A Sad Rain (Completed)

Chapter 27

(Max)

I woke up early in the morning.

It's already been a week ng umalis si Rain. Wala man lang exciting na nangyari sa akin. Same lang ang routine ko araw-araw: gigising, papasok sa trabaho, uuwi, tapos magtatrabaho hanggang sa makatulog ako. 

"Nakakabagot din pala kapag walang kasama."

Inayos ko ang sarili para sa pagpasok ko sa opisina.

Pagbaba ko, naamoy ko agad ang mabangong pagkain.

Pero sino naman ang magluluto? Wala si Rain, at sa office na ako kumakain. Hindi kaya nakabalik na siya?

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa kusina. Nakakarinig ako ng mga boses.

At pagtapat ko sa kusina, nakita ko sila.

"What are you all doing here?"

Sigaw ko.

Nagulat naman sila. Ang tinutukoy kong 'sila' ay sino pa ba e di ang buong barkada.

"Hey Maxy! Gising ka na pala!"

Sabi ni Zach. Sinamaan ko lang siya ng tingin.

"Again. What are you doing here in my house?"

Lumapit sa akin si Chino.

"High blood agad ang aga-aga e."

Tinapik-tapik pa ako sa balikat.

"We received a message from Rain. Sabi niya puntahan ka namin dito. We have to make sure na kumakain ka. At isa pa kailangan mo ng makakasama."

Sabi ni Melody.

Rain? Napailing ako. Ibang klase talaga siya. Ang sabi niya si Zach lang ngayon lahat na sila.

"Don't worry we cooked breakfast naman for you."

Natigilan ako. She's here.

"You're here."

Napangiti siya.

"Yes, i am. We all received the message."

Tumikhim si Hugo.

"Kung hindi lang para kay Rainy baby, hindi ako pupunta. Mas gugustuhin kong nasa kama ngayon kasama ang aking mahal na si Angelique."

Sinapak naman siya ni Angelique. Kaya natawa kaming lahat.

"Manahimik ka dyan. Kung hindi pa kita kinaladkad, hindi ka aalis. Lagot ka kay Rain pagnalaman niya. Magtatampo yun."

Bigla namang namutla si Hugo sa sinabi ni Angelique.

"Wag niyong sasabihin. Ayokong magtampo sa akin iyon."

Napailing  na lang ako. Under talaga ni Rain  si Hugo. Dinaig pa niya si Angelique.

"Oh well, Mr. Del Valle. Please take a sit and eat your breakfast."

Sarcastic na sabi ni Lily.

Napailing na lang ako at umupo. Nakapalibot sila sa akin. Tinignan ko ang mga nakahaing pagkain sa harap ko.

"Sinong nagluto ng mga ito?"

Tanong ko sa kanila.

Nagtinginan lang silang lahat.

"Ahm. Si Chinie?"

Sagot ni China. Tumaas ang kilay ko.

"A-ako?"