Abisinin hayatına karşılık kendisine delicesine aşık, evli ve çocuklu Mervan'a teslim olan Nazar'ın hikayesi. Mervan'ın suç ve karanlıklarla dolu dünyasına girdiğinde kaçıp kurtulabilmek onun için imkansız bir hal alacaktı. Aşık olduğu adamın kendis...
Kokunla doldu sayfalar Adın gelince aklıma Aşk neydi? Hiç bilmezdim Yüzünden tanıdım seni Bir hayatın ortasında Seni buldum ve Dedim ki; sonunda... Yolları aştım Denizleri geçtim Bir kutu açtım İçinde mücevher Nasıl kaldım hayatta, sensiz Nasıl döndü sonunda, şansım Bir tek sen olunca Tamamlandı bu şarkı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatıralar... İnsanı geçmişini yansıtan geleceğine ışık tutan en özel anlardı. O zaman farkında bile olmazdık belleğimizde taşıdığımız mücevherin. Ancak yitirdiğinde bilirdi insan benliğini ve geleceğini kaybettiğini.
Hep boş bir sayfanın temizliğine sığınır ya insanlar; işte o boş sayfanın buruk yalnızlığını yaşıyordu Nazar. İçinde tarif edemediği bir hüzün ve boşluk vardı. Sanki masallardaki büyücüler çalmıştı çocukluğunu. Sanki karıncalar umutlarını ve hayallerini yuvalarına taşımıştı. Derin bir uykudan uyanıyormuşçasına mahsundu yüreği. Yalnızlık ve hissizlik kaderin pençelerinde uyandığı günden beri zihnine oyula oyula işlenmişti.
Gözlerini açtığında büyük bir pişmanlık yüreğinde peyda olmuş, hayal kırıklıkları derin soluklarına karışmıştı. Hareket etmek istediğinde bedenindeki çürüklerin ve kırıkların hışmına uğramış, bir yaprak misali titremekten kurtulamamıştı. Uyanırken etrafında dolaşan insanların sesi kulaklarına erişemeyecek kadar yankılı ve ruhsuzdu. Kendisini sorgulamak için bekleyen memur, "Hiçbir şey hatırlamıyorum." sözünü duyunca belirgin bir hayal kırıklığıyla yanından ayrılmıştı.
Doktor, utana sıkıla intihar ettiğini ve yaşlı bir adamı asansör boşluğuna iterek öldürdüğünü söylemişti. O gün hayretle nefesini tutmuş, ağzını eliyle kapatarak için için ağlamıştı. Hiçbir şey bilmiyordu. Oraya kadar nasıl geldiği, niye geldiği koskoca bir muammaydı. O adamı gerçekten öldürüp öldürmediğinden bile bihaberdi.
Adının Nazlı Kaya olduğunu söylemişlerdi ve ikinci tramvayı ismine duyduğu yabancılıkla yaşamıştı. Anne-babasının hayatta olmadığını öğrenmiş ve kendisini hücrelerine kadar yorgun ve terk edilmiş hissetmişti. Kafası bomboştu. Bu saatten sonra ne yapacağını, kime gideceğini bilemiyordu. Hiçbir şeyi hatırlamazken bu koca dünyaya nasıl sığacaktı?
Elindeki çay bardağını tepsinin içine bıraktı. Kendisini hayranlıkla inceleyen Demet'e teşekkür etti. Demet son işlerini tamamlar tamamlamaz ceketini alıp Nazar'la birlikte emniyetin çıkışına yöneldi. Etraf oldukça sakin görünüyordu. Gözleri gökyüzündeki bulutları umutsuzca taradı.
Hava karanlık kasvetli bulutların istilasına tutulmuş, gökyüzü hayranlık uyandıran maviliğini gri atmosferin varlığında sindirmişti. Demet'in yanı başında birinci sınıfa başlayan masum bir kız çocuğu gibi naif ve ürkek duruyordu. Darmadağın olup resetlenen hatıraları onu derin bir uykudan uyanmışçasına silikleştirmişti.
