20 Juni 2011.
Allemaal zijn we netjes gekleed, en het diner staat klaar. Elk moment kan Beyoncé bij ons aan tafel schuiven, en mijn handen beginnen dan ook erg klam aan te voelen. "Hey babes.", hoor ik ineens en niemand minder dan Beyoncé herself staat in het restaurant. We begroeten haar allemaal, en ze neemt plaats tegenover mij. We beginnen soepel met zijn allen te praten en we stellen haar verschillende vragen. Ondertussen genieten we van het heerlijke eten en is er eigenlijk een perfect sfeer. "Hebben jullie zin in het opnemen van de videoclip?", vraagt ze, en we knikken allemaal. "Ik ben alleen wel wat bang..", mompel ik, en ik zie haar vragend kijken. "Ik hecht me nogal snel aan dat soort kinderen, en als ze na het opnemen weg moeten ben ik bang in tranen uit te barsten.. Zoals bij het vorige feestje.", mompel ik, en ze maakt een 'aw' geluidje. "Daar is niks ergs aan. Zullen we samen huilen? Ik kan er ook wat van, alleen huil ik meestal als ik alleen ben.", zegt ze, en ik ontvang een knipoog. Ik glimlach en spreek het met haar af. Al gauw komt ons toetje en zijn we alweer bijna klaar. "Als jullie het niet erg vinden dan ga ik slapen, ik ben erg moe van de reis en anders kan ik jullie morgen niet de nodige tips en tricks geven.", zegt ze, en we stemmen allemaal in. Tenslotte is zij niet de enige die moe is.
