5 october 2010.
Morgen kwam mijn vader weer thuis, mijn broers kwamen thuis, maar bovenal kwam mijn vriendje weer thuis. De afgelopen dagen waren moeilijk geweest en ik had vooral veel met Matt en de anderen gepraat. Op school krijg ik er met de dag meer vrienden bij, en het maakt me allemaal niks uit. Ik schijn dagelijks in een nieuw blad of kom op twitter voor, maar ik ben er nu wel aan gewend. "Wat dacht je van een 'welcome home' party?", zei mijn moeder, die in de keuken bezig was met het eten. "Get your ass back home.", zeg ik en mijn moeder lacht. "Dat stuurde ik als eerste berichtje volgens mij toen Harry weg was..", mompelde ik. "Je denkt aan Matt he?", vraagt ze, en ik knik. "Het is net weer goed, en ik wil het niet nog een keer verpesten.", zeg ik, en mijn moeder komt naar me toe. "Het komt goed, Matt zal zien hoe leuk Harry is en de rest. Jullie kunnen ook allemaal vrienden van elkaar worden he. Je hoeft geen groepen in je vriendengroep te maken. Jullie kunnen het vast allemaal 1 worden.", zegt ze. "Mam?", vraag ik, en ze knikt. "Waar heb ik jou aan te danken?", zeg ik, en mijn moeder maakt haar bekende 'aw' geluidje. Ze sluit me veilig in haar armen, en streelt met haar hand over mijn rug. Ze wiegt me wat heen en weer, en alles voelt fijn en vertrouwd. Mijn moeder is niet alleen mijn moeder, maar ook mijn vriendin. Mijn vertrouwenspersoon en degene met de beste ideeën. Altijd kan ik op haar bouwen, en nooit zal iets instorten. En wat ben ik blij, dat ik onder mijn moeder haar vleugels mag leven.
