Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 68~

"Benim yerime de gül, benim yerime de koş, benim yerime de yaşa bu hayatı. Ama pamuk şeker yeme.."

"Birlikte güleceğiz, birlikte koşacağız, birlikte yaşayacağız bu hayatı.. Beraber bütün pamuk şekerleri yiyip uçan balonlar alacağız."

Ural & Ayza~

Hayaller ve umutlar insanı yaşatırdı aslında, nefes alan herkes yaşamazdı.

Benim hayallerim ve umutlarım ölmüştü, zihnimdeki mezarlığa gömmüştüm.

Peki şimdi yaşayabilir miydim ben? Bilmiyordum, artık düşünmüyordum böyle şeyleri. Belki artık hayatı akışa bırakmam gerekiyordu. Çabaladıkça dibe batıyordum çünkü ben.

"Burayı da imzalaman gerek." Diyen doktor ile son dosyayı da imzaladım. Çıkacağım söyledikten sonra bir gün geçmişti, sabah erkenden çağırmış ve bir şeyler konuşmak istemişti ama ilk imzalamam gereken kağıtları imzalıyordum.

"Akar'lara haber vermeseniz olur mu?" Diye sormamla gözlerini kıstı. "Aramız kötü, biliyorsunuz.. özellikle son olanlardan sonra, beni gördükleri an nefretlerini kusacaklar ve ben buna hazır değilim." Diyerek yutkunduğumda Demon kahkaha atarken, doktor inanmış olacak ki onayladı beni.

"Pekâlâ, reşit olduğun için haber vermiyorum.." Demesiyle gülümsedim. "Önce Ural ile görüşsem, öyle gitsem olur mu? Onunla son kez görüşüp konuşmak istiyorum." Dememle sorar gibi bakmaya başladı. "Sonuçta yakınız.. ayrıca onunla vedalaşmak istiyorum." Dedim kısık bir sesle. Beni onayladı ve gülümsedi.

"O zaman bahçeye çıkıldıktan sonra gidersin. O zamana kadar toparlan." Demesiyle onu onaylayarak ayağa kalktım ve sessizce çıktım odadan.

"Bence kendini as bücür!" Diyerek kahkaha attı Demon alayla, Lidya yine yoktu. Odama gittikten sonra eşyalarımı bana verilen küçük sırt çantasına koydum, zaten eşyam falan da yoktu. En sonunda ise doktordan aldığım kağıt kalemi alıp masaya oturup yazmaya başladım.

"Iyy, mektup mu yazıyorsun cidden?" Diyerek yüzünü buruşturdu Demon iğrenerek. Onu duymazdan gelerek yazmaya devam ettim mektubu. Yaklaşık yarım saatte yazdıktan sonra kağıdı güzelce ikiye katlayıp kenara koydum ve kapıya adımladım. Hemşirelerden birinin gelmesi için kapıyı tıklattım. Kapının önünde olan görevli içeriye girdi.

"Ne oldu?" Diye sordu çatık kaşlarıyla. "Makas verir misin?" Diye sormam ile kaşları iyice çatıldı.

"Olmaz." Diyerek gidecekken onu hızla durdurdum. "Ben bugün çıkıyorum zaten, doktorumla da konuşabilirsin. Sadece kağıt keseceğim." Diyerek kağıdı göstermemle kararsız kalarak gitti ve yaklaşık yarım saat sonra geldi. Muhtemelen doktora sormuştu.

"Yarım saat sonra gelip alacağım makası." Diyerek çıktı ve kapıyı kilitledi. Elimdeki makasla odanın ortasına oturdum ve derin bir nefes aldım.

"Bence kendini keserek kendini as bücür!" Diyerek kahkaha attığında gözlerim dolmuştu. Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. "Demon.. sadece birkaç dakika susar mısın?" Diye sordum sessizce.