11 September 2010.
"Ik ben bijna jarig! Ik ben bijna jarig!", gilt Niall door het huis heen, en ik begin te lachen. "Ik ga lekker feesten, want ik ben legaal!", zingt hij vrolijk verder, en ik ga staan. Ik beweeg wat met mijn lichaam, en ga samen met Niall dansen. Zayn komt de kamer binnen, en gaat stil in een hoekje zitten. Mijn hand grijpt naar Niall zijn arm, en na een kleine kreet neem ik hem mee naar de keuken. "Wat is er met Zayn?", vraag ik, en Niall zucht. "Ik weet het niet, hij zegt dat hij zich niet thuis voelt.", zegt Niall, en ik kijk hem boos aan. "Hoezo niet thuis voelen? Mijn moeder eet zelfs geen varkensvlees voor hem! Weet je wat een grote opdracht dat voor haar is...", zeg ik, en Niall lacht. "Niet grappig Niall, ik kan ook jouw eten afpakken!", zeg ik, en hij kijk me gewaarschuwd aan. "Niet nog een keer!", zegt hij, en ik glimlach breed. "Ik doe het zo!", zeg ik, en Niall begint me te kietelen. "Stop!" roep ik, maar tevergeefs, hij blijft doorgaan. "Zayn?!", roep ik, en ik hoor alleen een diepe zucht uit de woonkamer komen. "Liefste Niall, stop alsjeblieft?" vraag ik, maar niks lijkt te helpen. "Je krijgt eten!", zeg ik, en plotseling stopt hij. Nors loop ik naar de woonkamer, en ga ik voor Zayn staan. "En bedankt voor je hulp, ik zou jou ook een keer redden.", zucht ik, en na die woorden verlaat ik de woonkamer, en loop ik naar boven, naar mijn kamer.
