កែវភ្នែក ចន ជុងហ្គុក(ចប់)

🥀កែវភ្នែក ចន ជុងហ្គុក🥀ភាគទី៣១

ប្រអប់ដៃតូចៗស្រវាយកលុយមកក្ដោបជាប់ក្នុងដៃ ទើបលោមុខទៅទម្លាក់បបូរមាត់លើថ្ពាល់សរលោងមានស្នាមដាច់សាច់មួយឆ្នូតនោះទៅ។

បានប្រហែលជាពីរនាទី ថេយ៉ុង ក៏ដកបបូរមាត់ចេញ
ពីថ្ពាល់ក្រអូបប្រហើររបស់ ជុងហ្គុក ទើបងើបស្រាត
ខោអាវដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹក ដោយមានរាងកាយ
ហាប់ណែនតាមពីក្រោយ។ទោះបីជាមិនធ្លាប់មានអីៗ
ជាមួយគ្នាក៏ដោយក៏មិនដែលខ្លាចនឹងបញ្ចេញ
រាងកាយស្រឡូនស្រឡៅឲ្យគេឃើញឡើយ ព្រោះ
យ៉ាងណាគេក៏បានទាំងស្ទាបទាំងដុសអង្អែលទៅ
ទៀត លែងមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនទៀតហើយ។

«ផាច់...ៗ ដៃៗ»ដៃតូចៗយារទះដៃរវាមរបស់អ្នកខ្លះ
ដែលលូកមុខ លូកក្រោយ ស្ទាបអង្អែលពាសពេញ
រាងកាយ បង្កើតឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលរោល
រាលប្រាប់មិនត្រូវ ទើបប្រញាប់វាយដៃកុំឲ្យស្ទាបទៀត
ខ្លាចថាទប់អារម្មណ៍មិនជាប់ហើយក៏...។

«.....»ជុងហ្គុក មិនមាត់តែក៏ព្រមដកដៃចេញ ហើយ
ក៏ស្រាប់តែដើរទៅខាងមុខសម្លឹងមើលរាងកាយសិច
សីុរបស់ម្ចាស់ចិត្ត មុននឹងទម្លាក់បបូរមាត់បឺតជញ្ជក់
ចុងស្រួចមួយគូរនោះយ៉ាងឆ្ងាញ់ពិសា។

«អ្ហឹស...ពូធ្វើអីហ្នឹង?ឆាប់លែងទៅ»
«មឹមដោះ»
«ពូអាយុប៉ុន្មានហើយ?»
«៣២»
«ទៅលោតទឹកសម្លាប់ខ្លួនហើយកើតម្ដងទៀតចាំមក
មឹមដោះអូន»

អាយុឡើង៣២ឆ្នាំទៅហើយ នៅតែមឹមដោះដូចក្មេង
ក្រោមអាយុ១ខួបទៀត ចាំមើលតែប្រាប់ប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែមិនព្រមឈប់មឹម ព្រឹកស្អែកនឹងជិះកង់ទៅទិញ
ទឹកដោះគោមកដាក់ឲ្យយកទៅមឹមទៅក្រុមហ៊ុនឲ្យខ្មាសគេម្ដង។

«ស្អប់បងខ្លាំងណាស់ឫ?ទើបដេញបងឲ្យទៅស្លាប់?»
ទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនគួរឲ្យអាណិតបង្ហាញឡើងភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីឭម្ចាស់ចិត្តដេញខ្លួនឲ្យទៅលោតទឹក
សម្លាប់ខ្លួន ធ្វើឲ្យម្ចាស់ពាក្យសម្ដីឃើញហើយអត់នឹង
អាណិតមិនបាន ទើបសម្រេចចិត្តឲ្យមឹមដោះខ្លួនម្ដង
ទៀត លើកនេះចង់មឹមប៉ុន្មានម៉ោងក៏ស្រេចតែចិត្តចុះ
លែងហាមឃាត់ទៀតហើយ ព្រោះពិបាកមើលទឹកមុខកំសត់នោះខ្លាំងណាស់។