မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၃၉ ။ ဘရူနိုဘဝ

Arc - 4 : Let me protect you (V)
[Zawgyi]

ဖုန္​းကြၽမ္​ထိုပုရိသအခ်စ္​ငွက္​ႏွစ္​​ေကာင္​႐ွိရာအရပ္​က​ေန ဧည္​့ခန္​းထဲကိုအျမန္​ျပန္​သြားလိုက္​၏။ ဝင္​ဝင္​ခ်င္​းပင္​ ႐ွန္​႔ခယ္​နဲ႔လူငယ္​တစ္​​ေယာက္​နီးနီးကပ္​ကပ္​႐ွိ​ေနၿပီး အဲ့ဒီလူငယ္​မ်က္​လံုးထဲက အ​ေငြ႔အသက္​​ေတြဟာအ​ေစာက​ေကာ္​ရစ္​တာမွာ​ေတြ႔ခဲ့တဲ့ အရိပ္​အ​ေယာင္​ကိုျပန္​လည္​အမွတ္​ရ​ေစၿပီး သူ႔​ေသြး​ေတြကိုပြက္​ပြက္​ဆူ​ေစ​ေတာ့တယ္​။ သူ႐ွန္​႔ခယ္​ဆီခပ္​သြက္​သြက္​သြားၿပီး လက္​​ေမာင္​းရင္​းက​ေနဆြဲမလိုက္​တယ္​။ ''ျပန္​မယ္​''

"​ေဟး..ပါတီကခုမွစတာ​ေလကြာ'' လူငယ္​က႐ွန္​႔ခယ္​လက္​တစ္​ဖက္​ျပန္​ဆြဲၿပီး ဆို၏။

ဖုန္​းကြၽမ္​ခ်က္​ခ်င္​းပဲ တုန္​႔ျပန္​လိုက္​မိၿပီး တစ္​ဖက္​လူလက္​​ေကာက္​ဝတ္​က်ိဴးသြားမတတ္​အားထည္​့မိတယ္​။

"အား!" ​ေအာ္​သံနဲ႔အတူ ႐ွန္​႔ခယ္​ကိုဆြဲထားတဲ့လက္​လြတ္​သြားတယ္​။ ဖုန္​းကြၽမ္​႐ွန္​႔ခယ္​ကိုဆြဲျပီးအျပင္​ထြက္​ဖို္​ႀကိဳးစားလိုက္​ေပမယ္​့ တံခါးမ​ေရာက္​ခင္​မွာ လူတစ္​စုပိတ္​ရပ္​​ေနတာျမင္​လိုက္​ရ​ေတာ့တယ္​။

"ခ်ာတိတ္​တို႔ မင္​းတို႔လာမွ​ေတာ့ အစ္​ကိုတို႔နဲ႔ကစား​ေလကြာ'' အညိဳ​ေရာင္​ဆံပင္​နဲ႔​ေကာင္​​ေလးက ညစ္​က်ယ္​က်ယ္​ျပံဳးရင္​း​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ ဖုန္​းကြၽမ္​က ''က်ဴပ္​​ေ႐ွ႕ကဖယ္​လိုက္​!"

"မင္​းတို႔ ဒါဘယ္​လိုပါတီမ်ိဴးလဲမသိဘူးထင္​တယ္​''တစ္​​ေယာက္​ကရယ္​​ေမာၿပီး ''ဒါ Love party ကြ။ မင္​းတို႔လိုမသိနားမလည္​တဲ့က​ေလး​ေတြအတြက္​အထူး​ေလကြာ''

လူရြယ္​တစ္​ခုကရယ္​​ေမာလိုက္​ၾက​ေပမယ္​့ က​ေလး​ေတြက​ေတာ့ရြံတြန္​႔တြန္​႔မ်က္​ႏွာနဲ႔ တစ္​ခ်ိဴ႕ကစိတ္​လႈပ္​႐ွား​ေနသလို ၊ တစ္​ခ်ိဴ ့​ေနရခက္​​ေနသလို။ ဒါ​ေပမယ္​့ အားလံုးကနားလည္​ၿပီးသား လက္​ခံၿပီးမွဒီ​ေနရာကိုလာခဲ့ၾကမွန္​းသိသာ​ေနတယ္​။

