Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 65~

"Maalesef.. ama normal odaya alınacaksın." Demesiyle genç kızın yüzündeki sevinç dolu gülümseme donup kaldı.

"Nasıl?" Diye fısıldadı inanmayarak. "Maalesef.. ya ailen gelip alacak, ya da tamamen iyileşeceksin." Demesiyle genç kız doktoruna dehşetle baktı.

"O pislikler gelip almaz beni. Hem kaç haftadır görmüyorum Demon'u, hiçbir şey görmüyorum haftalardır! İyileştim işte, bırakın da gideyim!" Dedi genç kız sinirle.

Hayır, haftalardır doktora yalan söylemişti.

Buradan çıkamayacağını anladığında yavaşça iyileşiyormuş gibi davranmıştı. Yavaş yavaş, sinsi bir yılan gibi doktorun aklına girmişti..

Önce Demon daha az konuşuyor demişti, sonra sadece Demon'u görüyorum, sonra Demon'u az görüyorum ve en sonunda görmemeye başladım demişti..

İşe yaramamış mıydı?

Aslında yaramıştı, doktor onu gerçekten iyileşti sanıyordu. Yaklaşık 2-3 aydır çok iyiydi genç kız. Ama.. şizofreni olmadığını düşünse de Ayza'nın akli dengesinin yerinde olmadığının farkındaydı.

Bunu birden attığı kahkahaları, konuşma biçimi ve isteklerinden anlamıştı.

İntikam almak istiyorum demişti bir keresinde. Daha sonraysa daha açık konuşmuştu. Bana yaşattıklarını yaşatmak istiyorum, yıllar sonra ki ilk hayalim bu demişti.

Kendi fark etmese de bu fazla büyük bir cümleydi.

Yıllarca hayal kurmaktan korkan kızın kurduğu ilk hayal ailesinden intikam almaktı.

İlk o zaman anlamıştı doktoru onun değiştiğini.

İntikam alacak olsam birinden, kesinlikle bana yaptıklarını yapardım. Önce onlara umut verir, sonra yarı yolda bırakır ve acı çektirmek için her şeyi yapardım demişti genç kız. Doktor ona her şey olarak ne kast ettiğini sormuştu.

Parmaklarını kesmek, karnını deşmek, gece boğazına yapışmak veya sevdiği kişiyi öldürmek olabilir, demişti genç kız farkında olmadan.

Normal bir insan bunları nasıl söylerdi? Özellikle intikam almak istediği kişiler varken? Bu resmen intikam alacağı zaman yapacaklarını söylemekti aslında.

Sağlıklı hangi insan bunları yapmayı hayal ederdi?

"Önce biraz daha burada kalmalısın Ayza. Seni hemen çıkartmak doğru olmaz." Demesiyle genç kızın dudakları aralandı.

"Saçma sapan konuşmayın. Ne yapacaksınız daha? İyileştim, bırakın gideyim." Dese de doktor onu önemsememişti.

"Ayza, bırakamam. Sadece birkaç gün tedbir almaktan ne zarar gelir?" Demesiyle genç kız saçlarını çekiştirdi.

"Sadece birkaç gün mü? Neredeyse 2 yıldır zaman kavramı olmadan, güneşi bile görmeden yaşadım ben! Şimdi de gelip bana birkaç gün daha dayan mı diyorsunuz? Saçmalık!" Dedi ve hızla arkasını dönüp aşağıya adımlamaya başladı.

Değişen tek şey düşünceleri de değildi. Artık sarı saçları kalçasını bile geçiyordu. Boyu uzamıştı, artık yüzünde yaralar da yoktu.

"Tüm katlara destek gönderin!" Diyerek telsizden konuşan doktor hızla kızın peşinden koştu. Genç kız çıplak ayakları ve üstündeki siyah formasıyla doktoru umursamadan üçer üçer atlayarak iniyordu merdivenlerden.