25 Juni 2011.
"Misschien is het wel het beste..", zegt Niall, en ik kijk iedereen hoopvol aan. "De vraag is alleen of Camryn het kan volhouden.", zegt Liam, en hij kijkt gekweld naar me. "Ik kan het wel aan.", zegt Harry, voor de zekerheid. Alles gaat langs me heen. De een wil Zayn de waarheid vertellen, en de ander wil een toneelstukje maken. "Ik wil er zeker van zijn dat ik je geen pijn doe.", mompel ik, en ik kijk richting Harry. "Als dit het beste is voor ons, en voor de band.. en vooral voor Zayn.. Dan moet het zo.", zegt hij, en ik knik. "Als Zayn terug is bij zijn oude verstand, en als de dokter zegt dat de tijd rijp is vertellen we alles. Of we, dan verteld Camryn alles.", zegt mijn vader, en ik kijk hem boos aan. "Dus dan krijg ik geen support? Ik weet niet of jullie het weten maar ik heb ook een vriendje he! Ik zit midden in een wedstrijd die ik héél erg graag wil winnen en ugh!", zeg ik, en ik sla zachtjes met mijn vuisten op de tafel. "Jullie denken het te makkelijk. Ik zal mezelf kwellen als ik telkens met Zayn moet zoenen en wie weet wat hij allemaal in dat wereldje heeft gedaan! Straks ben ik getrouwd met hem, of misschien ben ik wel zwanger!", schreeuw ik, en ik leg mijn hoofd hopeloos op de tafel neer. "Camryn, zo erg is het niet oke. We komen hier samen doorheen, en je vader zei het iets te kort door de bocht. Natuurlijk krijg je dan onze support. In ieder geval wel die van mij. Samen slaan we ons hierheen.", zegt Harry, en die woorden kalmeren me een beetje. Alles is een grote rotzooi, en dat allemaal door meneer Malik. Bedankt Zayn, 'ik hou van je', en bedankt.
