12 Juli 2011.
"Dus je bent onze nieuwe tienersensatie?", vraag ik, en Tyler lacht. Samen zitten we in de starbucks simpel te genieten van een koffie, what else. "Zo zeg ik het niet, maar nadat ik met je heb opgetreden hebben wel meerdere mensen belangstelling in me.. Het voelt raar, en het is apart om uit te leggen. Het is iets waar ik enkel van kan dromen.", zegt hij, en ik glimlach. "Dat herken ik.", zeg ik, en Tyler pakt mijn hand. "Ik ben niet altijd even aardig tegen je geweest Cam, maar je moet weten dat ik daar spijt van heb. Ik heb het nooit zo bedoeld, jaloezie vreet soms aan je.", zegt hij, en ik lach. "Dat zag ik, en merkte ik. Het maakt niet uit Ty, ik moet met deze dingen leren om te gaan.. Je bent vast niet de enige, en ook niet de laatste die zo tegen me zou zijn..", zeg ik, en hij trekt een pruillip. "Ik ben blij dat we weer vrienden zijn.", zegt hij, en ik knik. "Ik ook Ty, ik ook.", zeg ik, en als onze koffie op is, verlaten we de starbucks en gaan we naar het pleintje, waar al onze vrienden zijn.
"Wat doe je zo laat thuis?", vraagt Harry, en ik kijk hem verbaasd aan. "Wat dan? Het is normale tijd?", vraag ik, en Harry gaat zitten. "Ik had verwacht dat je eerder thuis zou komen.", zegt hij, en ik lach. "Ik was met Tyler naar de starbucks, en we hebben weer bij gepraat met alle vrienden, en veel van school.", zeg ik, en Harry kijkt niet eens naar me. "Wat is er met jou?", vraag ik, en ineens trek ik zijn aandacht. "Er was hier iemand voor je vandaag.", zegt hij, en ik kijk hem nieuwsgierig aan. "Echt? Wie?", vraag ik, licht opgewonden. "Wendely.", zegt hij, en mijn gezicht staat strak. "Waarom? Wat is er?", vraag ik, en Harry lacht. "Ze wou indruk op me maken, en vroeg of jij er was. Ik zei nee, en ze zei dat ze wel even binnen kon wachten, waarop mijn antwoord ook simpel 'nee' was.", zegt hij, en ik lach vrolijk met hem mee. "En toen?", vraag ik, en Harry lacht even heel hard. "Zei ze dat ze me nog wel kreeg, en daarna liep ze weg.", zegt hij, met alle verheerlijking. "Ik snap haar echt niet..", mompel ik, en Harry knikt. "Klopt, ik ook niet.", zegt hij, en ik zucht van opluchting. Zijn we het daar in ieder geval over eens.