႐ွန္​႔ခယ္​လံုးဝ​ေျပာစရာမဲ့သြားရတယ္​။ အငယ္​ဆံုးက၁၂ႏွစ္​ပဲ႐ွိ​ေသးတာ ဒီလို​ေတြလုပ္​ဖို႔လိုအပ္​လို႔လား။ ဖုန္​းကြၽမ္​က​ေတာ့ မ်က္​လံုးထဲ​ေဒါသ​ေငြ႔​ေတြျပည္​့​ေနၿပီး ​ေရွ ့ကတစ္​​ေကာင္​ကိုအားနဲ႔ဆြဲဖယ္​လိုက္​တယ္​။

"ဒီညမင္​းတို႔အားလံုးဒီမွာပဲ​ေနရမယ္​'' လက္​က်ိဴးခါနီးလူငယ္​က ဘာမထီမ်က္​ႏွာနဲ႔အမိန္​႔​ေပးလိုက္​၏။

"မ​ေန​ေတာ့​ေရာ?''

"ဒါဆို ငါတို႔ကိုၾကမ္​းတယ္​လို႔ အျပစ္​မဆိုနဲ႔​ေပါ့ကြာ'' သူကလက္​ဟန္​ျပၿပီး ​ေနာက္​လိုက္​​ေတြကိုအခ်က္​​ေပးရင္​ျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​။

ဖုန္​းကြၽမ္​ကသူတို႔ဝိုင္​းလာမွမ​ေစာင္​့ဘဲ စတင္​တိုက္​ခိုက္​ၿပီး သူ႔နဲ႔အနီးဆံုး​ေကာင္​က​ေတာ့ လက္​သီးတစ္​ခ်က္​နဲ႔ႏွာ​ေခါင္​း​ေသြးထြက္​သြား႐ွာတယ္​။ ႐ွန္​႔ခယ္​ကလည္​းမ​ေခ ။ လူတစ္​​ေယာက္​၏လက္​ကို ဂြၽတ္​ခနဲျမည္​​ေအာင္​ခ်ိဴးပစ္​လိုက္​သည္​။ သူတို႔ႏွစ္​ဦးပံုရိပ္​က သိုးငထူအုပ္​က်ားက လွပသည္​့သမန္​းက်ားမ်ားႏွယ္​။ ​ေဒစီနဲ႔အျခားလူ​ေတြက​ေတာ့ ​ေၾကာက္​လန္​႔ၿပီးအ​ေဝးကသာရန္​ပြဲကို ၾကည္​့​ေနၾက​ေတာ့တယ္​။

ရန္​ပြဲကသံုးမိနစ္​ပင္​မ​ေက်ာ္​လိုက္​ အားလံုးအတံုးအ႐ုန္​းလဲ​ေနက်ခ်ိန္​ ႐ွန္​႔ခယ္​နဲ႔ဖုန္​းကြၽမ္​က​ေတာ့အဝတ္​ပင္​မတြန္​႔သြား​ေပ။ ႐ွန္​႔ခယ္​ကဖုန္​းကိုထုတ္​ၿပီး ဓာတ္​ပံုတစ္​ခ်ိဴ႕႐ိုက္​လိုက္​ကာ ''ငါတို႔ဒီ​ေန႔အရမ္​း​ေပ်ာ္​ခဲ့ရပါတယ္​။ ​ေနာက္​​ေန႔လည္​း​ေဆာ့ႏိုင္​အုန္​းမယ္​လို႔ထင္​တယ္​''

​ေနာက္​​ေန႔? ဖုန္​းကြၽမ္​ကသ​ေဘာမက်သလို မ်က္​​ေထာင္​့နဲ႔ ႐ွန္​႔ခယ္​ကိုၾကည္​့လိုက္​တယ္​။ ႐ွန္​႔ခယ္​က​ေတာ့ ​ေဒစီနဲ႔အျခားလူ​ေတြကိုၾကည္​့ၿပီး ''​ေဒစီ ဒီလိုပါတီမ်ိဴးထပ္​လုပ္​ဖို႔မစဥ္​းစားနဲ႔ ။ မဟုတ္​ရင္​ငါရဲ​ေခၚရလိမ္​့မယ္​။ မင္​းတို႔အားလံုးလည္​းသတိထား'' ​ေနာက္​ဆံုးစကားက အထိန္​းအကြပ္​မ႐ွိတဲ့က​ေလး​ေတြအတြက္​ပင္​။

