ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

32. BÖLÜM

Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı ihmal etmeyelim lütfen. 🫠

Sizleri seviyorum 💞 iyi okumalar diliyorum... 🥹

🪽🪽

Canım yanıyordu ve bunun sonu yoktu. Biliyordum, bileklerimdeki bu sızının da kanın da anlamını biliyordum. Canı yanıyordu ve bunu hissediyordum.

Bileklerimdeki kan ve sızı bana ondan haber veriyordu; kriz geçiriyordu, canı yanıyordu.

Bu nasıl oluyordu hiçbir fikrim yoktu, buradan çıkacağım gün ilk önce bunu Wizard'a sormalıydım. Onun her krizinde bunu hissedecek miydim, onun her canının yandığını bilecek miydim? Bunun anlamı neydi peki?

O da benim acımı hissediyor muydu acaba?

Gözlerimi açabilmiştim sonunda, az da olsa güç bulup ağırlaşmış kirpiklerimi açabilmiştim. Gördüğüm manzara ise görmeyi beklediğimdi, garip ama bileklerimdeki kandan bu sefer korkmamıştım. Nedenini biliyordum, ne halde olduğunu biliyordum.

İlk gün, buraya geldiğim ilk gün de olmuştu bu. Bana yüzük demişti sebebini, ama yüzük değildi. Onun yaşadığı krizdi bu, onun bedeninden benim bedenime geçen sızıydı.

"Neler oluyor böyle? " Daniel'in korkutucu sesini duymak iştemedim, gözlerim sadece bileklerimde gezinirken tek kelime edebilirdim.

"Aren! " Odada bulunan herkesin bana baktığını hissettim ama aldırmadım.

"Çabuk bana temiz su ve sargı getirin! " Doktor olduğunu tahmin ettiğimin adamın tiz çığlığıyla bir kadın odadan çıktı.

"Vera." dedi Daniel gözlerime bakarken. Ona bakmadım, Aren'in çektiği acıya baktım kan kırmızısı olmuş bileklerimden. "Neler oluyor? "

Sorusunu yanıtlamak istemiyordum, bana onu getirmeyecekti elbet. Hatta onun acı çektiğini bile bilmemeliydi.

Kadın elinde bir leğen su ve sargı bezleri ile geri geldiğinde onları doktora uzattı. "Çekilin! "

Daniel soran gözlerle birkaç adım geri giderken doktorun elindeki bezle kanları temizlenmesine izin verdim. Kısa sürede sağ bileğimdeki kan temizlendiğinde üzerine kapatılan beyaz sargıya bakıyordum.

Aklımdan ise hâlâ o geçiyordu, acısı dinmiş miydi acaba?

"Dinlenmesi lazım. " dedi doktor.

"Neden oldu bu, anlamı ne? " Daniel'in sorusu doktora yönelikti ama cevabını biliyor olduğunu sanmıyordum.
Ben bile yeni anlamıştım.

"Bilmiyorum Daniel, ilk defa böyle bir vaka ile karşılaşıyorum. İzin ver araştırayım. "

Daniel sessiz kalıp düşündü. Bu sırada da gözleri benim üzerimdeydi. "Akşama kadar müsaaden var doktor, bana o kanın sebebini öğrenip geleceksin! "

Doktor ses çıkarmadan odadan çıktı. Daniel diğerlerine de bir işaret verdiğinde birkaç dakika içinde kimse kalmamıştı odada. Son çıkan kadının arkasından kapı kapandığında yalnız başınaydım onunla. Yalnız ve bitkin.

Masanın etrafındaki sandalyelerin birini eline alıp yanıma geldi. Yatağın kenarına sandalyeyi bıraktığında yavaşça oturdu. Gözlerime bakmadı, siyah gözleri sargılı bileğime kaydı.

"Biliyorsun." dedi. Tepki vermedim. "Neden olduğunu biliyorsun. "

Benden bir şey dememi bekledi ama ona hiçbir şey söylemeyecektim. Sebebini biliyordum ama söylemeyecektim. Aren'in çektiği acıdan haberdar olmayacaktı, onu keyiflendirmeyecektim.