HARRY POV.
14 Juni 2011.
Vandaag was het eerste 'feestje' met de prinsessen en piraten van Believe In Magic. Samen met de jongens, Camryn, de meiden van Belle Amie en met Olly was ik hier, om leuke dingen te doen met de kinderen. Al hadden de meiden van Belle Amie het niet gesnapt gok ik, die staan nu mooi aan de zijkant hun haar te doen. Camryn daarentegen, die danst er wat op los met alle kinderen. Het ziet er super schattig uit, en ik merk dat ik staar. Ik glimlach als ik meiden om haar heen zie dansen en lachen, alle kinderen vergeten even hun problemen en pijn. Ik voel dat Louis naast me komt staan en zijn arm om me heen slaat. "Ze is echt een geweldige meid Harry.", zegt hij, en ik knik. "Dat is ze zeker.", zeg ik, en ik kijk hem aan in zijn ogen. "Nog kan ik niet geloven dat je haar koos boven mij.", zegt hij, en ik lach. "Ik laat je nooit in de steek Boo-Bear", zeg ik, en Louis kijkt me boos aan. "Harold, dat zou je niet zeggen!", zegt hij, en ik lach het harder uit dan dat ik ooit heb gedaan. "Sorry Lou, je vroeg er zelf om.", zeg ik, en ik knijp in zijn wangen. Op een gegeven moment hoor ik alweer dat het tijd is voor de kinderen en de ouders om naar huis te gaan. Ik zie hoe Camryn een pruillip trekt, en ik weet dat ze het echt meent. Ik loop naar haar toe en zie hoe ze geknuffeld wordt door ernstig zieke meisjes. Ze geeft hun kusjes en knuffels terug, en kleine tranen maken zich gereed om uit haar ooghoeken te vallen. Als iedereen weg is pak ik haar beet en troost ik haar. "Ik kan hier niet tegen.. Dan zijn ze zo gelukkig met je en als ze weg gaan voelen ze al hun pijn in 1 keer.. Een meisje schreeuwde het ineens uit van de pijn.", snikt ze, en ik kalmeer haar met sussende geluidjes. "Je bent de enige die hun een fijne dag heeft gegeven, ik kon enkel naar je staren en de anderen waren of hun haar aan het doen of aan het praten met de ouders.. Alhoewel, Liam en Niall waren een beetje aan het dansen met een paar kinderen..", zeg ik, en ze lacht. "Ik kan niet wachten totdat ik ouder ben en kinderen heb.", zegt ze, en ik lach. "Die kinderen kan je ook over 9 maanden hebben hoor..", mompel ik, en ze lacht. "Ik wacht liever.", zegt ze, en ik knik. "Ik ook, tot de tijd rijp is, en wij nog gelukkiger met elkaar zijn.".
