ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

12. BÖLÜM

Selamlarrr. Kitap nasıl gidiyor bakalım, umarım beğeniyorsunuzdur. 🫠

Buraya günde bir bölüm atıyorum ama ben günlük olarak üç bölüm yazıyorum. Belki biraz daha ilerleyince daha çok bölüm atmaya başlarım, şimdilik bu şekilde devam edelim. 🫡

Bu bölüm ve diğer tüm bölümler için oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen onları esirgemeyin ve kitabımızın gelişmesinde sizin de bir emeğiniz olsun. 🤗

Tüm söyleyeceklerimi söyledikten sonraaa iyi okumalar diliyorum canlarım. Hadi bakalım, bölüme geçelim. 🥳🌸

🪽🪽

Duyduklarım, duymak istediklerim miydi sahiden de? Bir soru sormuştum Asra'ya ve cevabını almıştım. Ama duymak istediğim dudak uçuklatacak o rakamlar mıydı sahiden de? Hayır… Hayır, bunun böyle olduğunu tahmin etmemiştim.

Onun bu kadar uzun zamandır burada yaşadığına inanamamıştım.

Belki de bu yüzdendi acelesi, belki de bu yüzdendi öfkesi. Sıkılmış mıydı buradan, belki. Ama çıkış yoktu, bilet tek taraflıydı.

Onu anlamak isterdim ama başıma böyle bir şey gelmediği için anlayamazdım ki. Onu teselli etmek isterdim ama kendi akıbetim bile belli değilken ona ne söyleyebilirdim?

"Bunu ona söyleme lütfen Vera, o buraya gelişini arkasında bırakmak istiyor çünkü. "

"Bu gerçeği bizzat yaşarken nasıl arkasında bırakabilir? "

Aklım almıyordu, daha buranın varlığına alışamamışken onun bu kadar zamandır burada yaşadığını öğrenmiştim. Buranın sonsuz ve ebediyen olduğunu biliyordum ama bu kadar da büyük rakamlar olacağını zannetmemiştim.

"Bunu kendisine sormalısın. " dediğinde uzaklara dalan gözlerimi ona çevirdim. "Ama sana her şeyi anlattığında. "

Ona hiçbir şey soramazdım, onunla konuşamazdım, onun gözlerinin içine bakamazdım. Öğrendiğim gerçeklerden sonra nasıl bakabilirdim grilerine. Hayır, yapamazdım. Ben o kadar da güçlü değildim!

"Sormam." Sesim kısılmıştı, bunu dert etmedim. "Soramam."

"Neyi soramazsın? " Pars'ın sesi ile kendime geldiğimde parmaklarımla yüzümdeki yaşları sildim. Asra ile konuşmalarımız aramızda kalacaktı, ağabeyi olsa bile Pars'a söyleyemezdim.

"Özel bir şey. " dedi Asra ama Pars inanmamış gibi bakıyordu. "Kadınlar hakkında Pars. "

Pars başını sallayıp masanın etrafındaki sıralı sandalyeyi çekip oturduğunda gözlerinin üzerimde olduğunu hissettim. Hâlâ tezgahın yanında duruyordum ama dikilmeme rağmen kımıldayacak hali bulamıyordum bacaklarımda.

"Seninle düzgünce tanışamadık Vera, üzgünüm. "

Ne demek istediğini anlamıştım, o gün benimle ilk karşılaştığında Aren ile konuşmuş ve ikisi de bir hayli sinirlenmişti. Sonrasında ise apar topar Wizard'ın yanına gidişimizle onunla hiç konuşma fırsatımız olmamıştı, bu doğru.

"Üzülmene gerek yok Pars, o anın vahimiyle herkes aynı şeyi yapardı. Seni anlayabiliyorum."

"Seninle iyi anlaşacağız o zaman. " Bıyık altından gülümsemesinde içten olduğunu düşündüğüm bir gülümseme ile karşılık verdim.

"Anlaşırız." Ne de olsa burada arkadaşa ihtiyacım vardı, onların yardımına da arkadaşlığına da muhtaçtım.

"Asra ile zaten bir yakınlığınız olduğunu sanıyorum. "