"ဖာ့ခ္!..."တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ကဆဲ​ေရးၿပီး တစ္​ခုခုမ​ေျပာရ​ေသးခင္​ ဖုန္​းကြၽမ္​ကထိုလူလည္​​ေပၚတက္​နင္​းလိုက္​တယ္​။ နာက်င္​မႈ်ၾကာင္​့ ​ေအာ္​ဟစ္​သံၾကားရခါမွ ႐ွန္​႔ခယ္​လက္​ကိုဆြဲၿပီး ထြက္​သြား​ေတာ့တယ္​။

​ေဒစီက အဲ့လူနားကပ္​လာၿပီး '' ကလိုင္​း ငါ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ ။ ဘ႐ူႏိုနဲ႔အီရန္​ကတ႐ုတ္​သိုင္​းအရမ္​း​ေတာ္​တာ​ေျပာဖို႔​ေမ့သြားတယ္​''

ကလိုင္​းကသူမကိုဆဲ​ေရးလိုက္​​ေတာ့တယ္​။

"ကြၽမ္​ကြၽမ္​ မင္​းဒဏ္​ရာမရသြားဘူးမလား'' ႐ွန္​႔ခယ္​က တင္​းမာ​ေနတဲ့ဖုန္​းကြၽမ္​မ်က္​ႏွာကိုၾကည္​့ၿပီး​ေမးလိုက္​တယ္​။

"ဘာမွမျဖစ္​ဘူး '' ဖုန္​းကြၽမ္​က​ေဒါသမ​ေျပ​ေသးတဲ့အသံနဲ႔ ''မင္​းဒီလိုညစ္​ပတ္​တဲ့ပါတီမ်ိဴးထပ္​သြားဖို႔ခြင္​့မျပဳဘူး''

"အင္​းပါ''

ဖုန္​းကြၽမ္​က​ေတာ့ ႐ွန္​႔ခယ္​အ​ေျဖၾကားသည္​့တိုင္​ မ်က္​ႏွာပုပ္​ဆဲ။

"ကြၽမ္​ကြၽမ္​ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ ''

"အဲ့လူ မင္​းကိုမဟုတ္​တာတစ္​ခုခုလုပ္​​ေသးလား'' ဖုန္​းကြၽမ္​းဆက္​​ေမးခ်င္​တာက မင္​းကိုတစ္​ညတာအ​ေဖာ္​ ဒါမွမဟုတ္​အျခားစကား​ေတြပါ​ေျပာ​ေသးလားလို႔။

"မလုပ္​ပါဘူး'' လူႀကီး​ေတြရဲ႕​ေလာကက႐ႈပ္​​ေထြးလြန္​းတယ္​။ က​ေလး​ေတြရဲ႕ႏွလံုးသားျဖဴျဖဴကိုညစ္​ႏြမ္​း​ေအာင္​မလုပ္​တာ အ​ေကာင္​းဆံုးပဲ။

"တကယ္​လား?'' ဖုန္​းကြၽမ္​ကမသကၤာသလို က​ေလးတစ္​ဦး႐ိုးသားျဖဴစက္​တဲ့မ်က္​ႏွာ​ေလးနဲ႔ ​ေမးလာ​ေတာ့ ႐ွန္​႔ခယ္​​ေခါင္​းညိမ္​့လိုက္​တယ္​။

ဖုန္​းကြၽမ္​ႏႈတ္​ခမ္​းကိုတင္​းတင္​းဖိၿပီး ဆက္​မ​ေမး​ေတာ့။ ​ေယာက်္​ားႏွစ္​​ေယာက္​ၾကားကဆက္​ဆံ​ေရးအ​ေၾကာင္​း သူ႐ွန္​႔ခယ္​ကို​ေျပာဖို႔မလိုဘူး။ ဒါဆို ႐ွန္​႔ခယ္​ရဲ႕ျဖဴစင္​တဲ့ႏွလံုးသား​ေလးကိုမညစ္​ႏြမ္​း​ေစ​ေတာ့ဘူး။

