'in gözlerindeki eminliği görmüştüm. Üstelik Wizard ve Aren ona güveniyordu, yoksa ikisi de onun yanına gitmeme razı olmazdı. Ama bu dedikleri… Kabul etmek istemiyordum.

Aren'e baktım, gözleri karnımda geziniyordu ama ruhuyla burada değildi. Aklındaki düşünceler onu çok başka diyarlara götürürken hissettiklerini kalbimde hissediyordum.

“Bana izin vermek zorundasın. “ Karen'in sözleri kor alev olup içime düştüğünde Aren gözlerini gözlerime kaldırdı.

Dudakları düz bir çizgi halindeydi. “Bebeğim bir gün yaşayacak mı? “

Sorum Karen'in gözlerini düşürmesine sebep oldu. “Bunu bilemem. “

“O zaman işin ne! “ Yerimden kalkmaya çalışırken karnımdaki acıyı hissedince yüzümü buruşturdum. Kazağım açık karnımı kapatırken tenime yaptığı şeyi görmemi engellemişti.

“Hüma, bak büyücü olabilirim ama Tanrı bebeğine yaşaması için can verir mi bilmiyorum. “

“Büyücülerin bunu da yaptığını sanırdım. “ Konuşmadı, aklında planları vardı elbette fakat bunu söylemiyordu. Sebebi ise hiç şüphesiz Aren'di.

Karen'in elindeki ilaca baktım, madem bebeğim için faydalıydı bu ilaç o zaman kanıma karışmasına izin verirdim. Son verdiğim kararla tekrardan yatağa yattığımda Karen'in rahatlamış ifadesini fark etmiştim. Sebebini sormayarak kolumu ona uzattım ve iğneyi yapmasına izin verdim.

Derime saplanan sivri uçtan damarlarıma kırmızı sıvı enjekte edilirken dediği gibi uyuştuğumu hissediyordum ama birkaç dakika sonra uyuşukluk sadece karnımda kalıp diğer bölgelerimde geçmişti.

Yanımdan kalktı, Aren hâlâ yüzüme bakmıyordu. Ona bakmayı kesip Karen'in hareketlerine dikkat kesildim. Eline aldığı temiz beyaz bir bez ve içinde su olduğunu tahmin ettiğim leğenle yanıma geldi. Bezi suda yıkayıp sıktıktan sonra karnımda gezdirirken sanki içimde hisseder gibi olmuştum dokusunu.

Karen birkaç defa daha aynı işlemi yaptıktan sonra bu sefer de elinde krem olduğunu düşündüğüm kutu ile gelip parmağına aldığı kremi karnıma güzelce yedirdi. Bu esnada hiçbir şey hissetmiyordum.

Karen ellerini yıkamak için yanımızdan ayrılıp arka odaya geçerken Aren yavaş adımlarla yanıma gelmişti, yatağın boş kısmına oturup elini göğsümdeki elimin üstüne koyduğunda gözlerine çevirdim gözlerimi. Dudakları söyleyecekleri için sabırsızdı.

“Karen'in bu işleminden bir müddet sonra yine kontrole geleceğiz, eğer bu sefer de düzelme olmazsa onu yok edeceğiz. “

Dudaklarından dökülenler içimi paramparça ederken nasıl böyle bir şey söyleyebildiğine çatık kaşlarımla bakıyordum. Bunu bana nasıl yapardı, hiç mi canı acımamıştı söylerken?

Benim çok acımıştı zira…

Cevap vermedim ama kabullenmesini de istemedim. Elimi büyük elinin altından çekerken ona nefret doluydum.