Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 22~

Zaten adımı biliyordu, ilkokul çocuğuyla konuşur gibi konuşmasına gerek yoktu.

"İlkokul çocuğu mu? Sen daha önce ilkokul çocuğu olmadın, bu benzetmeyi nasıl yapıyorsun bücür?" Diyerek kahkaha attı Demon. Ben yutkunurken gözlerimi kaçırdım.

"Sanırım şu an yanında birisi konuşuyor. Bana ne dediğini söyleyebilir misin?" Diye sordu. Demek doktorlarla konuşmayalı bu kadar kötü yalan söyler olmuştum.

"Konuşmak istemiyorsun.. Seninle bir anlaşma yapalım o zaman." Demesiyle ister istemezse meraklı bakışlarımı ona çevirdim.

"Seninle bu seans güzelce konuşalım, bende seans sonunda sana bir hikaye anlatayım." Demesiyle güldüm.

"Çocuk muyum ben? Ne hikayesi?" Diye sordum. O sırada Demon kahkaha attı.

"Sen hiç çocuk olmadın, olamazsın da bücür." Dedi Demon kahkahalarla. Ben yutkunurken karşımdaki doktor boynunda ki fuları düzeltip gülümsedi.

"Hikayeler çocuklar için değildir. Emin ol bu hikayeyi çok beğeneceksin." Demesiyle sesli bir nefes verdim.

"Eğer beğenmezsem bir sonraki seans sadece oturacağız ve tek kelime etmeyeceğiz." Dememle başını salladı.

"Olur." Denmesiyle Demon kahkaha attı. "Kesin olurdur. Bak gör, beğenmesen de seni nasıl konuşturacak bücür." Dedi Demon olayla.

"Aslında bu seans ilk birbirimizi tanıyalım istiyorum. Bu yüzden sana birkaç soru soracağım." Demesiyle başımı salladım.

"Sakın ona bir şey anlatma. Unutma, söyleyeceğin şeylerin sonunda bu doktor ailene hastaneye yatman gerektiğini söyleyecek bücür." Diyerek kahkaha attı Demon.

"Yanında devamlı bir iki kişi görüyor musun. Kim bunlar?" Diye sormasıyla bakışlarım Demon'a kaydı. Karşımda oturuyordu ve bacaklarını ortamızda ki masaya ayaklarını uzatmıştı.

"Adı Demon.." Diye mırıldanmamla Demon göz devirip sırıttı.

"Cidden aptalsın bücür.." Demesiyle sertçe yutkundum ve ona bakmaya devam ettim.

"Sanırım bu odada tek konuştuğun ben değilim. Yanında sadece Demon'mu var?" Diye sorduğunda başımı aşağı yukarı salladım.

"Ama daha önce ailene iki kişi olduğunu söylemişsin. O nereye gitti?" Demesiyle doktora dönüp dudaklarımı büzdüm.

"Bilmiyorum, gitti. Gelmiyor." Dedim omuz silkerek.

"Peki Demon ile aranız nasıl? Sana nasıl davranıyor?" Diye sordu. Bakışlarım Demon'a kaydı.

"Ona ne diyeceksin bücür?" Diye sordu tamamen alay barındıran sesiyle.

"Bana bazen iyi davranmıyor." Dedim direkt. "Onu seviyorum ama arada sinirimi bozuyor." Dememle gülümsedi.

"Seviyorsun demek? Peki seni üzüyorsa ve iyi davranmıyorsa ne için seviyorsun?" Diye sormasıyla bir an afalladım ve bakışlarım Demon'a kaydı. Kaşlarını kaldırmış gülerek alaylı bir şekilde cevap bekliyordu.

"Bilmem. Yani küçüklüğümden beri hep yanımda. Ayrıca küçükken benimle ilgileniyordu da biraz. Hem arada derdimi de dinliyor." Dedim ne diyeceğimi bilemeyerek.

"Ama seni çoğu zaman üzüyor, onu sevmemelisin." Demesiyle kaşlarımı çattım.

"Ama bazen iyi de davranıyor. Hem her zaman yanımdaydı. Tıpkı anne baba gibi. Sizin anne babanız arada size iyi davranmıyor diye onu sevmemezlik mi yapardınız?" Diye sordum.