26 Juni 2011.
"Hey, je ziet er goed uit.", zeg ik, als ik met een ontbijtje en grote glimlach de ziekenhuiskamer van Zayn in kom. "Ik voel me helemaal fit.", zegt hij, en ik knik. Ik loop naar zijn bed en geef hem zijn ontbijt. "Bedankt. Krijg ik ook een kusje van mijn prinses?", vraagt hij met een pruillipje en ik lach zwak. Ik buig me snel voorover en druk mijn lippen kort maar krachtig op die van hem. Het is raar, en zeker niet fijn. Ga ik met Harry heb ik het gevoel dat ik Zayn bedrieg, ga ik met Zayn heb ik het gevoel dat ik Harry bedrieg.. Zoveel verschillende gevoelens, zo veel verschillende gedachten en het is 1 groot toneelstuk in mijn hoofd. Ik zal actrice moeten worden en geen zangeres. Maar het is zo zielig voor Zayn, het liefst breng ik hem terug naar de echte wereld, maar die zal té hard zijn voor het roze kleurige leventje waar hij nu in leeft. "Hoe is het met de jongens?", vraagt hij, en ik haal mijn schouders op. "Ze zijn druk, vooral met shows verzetten.. Je hebt jezelf en ons wat aangedaan Zayn..", mompel ik, en Zayn kijkt me wazig aan. "De pillen waren nodig, ik was zo moe maar kwam niet in slaap Camryn.", zegt hij, en ik kijk hem begrijpend aan. "Je had ons kunnen vragen.. Voor hetzelfde geld lag je nu nog in coma. Ik wil je niet kwijt.", zeg ik, en ik leg mijn hoofd ongemakkelijk tegen zijn borst aan. Ik zit simpel op een stoel, en Zayn ligt op het bed. "Ik zou je nooit zoiets aandoen Cam, ik heb gekeken hoeveel ik er mocht hebben, en bij 3 meer zal je dood gaan.. of zoiets stond op de verpakking.. Ik nam er 1 meer.", zegt hij, en ik lach. "Nooit meer Zayn, nooit meer.", zeg ik, en hij knikt. "Nooit meer schatje, het is nu ons en de toekomst.".
