Abisinin hayatına karşılık kendisine delicesine aşık, evli ve çocuklu Mervan'a teslim olan Nazar'ın hikayesi. Mervan'ın suç ve karanlıklarla dolu dünyasına girdiğinde kaçıp kurtulabilmek onun için imkansız bir hal alacaktı. Aşık olduğu adamın kendis...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Cezalıydım. Günlerdir bu evin içine hapsedilmiştim ve dışarıyla olan tüm ilişkim kesilmişti. Neden mi? Cevap basit... Çünkü Mervan öyle emretmişti. Son yaptıklarımın ayağıma dolaşacağını tahmin edememiş ve sert kayaya toslamıştım. Mükemmel olduğuna inandığım kaçış planımı fark etmiş ve ne yazık ki beni durdurup her şeyi altüst etmişti. Bahçeye çıkamıyordum. Ailemi aramamı da bir süre için yasaklamıştı. Adeta bu eve zincirlerle bağlanmıştım. Evin bahçeye açılan kapısı adamlarla tutulmuştu ve beni durdurmak için kesin talimat aldıklarından da en ufak bir şüphe duymuyordum.
Biraz yatışmak için su dolu küvete girdim ve gözlerimi kapattım. Hayal ettim; gerçekleşmeyeceğini bile bile yine hayallere tutundum. Burada değildim; bu evde, bu odada, bu banyoda... Masmavi bir denize karşı, sıcak bir sahile sığınmıştım. Güneşin tenimde gezinmesinin ruhumdaki sükuneti hareketlendirdiğini hissettim. Deniz kabukları yer yer parmak uçlarıma değiyor ve bende sevimli küçük dokunuşlar bırakıyordu. Sahilde koşuşturup denizin tadını çıkarıyordum. Bedenimde tuz ibareleri oluşurken; gözlerimdeki bu muhteşem tablo kapı sesiyle bir anda paramparça oldu.
"Gelin Hanım, iyi misiniz? Epey zamandır sesiniz çıkmıyor!" Bu ses Dilan'dan başkasına ait olamazdı. Endişeli tiz sesi, oldukça vurgulu olduğunu düşündüğüm şivesiyle buluşunca tüm ambiyans bir anda yok oluvermişti. Mervan'ın bana gardiyanlık yapmaları konusunda kesin talimatı vardı ve işlerini kaybetmemek için sürekli peşimde dolanıyorlardı. Muhtemel bir hatam, en çok onları etkileyecekti. Bu durumdan ölesiye korktukları için, her anlarını beni kontrol etmekle geçiriyor; bu uğurda yemek, temizlik gibi diğer işlerini aksatmakta en ufak bir sakınca görmüyorlardı.
Evdekilere göre ben bir baş belasıydım ve zapt edilmem bu ailenin huzuru için hayati önem taşıyordu. Bana göre hava hoştu, onların sevmesi ya da sevmemesi umurumda değildi; hatta bilakis benden nefret edip bu evden göndermeleri işime bile gelirdi.
