28 Juli 2011.
Vandaag is het de dag voor de finale, en de spanning bouwt zich bij iedereen op. Stylistes weten niet wat ze nog ons moeten aantrekken en de visagistes hebben juist teveel inspiratie voor mijn make-up. Alles moet spik en span zijn, want morgen kan een grote wedstrijd door mij gewonnen worden. Ik strijd tegen Cody, de deelnemer van mijn vader. Zal hij trots zijn als ik win? Zal hij teleurgesteld zijn als ik verlies? "Denk je dat je gaat winnen Camryn?", hoor ik paparazzi vragen als ik de studio in wil, en ik blijf even staan. "Ik kan niks zeggen, alles kan anders lopen.", zeg ik, en de man lacht. "Je weet zelf dat je de favoriet bent.", zegt hij, en ik schud mijn hoofd. "Dat denkt iedereen, maar ik sta niet alleen in de finale.", zeg ik wijs, en ik loop de studio binnen. Danseressen zijn druk aan het dansen, en ik loop naar Danielle toe, die net een groep een dans leert. "Je ziet er moe uit, en kan wel wat energie gebruiken. Zullen we zometeen samen lunchen?", vraag ik, en ze knikt. Ik geef haar een knuffel en loop backstage, waar Cody met zijn ex zit. "Sorry.", piep ik, als ik de kleedkamer in kom, en ik hoor Cody lachen. "Het maakt niet uit, kom maar binnen.",zegt hij, en ik kijk de twee verbaasd aan. "Is alles weer goed?", vraag ik, en ze schudden hun hoofd. "Nee, dat zal het ook nooit worden.", zegt hij, en ik kijk het meisje aan. "Het is beter zo.", zegt ze, en ze staat op. Ze loopt zonder nog iets te zeggen de kamer uit, en een schuldgevoel neemt mijn vrolijke gedrag over. "Is ze weg door mij?", vraag ik, en Cody schud zijn hoofd. "Nee, door mij.", zegt hij, en ik ga naast hem zitten. "Je kan me alles vertellen, Co.", zeg ik, en hij knikt. "Ik weet het Cam, maar voor nu gaat het nog niet.", zegt hij, en ik knik. "Camryn! Lunch tijd!", hoor ik Danielle door de gangen roepen, en ik sta op. Ik sta op en verlaat Cody, om te lunchen met Danielle. Meiden tijd, en een pauze, dat kan niet kwaad.
