"Daha da kötüsü bu 18 yaşında bir koz için çok ağır bir ilaç, böyle bir bünyenin o ilacı taşıması bile mucize. Bu ilaç kişiyi tüm gün uyuşturup uyutabilir." Dedi doktor afallayarak. "Ne zamandır kullanıyorsun bu ilacı?" Diye yeniledi sorusunu.
"Ben.. sanırım.." Diyerek bir süre düşündün. "12 yıl bücür." Diyen Demon ile hatırladım, 6 yaşımda başlamıştım bu ilaca.
"12 yıldır." Demem ile herkes bir kez daha afallamıştı ve bu durum beni aşırı rahatsız ediyordu. Bakışlarımı doktora çevirdim. "Diğerleri odadan çıkabilir mi?" Diye kısık sesle sormamla doktor hepsini dışarıya çıkarttı.
"Şimdi soracağım tüm cevapları yalansız cevaplanan gerek Ayza." Diyerek sandalyeye oturup bir defter aldı eline doktor. Hafifçe başımı salladım.
"İlacı alma sebebin ne?" Diye sordu. "Şizofreni hastasıyım." Diye mırıldandım aşırı kısık bir sesle.
"Bu ilaç sana yazan kişi kim?" Diye sordu bu sefer de. "Eski psikiyatrim." Dedim kısaca.
"Eski?" Diyerek bir açıklama bekledi. "Ben.. hastanedeyken, yani şey hastanesindeyken.. doktorumdu, ama sonra hastaneden ayrıldım." Dedim çekinerek.
"Peki.." Dedi kağıda not alırken. "Kaç günde bir içiyorsun?" Diye sordu.
"Bilmiyorum, bazen her gün, bazen bir iki gün aralıklarla." Dedim.
"Peki, bugünlük bu kadar yeter. Sen güzelce dinlen, ben ise gidip ailene durumu aktaracağım." Demesiyle gözlerimden birer damla yaş aktı, doktor ise çoktan gitmişti bile.
"Go to tımarhane bücür."
__
YAZARDAN:
"Kızınız şizofreni hastası." Diyerek san Diye söyledi doktor odasında ki herkese.
Altın üçlü bile öylece donup kalmıştı.
"N..nasıl?" Diye sordu Adar gözleri anında dolarken.
"Bilmiyor muydunuz? Bilmeniz gerekirdi." Diye sordu doktor şaşkınca.
"Kızımız yanınızda değildi, özel bir sebepten dolayı yanınıza daha yeni yeni geldi. Hiç böyle bir şeyden bahsetmemişti." Dedi Cihangir bey yutkunurken.
"Ne zamandır böyle bir durumu var?" Diye sordu Giray çekinerek.
"İlacı 12 yıldır kullanıyorsa daha yeni olan bir şey değil, bunu kızınızla konuşmanız gerek. Ayrıca ilacı mümkünse zorunlu olmadığı sürece bir daha vermeyin, iyi günler." Diyerek hepsini başından saldı doktor.
Lodos doktora dik dik bakarken hepsi odadan çıktı.
___
Ayza'dan;
Salonda ölüm sessizliği varken konuşmaya Cihangir bey girdi.
"Bu durumu neden bize söylemedin Ayza?" Diye sormasıyla Güler gibi bir ses çıkartıp göz devirdim.
"Çünkü beni tımarhaneye yatıracaktınız!" Dedim sitemle. "Yatırmazdık kızım, yardımcı olurduk." Dedi.
Demon kocaman bir kahkaha atıp göz devirdi. "Ya, ya.. kesin yardım edeceklerdir bücür!" Dedi alayla.
"Ne zamandır şizofrensin?" Diye sordu Lodos merakla.
"Bilmiyorum, çok küçük yaşlarımdan beridir. Çok eskiyi hatırlamıyorum." Dedim kısaca.
Üçlü bile susmuş ve dikkatlice beni dinliyordu.
"Neler görüyorsun peki? Yani ne derece bir şizofrenlik?" Diye sordu Eren.
"Doktorum ileri derece olduğunu söylemişti." Dedim kestirip atmak için. "Ayrıca bir daha bana şizofren demeyin, çünkü değilim." Dedim ters bir tavırla.
