9 Juli 2011.
"Nu alles weer zo goed voorbij is, kan je - je hopelijk weer helemaal storten op The X-Factor?", vraagt Cheryl, en braaf knik ik. "Ik ben blij dat het helemaal afgelopen is. Iedereen is weer vriendjes, behalve Zara en ik.. Vanavond ga ik langs, en ik neem aan dat ik het huis uitgezet ga worden.", zeg ik, en Cheryl lacht. "Je hebt hun helemaal niet nodig Cam. Je hebt Harry, en dat is voor jou voldoende. Je moet je nu focussen op The X-Factor, anders heb je over een tijdje helemaal niks meer, dit kan je toekomst zijn, daar geloof ik grondig in.", zegt ze, en ik glimlach. "Ik wil me hier ook op focussen.", zeg ik, en Cheryl lacht. "Dan is het goed.", zegt ze, en ik lach. "Ik ben zo blij dat er deze week geen liveshows waren, anders was ik echt niet ver gekomen.", zeg ik, en Cheryl knikt. "Het volgende liedje wat je gaat doen is Use Somebody, je kent het vast wel.", zegt ze, en een glimlach van oor tot oor verschijnt op mijn gezicht. "Die vind ik zó mooi!", zeg ik enthousiast, en ik ga op het puntje van mijn stoel zitten. "Perfect, iemand gaat je gitaar leren deze week, want je gaat alles met gitaar doen.", zegt Cheryl, en ik knik. "Dat moet wel lukken.", zeg ik, en Cheryl lacht. "Mooi, dan zie ik je Maandag.", zegt ze, en samen verlaten we het gebouw.
"Harry, wat nou als ze me het huis uit gooit?", miep ik voordat ik de auto wil verlaten. De auto staat geparkeerd voor het huis van Zara, Ellique, en eigenlijk ook nog van mij. "Schat, je komt gewoon bij mij wonen. Morgen zijn we allebei vrij en dan halen we de spullen op.", zegt hij, en langzaam knik ik. Ik geef hem nog een kus, en loop dan naar de deur, die snel open wordt gedaan door Ellique. "Wat heb ik jou lang niet meer gezien!", zegt ze, en ze vliegt me om de hals. Iets wat Zara nooit zal doen, en al helemaal nu niet. "Klopt.." mompel ik, en ik loop achter haar aan de woonkamer in. Ellique neemt plaats naast Zara op de bank, en ik ga in de stoel zitten. "Hoe kon je Zayn bij me vandaan halen?", vraagt Zara ineens, en ik zit wat verstijfd op de stoel. "We hadden hem nodig Zara.. We hadden al een dag niks van hem gehoord. We waren zo ongerust!", zeg ik, en ze schud met haar hoofd. "Je kan het gewoon niet hebben dat hij gelukkig met mij was!", zegt ze, en ik schud met mijn hoofd. "Ik gun je al het geluk van de wereld!", zeg ik, en ze staat op. "Liet hem dan bij mij!", zegt ze, en ik sta op, en ga voor haar staan. "Nee, want hij wou het zelf niet, je was zijn vluchtplan Zara!", probeer ik haar uit te leggen, maar als ze me na een tijdje nog niet snapt trek ik gauw mijn conclusie. "Sorry El, ik kan hier niet tegen. Ik denk dat we de conclusie moeten sluiten dat ik het huis uit ga.", zeg ik, en ik pak mijn tas. Een paar protesterende woorden komen uit Ellique haar mond, en ik loop naar de deur. "Morgen kom ik mijn spullen halen.", zeg ik, en met een grote klap, gooi ik zo de deur dicht.
