ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

11. BÖLÜM

Herkese merhabaaa. Yepyeni bir bölümle geldim ve size bir spoi vereyim diyorum. Bölümün sonunda Arenle alakalı önemli bir bilgi var.. 🔥🔥 Ama bölümü okumadan sona gelmeyin haa!!

İyi okumalar demeden önce bölümü oylamayı ve yorum yapmayı ihmal etmeyin sakın. 💜 Sizleri seviyorum bebişşler ☺

Ve artık iyi okumalar... 🙃🌺

🪽🪽

Kelimeler boğazıma dizilmişti duyduklarımdan sonra. Aslında beni alakadar etmesi gerekmiyordu değil mi ama duyduklarım bir bataklığa düşmemde etkili olmuştu. Düşünmemek için çırpınıyordum, çırpındıkça ise de batıyordum.

Bedenim yok oluşun eşiğindeyken ruhumun arafta acı çekmesine göz yumuyordum. Sahi kendi akıbetim bile belli değilken buraya gelmeme neden olan o adamdan neden gidemiyordum, neden onun pisliklerinin üzerime bulaşmasına müsaade ediyordum?

Sanırım hiçbir cevabım yoktu.

Kadının gelip gitmesinin üstünden saatler geçmişti. O gittikten sonra odama çekilmiş hiçkimse ile konuşmamıştım. Hiçbir şey yapmamıştım, sadece yatağa uzanmış gözlerimi kapatmıştım. Uyumak istiyordum ama uyuyamıyordum.

Azrail'in acı çekmemden keyif aldığı yetmezmiş gibi ona canımı yakması için müsaade ediyordum.

Ah anne, neredesin sen? Sana en çok ihtiyacım olduğu zamanda neden yoksun yanımda?

"Korkuyorum anne, çok korkuyorum. "

Ama annem beni duymuyordu biliyordum, ne hissediyordu acaba? Bir anda ortadan kaybolmamı neye yoruyordu?

Özür dilerim anne, çok özür dilerim…

"Vera? " Kapının arkasından adımın seslenmesi ile gözlerimi açtığımda bir damla yaş düşmüştü yanağıma. Sesin sahibi Asra'ydı ama sesindeki tını bir şeylerin yolunda gitmediğini anlatıyordu.

Yatakta doğrulup gözyaşlarımı sildim yüzümden. Yüzüme ifadesiz bir tavır yerleştirdiğimde kapıya doğru seslendim.

"Gelebilirsin Asra. "

Beklemeden kapı açıldığında Asra içeri girip ardından kapıyı kapattı ve yanıma gelip oturdu yatağın boş kısmına. Halindeki endişeli tavrı saklama gereği duymadan söze başladı birden.

"Aren o kadının geldiğini öğrendi Vera. "

"Zaten öğrenecekti Asra ne var bunda? "

"Kadının sana söylediklerini de öğrendi. " Kaşlarım çatıldığında söylediklerinden sonra ne tepki verdiğini merak etmiştim sebepsizce.

"Umurumda değil Asra, beni ilgilendirmez. "

"Vera." deyip duruşunu dikleştirdi. Gözlerindeki siyah irisler irileşmişti. "Aren senin Kayıp Ruh olduğunu söyledi o kadına."

Ne yapmıştı? Gerçekten bunu söylemiş miydi, daha emin olmadığı bir şeyi nasıl ortaya yayabilirdi?

"Yapmamalıydı! " dedim kısık bir tonda. Bunu kimse bitmemeliydi.

"Ama yapmış ve şimdi her şeyde daha dikkatli olmalıyız Vera. " Sözlerinin tehlikeli olduğunu biliyordum.

"N-nasıl yani? "

"Bak Vera. " deyip yanıma biraz daha söküldü Asra. "Bu şehir sadece ölüler içindir. Eğer herkes senin yaşadığını öğrenirse peşini bırakmazlar. Bu yüzden senin göz önünde bulunmaman gerekiyordu, saklanmalıydın. Ama sağolsun Aren, bunu göz ardı edip o şeytana söylemiş. "