POV Harry!
22 Oktober 2010.
Ze begrijpt me op een andere manier. Ze is ouder, meer volwassen, en ik ben halfwassen. Ze helpt me als ik dingen wil vergeten, terwijl ik juist voor die dingen hoor te vechten. "Hi.", zegt ze, en ik kijk op. Daar staat ze in mijn slaapkamer, Caroline Flack. Ik ga wat rechter op in bed zitten, en ga met mijn hand door mijn haar heen. Haar lippen raken vlug die van mij. "Ik heb niet veel tijd.", zegt ze, en ik kijk haar niet begrijpend aan. "Als je me wilt, hier ben ik, je kan het nu doen.", zegt ze, en ik schud mijn hoofd. "Ik hoef nu niets. Ik moet nadenken.", zeg ik, en ze legt haar hand op mijn been. "Denk je nog steeds aan dat meisje? Die Camri?", "Camryn.", onderbreek ik haar streng. "Whatever, waarom stap je niet over haar heen? Je hebt mij toch?", en ze schud net iets te opvallend met haar borsten. "Ik geef om haar Caroline. Ik wil haar vergeten, maar ik hoor voor haar te vechten. Ze had me nodig, en ik moest inzien hoe het tussen haar en Simon ging.", zeg ik, en Caroline schud met haar hoofd heen en weer. "Harry, wat zie je toch in haar?!", roept ze wat zacht, zodat niet iedereen het hoort. "Ze past bij me. Niet lichamelijk, maar mentaal. We vullen elkaar precies aan als het nodig is, we zijn een complete puzzel. Maar mijn puzzel is al compleet, en die van haar zoekt nog 1 stukje voor het intieme gebied. Nooit heb ik dat onder ogen durven te zien, totdat ik wist wat ik fout deed..", zeg ik in haar gezicht. "Wat heb jij dan fout gedaan Harry? Zij had je seksuele frustraties moeten zien, ze had je moeten helpen, zoals ik doe.", zegt ze, en haar hand rust zachtjes op mijn 'gevoelige' plekje. "Dat is het juist, ik wou te snel.", zeg ik, en ze buigt wat over me heen. "Niks gaat te snel in de liefde Harry.", prevelt ze tegen mijn lippen aan, en daarna raken haar lippen die van mij. Ze voelen aan als wolken, en ik ben een engel die er doorheen vliegt. Mijn tong is dan de engel, voor jullie duidelijkheid. "M-maar... I-k.", zeg ik tussen het smakken door. De smakgeluiden vullen de kale en stille kamer op, iets wat van binnen erg fijn is. "Hou van haar.", zeg ik, als de zoen is afgelopen. "Harry, het is kiezen. Of mij, of haar.", zegt ze, en ik schud mijn hoofd. "Caroline, ik kan dit niet.", mompel ik, en ik raak lichtelijk in paniek. "Harry, dan ga je toch met haar. Doei!", roept ze, en ze wilt opstaan. Ik zie de rits die aan de achterkant van haar jurk zit, en ik twijfel geen moment. Mijn handen beginnen te jeuken, en ook andere dingen komen in beweging. Ik neem een klein sprintje en maak de rits van haar jurkje open. Ik trek haar mee terug in de kamer, en maak voor de zoveelste keer, een grote fout in mijn leven. Allemaal om dat te vergeten, waar ik het hardst voor moet vechten.
--------------------
Ik hoop dat jullie het nog een leuk verhaal vinden, en ik probeer ook meer te schrijven. Vandaag lukt dat helaas niet, want vandaag ben ik jarig! Eindelijk 16! 🎉
