20 Mei 2011.
"Maar Camryn, ik vind het leuk om je weer te zien. We hebben na die tijd ook niet meer gesproken.", begint Jakim, en ik zucht. "1 keer, maar niet vaker.", zeg ik, en Jakim knikt en geeft me daarmee gelijk. "En Camryn, hoe gaat het nu met The X-Factor?", vraagt Anne geïnteresseerd. "Druk, ik heb binnenkort fotoshoots, en veel repeteren, ik moet natuurlijk wel winnen!", zeg ik, en ik hoor iedereen lachen. "Het eten is heerlijk, mam.", complimenteert Harry zijn moeder en ik sluit me daar helemaal bij aan. Het vlees is precies goed gaar, het is biefstuk en mag niet te lang gebakken zijn tot een schoenzool, maar ook niet te kort. Het was mals, iets waar we allemaal van houden. "Maar, om het even voor mezelf helder te krijgen. Zijn jullie weer samen?", vraagt Gemma, en met een grote glimlach kijk ik Harry aan. Beiden knikken we en onze wangen nemen al gauw de kleur rood/roze aan. "Oke, dat vind ik leuk.", zegt ze heel droog, en ik lach zachtjes. Na een fijne avond is het tijd om naar huis te gaan, niet wetend of we het gezellig gaan houden of dat we als 'volwassenen' gaan praten.
"Eindelijk thuis.", mompelt Harry en hij gaat op zijn bank zitten. Met een langzame vaart loop ik naar de bank neer en ga ik wat onwennig naast hem zitten. "Het spijt me van net, je had helemaal gelijk. We hebben beiden fouten gemaakt.", zegt hij, en ik lach. "Hier komt het telkens op neer als we ruzie of een 'discussie' hebben. Jij maakte de fouten Harry, telkens opnieuw. Ik heb je niks kwijt gedaan, alles wat ik gedaan heb was toen we niet samen waren. We hadden geen contact.", zeg ik, en Harry knikt. "Oke, ik heb de fouten gemaakt.", zegt hij, en ik glimlach. "Je weet niet hoe graag ik die woorden hoor..", mompel ik, en Harry port me in mijn zij. Langzaam begint het porren in een kietelgevecht te eindigen, en ik kruip in het hoekje van de hoekbank. Harry legt me neer, en komt boven me hangen. Zijn handen geven een kietelend gevoel en zijn lippen snoeren me van het lachen. "Wil je vanavond bij me blijven slapen?", vraagt Harry, en ik glimlach. Onze ogen glinsteren naar elkaar, en het is raar, maar het lijkt alsof alles vanaf voren begint. Happy ever after did exist, I'm still holding you like this.
