Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 38~

Sonuçta ben bu koskoca evde fazlalık olan bir yabancıydım, değil mi?

Ayza Akar~

Not: Bol bol yorum yapın lütfen~

Dün akşam olanlardan sonra uyumuştuk abimle beraber.

Ertesi günde kahvaltı yapmıştık. Nehir hanımla pek muhabbet eden yoktu, mesafeli davranıyorlardı.

Şimdi salonda oturuyor ve sohbet ediyorduk, sanırım birini bekliyorlardı.

Kapı çaldığında bakışlarımız oraya kaydı.

Dedem heyecanla kalkıp kapıyı açtı. Çok geçmeden yanımıza geldiğinde beş kişi daha vardı arkasında.

Biri adam, biri de kadın. Yanında da üç kişi vardı, biri Umut'du. Göz göze gelmemizle sırıttı.

Kadınla dedem sıkıca sarıldı. "Ay valla çok özlemişim seni babacığım!" Dedi kadın sevecen bir şekilde.

"Özlettiriyorsunuz! Kaç kere dedim gelin diye!" Dedi sahte bir kızgınlıkla.

"Pabucumuz yine dama atıldı baba." Dedi adam gülerken. Onu Umut ile geldiğinde görmüştüm.

"Bak kızım, bu da ortanca amcan Asaf. Yetişemedi siz geldiğinizde, geç oldu ama güç olmadı." Dedi ve yanıma oturup kolunu omzuma attı ve sarıldı.

"Merhaba canım. Bende Didem." Dedi elini uzatan kadın. Sapsarı kısa saçları ve mavi gözleriyle çok hoş bir kadındı.

Elini tutup gülümsedim. "Adım Ayza." Dediğimde kıkırdadı. "Duydum güzelim." Dedi ve sevecen bir tavırla koltuğa oturdu.

"Özlettiniz kendinizi!" Dedi Mehmet amca da gülerek. "Valla anca geldik abim." Dedi Didem abla samimi bir tavırla.

Dedem gülüp omzuma hafifçe vurdu. "Ayıptır söylemesi, favori gelinim." Diye fısıldadı. Bende kıkırdadım.

"Bak bu en büyük çocukları Karya." Dedi büyük kızı göstererek. "22 yaşında, komiser adayı." Dedi gururla.

"Bir küçüğü Umut." Dediğinde başımı salladım. "Bu da en küçükleri, seninle yaşıt. Cemre." Dediğinde o kıza baktım.

Sarı saçları ve kahverengi gözleri vardı. Ablası da sarışın ve mavi gözlüydü.

~Ufak Bir Ara..

Karya Akar;