မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၈၃ ။ ယြဲ႕က်ယ္ဘဝ

ရွန့္ခယ္က ဒီက်င့္ဝတ္ထုံးတမ္းမ်ားႏွင့္ လူမႈေရးဆိုင္ရာစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို စိမ္းသက္ေနသူမဟုတ္။ ေဖးလင္း၏ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္ ရွန့္ခယ္ လက္စြဲစာအုပ္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ထပ္တလဲလဲဖတ္ၿပီး လမ္းၫႊန္မႈကို တေလးတနက္လက္ခံၿပီးေနာက္ အကဲျဖတ္မႈအား လြယ္လင့္တကူေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္။

ရွန့္ခယ္ အမူအရာကင္းမဲ့သည္ကလြဲ သူ႕အျပဳအမူမွာ စင္းလုံးေခ်ာနီးပါးျဖစ္ေသာ္ျငား ေဖးလင္းကေတာ့ တစ္ခုခုလြဲေနသလိုမ်ိဳး ခံစားေနရသည္။ သူ႕ကို အနီးကပ္ အေသအခ်ာေလ့လာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အံ့ဩသင့္စရာေကာက္ခ်က္တစ္ခုရခဲ့သည္။ ရွန႔္ခယ္၏ အမူအရာမွာ ေအးစက္ေနလြန္းျခင္းပင္။ သူက မည္မွ်ပင္ ရိုေသသည့္ ပုံေပါက္ေပါက္ အထက္စီး ရွိသည့္ အသြင္မ်ိဳးေပးစြမ္းသည္။ လုရႈဖန္၏ တည္ၾကည္စြာ ဂုဏ္အိေႏၵျရွိၿပီး ေအးစက္ေသာ ဝင့္ဝါျခင္းႏွင့္ကြာျခားသည္က ရွန့္ခယ္မွာရန္လိုၿပီး အမွန္တကယ္ စိတ္မဝင္စားလ်စ္လ်ဴရႈကာ ျပင္ပအေရးမ်ားေၾကာင့္ႏွင့္ လုံးဝမလႈပ္မယွက္ဟန္ျဖစ္သည္။

"ရွန့္က်ယ္၊ ၿပဳံးၾကည့္ဒီလိုမ်ိဳး" ေဖးလင္း ရွန့္ခယ္ျမင္ေစရန္ ေတာ္သင့္႐ုံအၿပဳံးမ်ိဳး ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

ရွန့္ခယ္တစ္ေယာက္ သူ႕ အေရးအေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ၿပဳံးေနေသာမ်က္ႏွာကို ဗလာစိုက္ၾကည့္ေနရင္း စိတ္ထဲတြင္မေရမတြက္နိုင္ေသာ က်ိန္ဆဲမႈမ်ား ျဖတ္သန္းသြားခဲ့သည္။

"ရွန့္က်ယ္၊ မ်က္ႏွာအမူအရာဆိုတာ လူေတြၾကားက ဆက္သြယ္မႈလမ္းေၾကာင္းေတြထဲ အေရးအႀကီးဆုံးပဲ၊ မင္း မၿပဳံးနိုင္ရင္ေတာင္ တတ္နိုင္သမွ် မင္းပါးစပ္ေထာင့္ဖ်ားကို လႈပ္ၾကည့္ၾကည့္၊ ေသခ်ာၾကည့္ေန"
ေဖးလင္းက သူ႕ပါးစပ္ေထာင့္ဖ်ားမ်ားကို အေပၚသို႔ေကာ့တက္ျပလိုက္သည္။
"လာ မင္းစမ္းၾကည့္"

ရွန့္ခယ္ ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့လိုက္သည့္ အမူအရာမွာ မရွိစဥ္ကာလတုန္းကထက္ ကြၽမ္းက်င္လြန္းစြာေထ့ေငါ့ၿပဳံးသည့္ မ်က္ႏွာမဲ့မႈအျဖစ္ သက္ဆင္းသြားရွာသည္။

ေဖးလင္း စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ဆက္ၿပီး နည္းျပရွာ၏။
"ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ဖ်ားေလးေတြကို နည္းနည္းပိုၿပီး ဆြဲဆန့္ၾကည့္ၾကည့္၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္လုပ္ၾကည့္"