သူတို႔အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့ ႐ွန္​႔ခယ္​ကကုတ္​ကိုခြၽတ္​ၿပီး အိမ္​သာတန္​းသြားတယ္​။ ဖုန္​းကြၽမ္​က​ေတာ့ မစၥတာဖရယ္​နဲ႔အတူက်ားကစားဖို႔က်န္​ရစ္​ခဲ့တယ္​။ သူအခန္​းထဲျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့ ႐ွန္​႔ခယ္​က​ေရ​ေတာင္​ခ်ိဴးၿပီးၿပီ။ ​ေရစိုဆံပင္​​ေလး​ေတြကႏွဖူးနဲ႔ကပ္​​ေနၿပီး အသားအရည္​က​ေတာ့စို​ေနတယ္​။ ႐ိုး႐ိုးတီ႐ွပ္​၊​ေဘာင္​းဘီ႐ွည္​​ေလးနဲ႔​ေတာင္​မွာ အျပာရင္​့ရင္​့အိပ္​ယာ​ေနာက္​ခံမွာ အရမ္​းကိုလွ​ေနတယ္​။ ဖုန္​းကြၽမ္​မ်က္​လံုး​ေတြမည္​း​ေမွာင္​သြားၿပီး ႐ွန္​႔ခယ္​နံ​ေဘးထိုင္​ခ်လိုက္​တယ္​။ ႐ွန္​႔ခယ္​ရဲ႕ညာ​ေျခကိုခပ္​ဖြဖြမလိုက္​ၿပီး ''ထပ္​နာျပန္​တာလား''

"အင္​း နည္​းနည္​း''

"​ေနာက္​ဆိုရန္​ျဖစ္​တာ​ေတြ ငါ့တာဝန္​ထား ။ ငါကတစ္​ခ်ိန္​လံုးကာကြယ္​တာခံကမယ္​့က​ေလးမဟုတ္​​ေတာ့ဘူး'' ဖုန္​းကြၽမ္​ ကြၽမ္​းက်င္​စြာႏွိပ္​နယ္​ရင္​းဆိုလိုက္​တယ္​။႐ွန္​႔ခယ္​ ဒီဒဏ္​ရာဘယ္​လိုရသလဲသူဘယ္​​ေတာ့မွ​ေမ့မွာမဟုတ္​ဘူး။ သူ႔ကိုကယ္​ဖို႔သာမဟုတ္​ရင္​ သူ​ေသ​ေန​ေလာက္​ၿပီ။ သူ႔အတြက္​ ခယ္​့ခယ္​ကအစားထိုးမရတဲ့တည္​႐ွိမႈ​ေလးပဲ။ ဒါဆို သူက​ေရာခယ္​့ခယ္​အတြက္​ဘာမ်ားလဲ။ ဘယ္​လိုအ​ေနအထားမ်ိဴး႐ွိ​ေနတာလဲ။

"အင္​းပါကြာ'' ႐ွန္​႔ခယ္​ ပ်င္​းရိရိျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​။

ဖုန္​းကြၽမ္​ ၊ ႐ွန္​႔ခယ္​ကိုၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ​ေခါင္​းအံုး​ေပၚလဲ​ေလ်ာင္​းၿပီး႐ုပ္​ဆိုးဝက္​ဝံကိုဖက္​ထားကာ မ်က္​လံုးမ်ားက​ေမွးက်ဥ္​းကာ သက္​​ေတာင္​့သက္​သာျဖစ္​​ေနတာကိုျမင္​လိုက္​ရ၏။ တီး႐ွပ္​ကလည္​းအ​ေပၚကိုလွန္​​ေနၿပီး ဗိုက္​သားျဖဴျဖဴနဲ႔ အတြင္​းခံ​ေဘာင္​းဘီအစကိုျမင္​​ေနရတယ္​။ ဖုန္​းကြၽမ္​ မထိန္​းခ်ဴပ္​ႏိုင္​ဘဲ ႐ွန္​႔ခယ္​ခႏၶာကိုယ္​တစ္​ခုလံုးကိုၾကည္​့​ေနမိၿပီး ​ေဒစီအိမ္​ကအျဖစ္​အပ်က္​ကအာ႐ုံထဲပန္​​ေရာက္​လာျပန္​တယ္​။ ဒါ​ေပမယ္​့ဒီတစ္​ခါမွာ​ေတာ့ အဲ့ဒီလူႏွစ္​​ေယာက္​က သူနဲ႔ ႐ွန္​႔ခယ္​...။

