Herkese selamm.. Yeni bölümle geldim bebişkolar. Umarım iyisinizdir..🤗
Kitap hakkında düşünceleriniz nelerdir? Buraya kadar nasış gidiyor, beğendiniz mi ya da beğenmediğiniz yerler var mı? Benimle lütfen düşüncelerinizi paylaşın.. 😀
Yeni bölümü ve diğerlerini de oylamayı unutmayın lütfen ve dediğim gibi yorum yapmayı da unutmayın.. 🌺
İyi okumalar herkese... 🌸💫💞
🪽🪽
Birini tanımak için uzunca bir süre gerekmezdi, zira kısa bir sürede de insanlar tanınabilirdi. Sadece iyi bir gözlemci olmak gerekiyordu.
Onunla tanışalı sadece bir gün olmuştu ama onu öyle çok tanıyordum ki… Sanki uzunca bir zamandır tanışıyorduk, sanki hayatımın bir köşesinde hep o vardı.
Gözlerinin griliği zihnimi darmaduman ediyordu, içinde hüküm gösteren kuvvetli fırtına ise bedenimi hükmü altına alıyordu. Esir oluyordum.
Korkuyordum, buraya geldiğim gibi korkusuz biri değildim. İçimdeki o cesaret gözlerindeki fırtına ile kendini kaybetmişti. Ondan korkuyordum.
Bana her şeyi yapabilirdi, ben ona elimi bile kaldıramazken o bana gözünü kırpmadan her şeyi yapardı. Onun kaybedeceği hiçbir şey yoktu ama benim kaybedeceğim çok şey vardı
En başta da hayatım.
Ve ben hayatımı kaybediyordum buraya geldiğimden beri.
"Beni tanıyamazsın, beni kimse tanıyamaz. "
Egolu muydu o? Kendini büyük görüyordu ama bilmiyordu işte benim gözümden nasıl göründüğünü,
"Seni tanırım Aren. "
İşaret parmağımı göğsüne vurmuştum ki dudağının bir tarafı yukarı kıvrıldı alayla gülümseyerek.
"Çok yanılıyorsun küçük, beni ben bile tanıyamazken sen tanıyamazsın. " Gözleri üzerimde dolaştı kısa bir süreliğine. "Küçük boyunla deniz sandığın okyanusa atlamaya çalışma. Boğulursun! "
Tehdit miydi, ah hayır gözdağı veriyordu aklınca!
"Beni tanımıyorsun Aren, bu yüzden hakkımda yorum yapma hakkın yok. "
"Senin var mı? "
Sorularıyla ve cevaplarıyla beni köşeye sıkıştırmaya bayılıyordu. Ona cevap verecek oldum ama onunla uğraşılmayacağını anlamıştım.
"Çekil önümden! " Çekilmedi.
"Çek o zaman. "
"Aren çık git şu odadan. " Gözleri gözlerimi deşiyordu. Grileri kör bir kurşunu andırırken boğazıma saplıyordu o kurşunu. Nefes almama engel oluyordu.
"Mavi… " dedi neyden bahsettiğini anlamamanın verdiği şaşırma ile. "Gözlerin bahsettiğim o okyanus küçük, içine girince boğuluyorum. "
Gözlerim maviydi ama hiç bu anlamda düşünmemiştim. Okyanus mavisi gözlerimde daha önce hiçkimse boğulmamıştı.
"Çek o zaman gözlerini gözlerimden! "
Çekmedi. Gözleri gözlerimi çevreledi, kapladı ve hapsetti kendine. Göz bebeklerimin büyüdüğünü hissediyordum, belki korkudandı belki de hapsolduğu grilere kendini teslim etmesindendi.
"Vera! " Asra'nın sesi ile üstümden çekildiğinde sırtım kapıdan çekildi. Kapı yavaşça açıldığında kurtarıcım olan sarışın kadın gözüktü gülen yüzüyle.
أنت تقرأ
ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh
خيال (فانتازيا)ARAF MELEĞİ: KAYIP RUH Bir ışık yansıdı koca gökyüzünden. O ışık sadece bana görünürdü diğer herkese kör. Asıl soru şuydu lügatımda, neden ben? Işık büyüdü, büyüdü ve tüm bedenimi kapladı. Bir şeyler oluyordu ama müdahale edemiyordum. Zihnim bulanı...
