DEDICATED TO: vaugnhe0106 (Betchay)
AYOKO na. Aalis na ako sa house na ito. Hindi naman nila nakikita ang worth ko, e. Maybe, kapag nawala ako ay saka nila makikita kung ano ang ginagawa ko sa family na ito.
Ako ang palaging naghuhugas ng pinggan pero si ate palagi ang pinupuri nina mommy at daddy. Kahit na galingan ko sa school ay sinasabi nilang mas galingan ko pa. Palagi na lang si Ate Hiromi ang favorite nila. Lalo na ngayon na naaksidente si ate kaya lahat ng attention ay nasa kaniya. That, dumb, girl! Natusok ng metal straw sa ilong. Swab test the gory and bloody style!
Anyways, ayoko na talaga. Maglalayas na talaga ako! I packed my things. Ninakaw ko sa kwarto nina daddy ang susi ng car at hindi nagpaalam na pumuslit ng tulog na ang lahat ng gabing iyon. Well, wala namang naglalayas na nagpapaalam. Right?
Marunong na akong mag-drive. Nag-enroll ako sa isang driving lesson last month pero wala pa akong liscense. The hell I care kung wala pa! Basta, gusto kong umalis sa bahay at lumayo. May money ako on my debit card. Pwede akong mag-withdraw anytime. Nag-iipon kasi ako. Pinaghandaan ko ito matagal na. Ang hindi ko napaghandaan ay kung saan ako pupunta.
Damn! Ang tanga-tanga mo, Betchay! Talagang pinagalitan ko ang aking sarili.
Gabi pa naman at ang hirap maghanap ng place na pwede akong mag-stay for a while. Almost one hour na akong nagda-drive at inaantok na. Ayokong matulog dito sa car. Very uncomfortable. I need a soft bed right now! As in… now.
Wait…
May nakikita yata akong hotel. Yes, hotel nga siya. Doon na lang siguro ako magpapalipas ng gabi then bukas ng morning ako maghahanap ng place kung saan ako mag-i-stay talaga.
Tumigil ako sa harapan ng hotel na nasa gitna ng kawalan. What I mean by “kawalan” is walang ibang building sa paligid ng hotel na iyon. Nag-iisa lang iyon at solo ang pinagkakapwestuhan.
Bumaba na ako ng car at pumasok sa loob ng hotel. Medyo soft ang ilaw sa loob. Nagtitipid ba sila? I saw the receptionist. Isang matandang babae. Bakit old lady ang nasa front desk? Kadalasan kasi sa hotels na napupuntahan ko ay magagandang babae or cute boys ang nandoon.
Anyways, wala akong pakialam kung sino ang nasa front desk. Ang importante ay may matutulugan na ako for tonight.
Nakangiti agad ang old lady habang papalapit ako.
“Magandang gabi! Welcome sa Hotel de Moon!” Masigla niyang greet sa akin.
“Hey! Uhm… May available room pa ba kayo? For one person lang?” tanong ko.
“Meron pa.”
“How much is the deluxe room?”
“One thousand pesos ang isang gabi.”
“Okay. I want a deluxe room, please.”
Inabutan niya agad ako ng key na may room number na 306. So, nasa third floor ang room ko. Hindi na ako nag-request ng mas malapit na room. May elevator naman, e.
Sakay ng elevator ay nakapunta ako sa third floor. Pumasok na ako sa aking hotel room at binuksan ang ilaw. Okay lang ang laki ng kwarto at may sariling CR din. Ang queen size bed lang ang nakita ko sa sobrang pagod ko. Patakbo akong lumapit sa bed at ibinagsak ang sarili doon.
“Finally…” I smiled. Pumikit ako dahil pagkalapat ng likod ko sa malambot na bed ay nakaramdam na agad ako ng antok.
Pero wala pang one minute akong nakapikit ay may narinig akong ingay sa kabilang room. Parang pinupukpok nang malakas at paulit-ulit ang dingding. Sa inis ko ay hinampas ko din ang katapat ng dingding kung saan ko naririnig ang noise. Nasa ulunan ko iyon kaya ang sakit sa tenga.
It stopped naman.
Pipikit na sana ulit ako nang may marinig na naman akong ingay. Parang nagwawala na iyong nasa kabila. May naririnig na akong nababasag na mga gamit.
“Hey! Ano ba?! May gustong matulog dito!” Hinampas ko ulit ang dingding at nawala na ang ingay. Sana naman ay wala nang kasunod, 'no. I really want to sleep!