ဖုန္​းကြၽမ္​ခ်က္​ခ်င္​းထၿပီး အိမ္​သာထဲအသက္​လု​ေျပးလိုက္​တယ္​။ ႐ွန္​႔ခယ္​က​ေတာ့ထူးဆန္​းသလို ​ေငးၾကည္​့​ေနမိ​ေလရဲ႕။ သူထင္​တာက​ေတာ့ ဖုန္​းကြၽမ္​အိမ္​သာတက္​ခ်င္​တာအရမ္​း​ေအာင္​့ထားလို႔ မရ​ေတာ့ဘူး​ေပါ့။ အဲ့လိုဆိုလည္​း အ​ေစာကတည္​းက​ေအာင္​့မထားပဲသြားပါ​ေတာ့လားဟု။

ဖုန္​းကြၽမ္​အိမ္​သာတံခါးကိုမွီရင္​း ​ေမာဟိုက္​​ေန၏။ သူ႔​ေအာက္​ပိုင္​းကတင္​းမာ​ေနၿပီး နာက်င္​မႈကိုပါခံစား​ေနရတယ္​။ ခႏၶာကိုယ္​တစ္​ခုလံုးကလည္​း မီးျပင္​းဖိုလိုပူ​ေလာင္​​ေန​ေတာ့တယ္​။ ဖုန္​းကြၽမ္​အဝတ္​​ေတြခြၽတ္​ၿပီး ​ေရပန္​း​ေအာက္​ထဲဝင္​လိုက္​​ေတာ့တယ္​။ သူ႔ရဲ႕အ​ေမာက္​​ေထာက္​​ေနတဲ့​ေအာက္​ကအ​ေကာင္​ကို ငုံ႔ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ မ်က္​ႏွာကပူထူသြား​ေတာ့တယ္​။ ဒီအဓိပၸါယ္​သူသိပါတယ္​ ဒါ​ေပမယ္​့႐ုတ္​တရက္​မျပင္​ဆင္​ထားဘဲ ျဖစ္​လာရလို႔အ့ံျသမိ႐ုံတင္​။ ​ေသစမ္​း! သူအရြယ္​​ေရာက္​တာမျမန္​လြန္​းဘူးလား။

ဖုန္​းကြၽမ္​​ေရခ်ိဴးခန္​းထဲ နာရီဝက္​​ေလာက္​​ေနၿပီးျပန္​ထြက္​လာ​ေတာ့ ႐ွန္​႔ခယ္​ကအိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနၿပီ။ အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနတာ​ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့ မဟုတ္​ရင္​႐ွန္​႔ခယ္​သိသြားႏိုင္​တယ္​။ သူအိပ္​ရာ​ေပၚျဖည္​းျဖည္​းလဲခ်ၿပီး အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာ​ေလးကိုၾကည္​့ရင္​း ျမတ္​ႏိုးမႈမ်ားမ်က္​လံုး​ေပၚယွက္​သန္​းလာ၏။

"ခယ္​့ခယ္​...'' အ​ေမွာင္​ထဲတြင္​ ဖုန္​းကြၽမ္​ရင္​​ေမာစြာသက္​ျပင္​းခ်မိ​ေတာ့တယ္​။

​ေနာက္​​ေန႔အတန္​းတက္​​ေတာ့ ​ေဒစီက​ေျပးလာၿပီး ''ကလိုင္​းကနင္​တို႔အ​ေၾကာင္​းကို​ေမးတယ္​။ သူနင္​တို႔ကိုတစ္​ခုခုလုပ္​လိမ္​့မယ္​၊ သတိထားထား​ေနာ္​ သူ႔မိသားစုကအရမ္​းခ်မ္​းသာတာ ​ေက်ာင္​းတိုင္​းရဲ႕ playboyႀကီးလည္​းဟုတ္​တယ္​''