Hepsi bana garip garip baksalarda bir şey demediler.
"Doktorun mu vardı?" Diye sordu babaları merakla.
"Evet." Dedim sadece. "Ayza, kızım, bize anlat ki sana yardımcı olalım." Dedi yumuşak bir tavırla babaları.
"Ne anlatmamı bekliyorsunuz?" Diye sordum boş bir şekilde.
"Hadi anlat onlara bücür. Babanın seni tımarhaneye bırakmasını, orada yaşadıklarını ve dahasını!" Diyip kahkaha atmasıyla derin bir nefes aldım.
"Üvey baban fark etmemiş miydi?" Diye sordu Adar şaşkınca. Bu seferde ona döndü.
"Ona anlattığımda beni tımarhaneye gönderdi ve orada terk etti." Dememle afalladılar.
"Bir daha seni görmeye gelmedi mi?" Diye sordu Lodos şaşkınca.
"Çok nadir, belki yılda bir." Dedim kısaca.
"Nasıl fark etti peki?" Diye sordu Eren merakla.
Sertçe yutkundum, onlarda inanmayacaklardı bana anlattığım zaman.
FLASHBACK*
"Hey! Sen tam bir korkaksın bücür!" Diyen Demon ile küçük kız kaşlarını çattı.
Ona salak diyip saçını çeken kıza bir şey demeyip sadece ağladığı için Demon o andan beridir ona 'korkak, salak, aptal, pısırık' gibi ithamlarda bulunuyordu.
"Değilim işte değilim!" Dedi ve ağlayarak eve yeni gelen babasının yanına gitti. "Baba?" Diye seslenmesiyle babası ona döndü.
"Ne oldu?" Diye sordu umursamazca.
"Baba Demon bana korkak diyor!" Diyerek küçük yumruklarını sıktı.
"Sınıfınızda Demon diye biri yok, o kim?!" Diye sordu babası sinirle bağırarak. Küçük kız irkildi ve babasına anlamayarak bakmaya başladı.
"O burada bizi izliyor ya zaten.." Diye fısıldamadıysa babası etrafına bakınırsın Demon kahkaha attı. "Hatta az önce kahkaha attı, duymadın mı ki baba?" Diye sordu.
"Nerede lan nerede?!" Diye bağırdı sinirle. Küçük kız ağlamaya başlayarak eliyle Demon'u işaret etti.
"Orada baba, şu an sana gülüyor.." Dedi ağlamaya devam ederken.
"Onu ne zamandır görüyorsun?" Diye sordu babası anlayarak.
"Her gün.. Sabah kalktığımda, gün içinde ve uyurken.." Dedi ağlamaya devam ederken.
Babası anlamıştı, ondan en kısa zamanda kurtulacaktı.
FLASBACK SONU*
"Öğrendi işte." Diye geçiştirdi. "Bize anlatman gerek Ayza. Bizi o adamla karıştırıp bizden de kaçmaya çalışma." Diyen Eren ile yutkundum.
"O zaman diğerleri gitsin." Dedim. "Aranız kötü olsa da bilmelerine hakları var." Dedi Lodos.
"Şimdi bize her şeyi baştan anlat. Neler görüyorsun, ne sıklıkla görüyorsun, p adam ne zaman öğrendi?"
__
•Bölüüm sonuuuuu!'<3
Nasıl olmuş sizce??
Ve bu bölüm ilk flashback'i paylaştımmmm:D
Ayrıca her şey gün geçtikçe ortaya çıkıyor, sizce tepkileri ne olacak???
Bir sonra ki bölüme kadar mutlu kalın!!💘🦋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı
Fantasy'Kafamın içindeki çığlıkları, senin ruhunun fısıltısı susturdu.'~Ayza A. *ESKİ İSİM: ABİLERİM Mİ?* ... Bir kız düşünün, şizofren.. Evet bu kız Ayza. 17 yaşında ve kendini bildi bileli olmayan sesler duyuyor, görüyor. Sürekli yanında olan kişiler Dem...
Bölüm 13 ~
En başından başla