My God! Nakakairita naman ang nasa kabilang room! Walang consideration!
Imposibleng hindi niya or nila alam na may tao dito dahil sumigaw na ako. I am hundred percent sure na narinig ako ng kung sino man na nasa kabilang room.
Naku, isa pa talaga. Pupuntahan ko na sila at ako na mismo ang magpapatahimik sa kanila!
Hindi pa nga ako nakakapikit ay may narinig ulit akong ingay sa kabilang room. This time ay parang ms matindi na. Nagsisigawan na parang nag-aaway. May babaeng sumisigaw na akala mo ay kinakatay na. Tapos may kasama pang pagbabasag ng kagamitan!
Wait. Sinabi ko na kapag nag-ingay ulit sa kabilang room ay pupuntahan ko na sila, 'no?
Uhm… I think hindi safe na pumunta ako doon. Parang nag-aaway kasi sila at baka madamay pa ako. Mabuti pa siguro ay ireklamo ko na sila sa ibaba.
Tumayo ako at dinampot ang telephone. Alam kong automatic na naka-connect iyon sa front desk. Kaunting ring lang ang narinig ko at sumagot na ang old lady.
“Magandang gabi. Ano pong maipaglilingkod ko sa inyo?”
“Iyong sa kabilang room… They are so noisy. I can’t sleep. Ang ingay nila doon! Pwede bang ilipat niyo ako ng room now? As in… now!” I may sound demanding pero I don’t care. Karapatan ko iyon dahil magbabayad ako sa kanila.
Mas lalong nadadagan ang inis ko dahil wala akong narinig na sagot sa kabilang line.
“Hello?! May kausap pa ba ako?” Mataray kong turan.
Kalma, Betchay… Please, remain calm, Betchay… paalala ko sa self ko.
“S-sa third floor po kayo, 'di ba?” tanong ng matandang babae sa nanginginig na boses.
“Yes! I demand na—”
“Ma’am, ipapaalam ko lang sa inyo na kayo lang ang nasa third floor. Wala nang ibang naka-check in sa kahit na anong kwarto diyan maliban sa kwarto ninyo. Sa totoo lang, kayo lang ang nag-iisang guest namin ngayon kaya imposible ang sinasabi ninyo na may gumagawa ng ingay sa kabilang kwarto.”
Feeling ko ay binuhusan ako ng malamig na tubig sa aking narinig. Parang dinaanan ng yelo ang batok ko pababa sa aking spine. Sa tono ng pagsasalita niya ay alam kong seryoso siya at hindi basta tinatakot lang ako. Saka, wala siyang reason para takutin ako!
Sa takot ko ay nagmamadali akong umalis ng kwartong iyon at bumaba na sa front desk. Pero imbes na matandang babae ang naabutan ko ay isang dalaga na ang nandoon.
“Nasaan na iyong old lady dito kanina? Iyong receptionist!” Natataranta kong tanong sa babae.
Kumunot ang noo niya. “Ma’am, wala pong old lady dito—”
“Anong wala? Siya ang nagbigay sa akin ng susi sa third floor! Ayoko na. Aalis na ako dito!”
“Ma’am, ang tinutukoy niyo po bang old lady ay maliit at payat?”
Kinakabahan ako sa takot na nakikita ko sa mata niya.
“Y-yes. Siya nga.”
“Ma’am, imposible pong makausap or makita ninyo ang matandang babae na tinutukoy niya dahil matagal na po siyang patay. S-siya po ang pinalitan ko dito sa front desk. Ako ang pumalit sa kaniya nang mamatay siya…”
Para na akong mababaliw. Napasigaw na ako!
So, ibig sabihin ay kagagawan ng multo ang ingay sa third floor at iyong old lady ay multo rin?! Kung ganoon ay kailangan ko nang makaalis dito! Baka mabaliw na ako ng tuluyan!
“I hate this hotel!” sigaw ko pa at nagtatakbo ako palabas.
Ngunit mas lalo akong nagulantang nang paglabas ko ng hotel ay hindi na hotel ang nasa harapan ko. Isa na iyong abandonado at sira-sirang building!
Takot na takot akong sumakay ng car at naiiyak na nag-drive pabalik ng aming house. Saka na lang ako maglalayas. Kapag morning at maliwanag na. And I will never stay sa hotel at baka maulit ang creepy experience ko na 'yon!
THE END