"သူက လူ႐ႈပ္​လူ​ေပြ မွန္​းသိရက္​နဲ႔နင္​ကဘာလို႔က​ေလး​ေတြနဲ႔မိတ္​ဆက္​​ေပးလဲ'' ႐ွန္​႔ခယ္​အသံကထူးဆန္​းစြာမာ​ေန၏။

​ေဒစီကမ်က္​ႏွာညိွဳးနဲ႔ ''သူတို႔ကလည္​းလက္​ခံတယ္​​ေလဟယ္​''

"ငါတို႔က​ေရာလက္​ခံလို႔လား။ နင္​ငါတို႔ကိုဖိတ္​ကတည္​းက ဒါဘာပါတီလဲ ႐ွင္​းမျပခဲ့ဘူး​ေလ''

​ေဒစီက​ေခါင္​းငု႔ံၿပီး ''နင္​တို႔မလာမွာစိုးလို႔ပါ''

"​ေကာင္​းတာ​ေပါ့ ​ေနာက္​ဆိုနင္​လုပ္​သမ်ွဘယ္​ပါတီမွ ငါတို႔မလာဘူး'' ႐ွန္​႔ခယ္​သူမစကား​ေတြကိုလ်စ္​လ်ဴ႐ႈပစ္​လိုက္​​ေတာ့တယ္​။ ဖုန္​းကြၽမ္​က​ေတာ့ ​ေဒစီကိုဂ႐ုပင္​မစိုက္​ သူ႔မ်က္​လံုးက႐ွန္​႔ခယ္​ဆီမွာပဲ႐ွိ​ေနၿပီး သူ႔ ႐ွန္​႔ခယ္​သည္​သာ အမွန္​တရား ဘယ္​အရာကမွမယွဥ္​သာဟု သတ္​မွတ္​ထား၏။

​ေဒစီအသိ​ေပးခ်က္​​ေနာက္​မွ ႏွစ္​ဦးစလံုးကလိုင္​းရဲ႕ရန္​ကိုကာကြယ္​ဖို႔လုပ္​ရ​ေတာ့တယ္​။ ႏွစ္​ဦးသားက ကလိုင္​းရဲ႕ information ​ေတြစု​ေဆာင္​းဖို႔လုပ္​ၾကၿပီး ႐ွန္​႔ခယ္​က ကလိုင္​းမိသားစုအ​ေၾကာင္​းကို႐ွာ​ေဖြခ်ိန္​ ဖုန္​းကြၽမ္​ကကလိုင္​းကြန္​ပ်ဴတာကိုဟက္​​ေန၏။

သိပ္​မၾကာလိုက္​ ႐ွမ္​့ခယ္​ကစၿပီး ''သူ႔အ​ေဖက စတားနည္​းပညာကုမၸဏီဥကၠဌ သူ႔အ​ေမကနံမည္​ႀကီး စႏၵရားပညာ႐ွင္​။ သူတို႔မိသားစုကအရမ္​းခ်မ္​းသာၿပီး ဒီႏိုင္​ငံမွာျသဇာအ​ေတာ္​႐ွိတယ္​''

သူကလိုင္​းရဲ႕အ​ေၾကာင္​း​ေတြဆက္​​ေျပာလိုက္​ၿပီး ဖုန္​းကြၽမ္​ကိုၾကည္​့​ေတာ့လက္​ႏွစ္​ဖက္​စလံုးနဲ႔ ကြန္​ပ်ဴတာကိုဖိထားကာ ​ေတာင္​့ခဲ​ေနတာကိုသတိထားမိလိုက္​တယ္​။

"ကြၽမ္​ကြၽမ္​?''

