8 Juli 2011.
Daar sta je dan. Op een set van een film die opgenomen hoort te worden, maar waarvan 1 van de hoofdrolspelers mist. "Ik wil niet opnemen zonder Zayn.", zegt Liam, en de anderen knikken. "Het voelt niet goed.", zegt Harry, en ik verbaas me over die woorden. Harry heeft de afgelopen uren niks gezegd over Zayn, en het lijkt voor even alsof hij Zayn niet terug wil. Wij weten beter, Harry mist hem verschrikkelijk. Ik, Camryn, vind het verschrikkelijk dat Harry zo koppig is. Te koppig om zichzelf toe te geven dat hij Zayn mist, dat hij om hem geeft en dat het ook zijn broer is. We zijn 1 grote familie, alleen zie ik Harry meer als broer. 'Family with benefits', zou een geschikte film zijn voor ons, we kunnen er zo in spelen. Hoe dan ook, het is een ramp. De hele set is van streek, mijn vader loopt als een kip zonder kop te ijsberen, de jongens staan op het punt te huilen. Hun droom valt in duigen. Hun eerste film, een stap verder hun toekomst in, en verpest door alles. "Ik had het Zayn nooit moeten vertellen, of in het begin. Als hem iets overkomt-", pieker ik, maar al gauw word ik door Harry onderbroken. "Camryn verdomme! Er gebeurt niets met Zayn! Hou jezelf een keer rustig, je fokt ons allemaal op!", schreeuwt hij, en hij loopt weg. Fijn, de tweede die bij me weg loopt. Goed gedaan Cam, je komt ver hiermee. "Wacht! Harry! Ik weet waar Zayn is!", schreeuw ik, als ik een idee krijg. "Harry, pak de auto! We moeten weg!", zeg ik, en zo snel als het idee in me op kwam, zo snel zijn we ook onderweg.
"Hey, jij dacht hier ook nog te komen?", zegt Zara bitchy als ze de deur opent in enkel een badjas. "Zara, geen tijd voor een bitch-fight. We moeten Zayn hebben.", zeg ik, en Zara lacht. "Zayn? Die is hier niet.", zegt ze, met haar doortrapte stem. "Zara, je gezicht spreekt boekdelen. Haal jij hem op of moet ik het doen?", vraag ik, en ik neem een waarschuwende houding aan. Als ze na een tijdje nog niks heeft gedaan storm ik het huis in, en ren ik naar boven. In het bed van Zara tref ik inderdaad Zayn aan, naakt en al. "Zayn..", piep ik, en hij kijkt me met een schok aan. "Cam?", fluistert hij, en ik knik. Zachtjes loop ik naar het bed, en Zayn weet maar niet hoe gauw hij de dekens over zijn tweede vriendje moet leggen. "Het spijt me zo..", mompel ik, en ik voel de tranen al opkomen. "Je loog tegen me..", zegt hij, en ook hij staat, of eigenlijk ligt, op het punt om in tranen uit te barsten. "Ik deed het voor je eigen bestwil. Maar kom alsjeblieft terug. Iedereen wil zijn slaap terug, en dit is niet wat je wilt..", mompel ik, en ik zwaai met mijn armen door de kamer. "Ze was de enige die me liefde kon geven op dat moment, Cam.", zegt hij, en ik knik. "Ik kan je nog steeds liefde geven Zayn, maar niet zoals jij of wie dan ook in zijn gedachten heeft... Ik kan je liefde geven zoals elke zus haar broer geeft.", zeg ik, en Zayn gaat wat overeind zitten. "Kom.", zegt Zayn, en hij opent zijn armen. In de deuropening zie ik Harry en Zara staan. Zara? Die is boos, meer dan dat. En Harry kan huilen van blijdschap. Ook kan hij diep van binnen Zayn wel ergens slaan, en zeggen dat hij het niet nog een keer moet flikken weg te lopen of wat dan ook, maar uiteindelijk, zal hun broederliefde overwinnen, net zoals mijn band met Zayn. Want ook al huilen we beiden, ik val vol liefde in zijn armen.