ဖုန္​းကြၽမ္​အသိျပန္​ဝင္​လာၿပီး သူ႔လက္​​ေခ်ာင္​း​ေတြခပ္​သြက္​လႈပ္​႐ွားရင္​ျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​၊ ''သူ႔အ​ေၾကာင္​းကအ​ေရးမႀကီးဘူး။ သူကိုဘယ္​လိုလုပ္​ရမယ္​ကအဓိကပဲ''

"ဘာလဲ'' ႐ွန္​႔ခယ္​ ၊ ဖုန္​းကြၽမ္​ကြန္​ပ်ဴတာကိုၾကည္​့လိုက္​ ဖုန္​းကြၽမ္​က folderတစ္​ခုကိုႏွိပ္​လိုက္​ၿပီး အထဲမွာ ကလိုင္​းနဲ႔ဝတ္​လစ္​စလစ္​မိန္​းမ​ေတြရဲ႕ပံု​ေတြထြက္​ၾကလာတယ္​၊ အ​ေနအထားကတကယ္​ပါးစပ္​နဲ႔ထုတ္​​ေဖာ္​ဖို႔ခက္​​ေလာက္​​ေအာက္​ပဲ ဘဝအ​ေတြ႔အၾကံမ်ားတဲ့႐ွန္​႔ခယ္​​ေတာင္​မွ မ်က္​ႏွာရဲ​ေနရ​ေတာ့တယ္​။

သူpageကို​ေျပးလိုက္​ၿပီး ဖုန္​းကြၽမ္​ကိုၾကည္​့လိုက္​တယ္​။ ''ခု​ေတာ့သိမ္​းထားအုန္​း သိပ္​လည္​းမၾကည္​့မိ​ေစနဲ႔''

ဖုန္​းကြၽမ္​က႐ွန္​႔ခယ္​အမူအရာအ​ေသးစိတ္​ကို ​ေထာင္​့​ေထာက္​ၾကည္​့​ေနၿပီး ပါးျပင္​​ေတြရဲ​ေနတာျမင္​​ေတာ့ ခပ္​တိုးတိုးျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​။ ''အင္​''

႐ွန္​႔ခယ္​လည္​း စိတ္​​ေအးသြားၿပီး ဖုန္​းကြၽမ္​ပုခံုးကိုပုတ္​လိုက္​တယ္​။ ''ငါတို႔ကငယ္​​ေသးတယ္​ ဒီလိုညစ္​ပတ္​တဲ့အရာ​ေတြက ငါတို႔လိုငယ္​ရြယ္​ျဖဴစင္​တဲ့က​ေလး​ေတြနဖျ့မသင္​့​ေလ်ာ္​ဘူး''

ဖုန္​းကြၽမ္​ ''...''

စကား​ေျပာၿပီး​ေတာ့ ႐ွန္​႔ခယ္​ကြန္​ပ်ဴတာပိတ္​ၿပီး ​ေရခ်ိဴးခန္​းထဲဝင္​လိုက္​တယ္​။ ဒီမ​ေကာင္​းသတင္​း​ေတြနဲ႔ဆို ကလိုင္​းကိုတိုင္​တြယ္​ရလြယ္​မွာပါ။

႐ွန္ ့​ခယ္​ထြက္​သြား​ေတာ့မွ ဖုန္​းကြၽမ္​ အျခားpageတစ္​ခုကိုဖြင္​့ၿပီး 'playgay' ဆိုသည္​့ folderကိုႏွိပ္​လိုက္​တယ္​။ အထဲမွာ႐ွိတာကပံု​ေတြမဟုတ္​ဘဲ ဗီဒီယို​ေတြျဖစ္​​ေနၿပီး ပံုစံအမ်ိဴးမ်ိဴးကိုအစစ္​အမွန္​live action႐ိုက္​ကူးထားလို႔ အ​ေသးစိတ္​ကအစပါတယ္​။ တစ္​ခုကိုမ​ေတာ္​တဆႏွိပ္​ၿပီး ၾကည္​့မိ​ေတာ့ သူ႔​ေသြး​ေတြဆူပြက္​လာၿပီး ၾကက္​သီးထသြား​ေစတာမွ ကြန္​ပ်ဴတာကို​ေတာင္​ ထိုးပစ္​​ေတာ့မလို႔။ ​ေတာ္​​ေသးတာက ကြန္​ပ်ဴတာကအရည္​အ​ေသြး​ေကာင္​းၿပီး အၾကမ္​းခံလို႔​ေပါ့။ ဒါ​ေပမယ္​့  အထဲကအသံ​ေတြအျပင္​လူမၾကားရ​ေအာင္​ သူနားၾကပ္​တပ္​လိုက္​တယ္​။ ႐ွန္​႔ခယ္​ျပန္​မလာခင္​ အဲ့ဒီဗီဒီယို​ေတြကိုတစ္​​ေနရာမွာသိမ္​းၿပီး အ​ေပၚမွာဗိုင္​းရပ္​စ္​တစ္​ခ်ိဴ႕နဲ႔ကာလိုက္​တယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ''Human Action Education Investigation Report'' လို႔အမည္​​ေပးၿပီး ဖြက္​ထားလိုက္​တယ္​။

ဖုန္​းကြၽမ္​ ကြန္​ပ်ဴတာစခရင္​ကိုတိတ္​တဆိတ္​ၾကည္​့ၿပီး​ေတြးမိတာက ဒီ​ေျမဠိဴးကမ​ေကာင္​းတာ​ေတြလုပ္​ထားတာ​ေတာင္​မွ ဖံုးမထားဘဲ သိမ္​းထားရဲ​ေသးတယ္​။ ႐ူးတာမွကုမရ​ေတာ့ဘူးပဲဟု။

သူမ်ားကိုအဲ့လို​ေျပာ​ေန​ေပမယ္​့လည္​း ဖုန္​းကြၽမ္​သူ႔ကိုယ္​သူ​ေဂးဆိုတာ​ေသခ်ာသြားမိတယ္​။ ၿပီး​ေတာ့သူမွာအဲ့လိုအ​ေတြး​ေတြ ႐ွန္​႔ခယ္​​ေပၚ႐ွိ​ေနတယ္​။ အဲ့ဒီအ​ေၾကာင္​းကို​ေတြးမိ​ေတာ့ ဖုန္​းကြၽမ္​ ၊ ႐ွန္​႔ခယ္​ရဲ႕မ်က္​ႏွာကိုတည္​့တည္​့မၾကည္​့ရဲ​ေတာ့ဘူးလို႔ခံစားရတယ္​။

30-11-18

ဖုန္​းကြၽမ္​...ဖုန္​းကြၽမ္​ 😏

[Zawgyi]
Arc - 4 : Let me protect you (V)

ဖုန္းကြၽမ္ထိုပုရိသအခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ရွိရာအရပ္ကေန ဧည့္ခန္းထဲကိုအျမန္ျပန္သြားလိုက္၏။ ဝင္ဝင္ခ်င္းပင္ ရွန႔္ခယ္နဲ႔လူငယ္တစ္ေယာက္နီးနီးကပ္ကပ္ရွိေနၿပီး အဲ့ဒီလူငယ္မ်က္လုံးထဲက အေငြ႕အသက္ေတြဟာအေစာကေကာ္ရစ္တာမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ အရိပ္အေယာင္ကိုျပန္လည္အမွတ္ရေစၿပီး သူ႔ေသြးေတြကိုပြက္ပြက္ဆူေစေတာ့တယ္။ သူရွန႔္ခယ္ဆီခပ္သြက္သြက္သြားၿပီး လက္ေမာင္းရင္းကေနဆြဲမလိုက္တယ္။ ''ျပန္မယ္''

"ေဟး..ပါတီကခုမွစတာေလကြာ'' လူငယ္ကရွန႔္ခယ္လက္တစ္ဖက္ျပန္ဆြဲၿပီး ဆို၏။

ဖုန္းကြၽမ္ခ်က္ခ်င္းပဲ တုန႔္ျပန္လိုက္မိၿပီး တစ္ဖက္လူလက္ေကာက္ဝတ္က်ိဴးသြားမတတ္အားထည့္မိတယ္။

"အား!" ေအာ္သံနဲ႔အတူ ရွန႔္ခယ္ကိုဆြဲထားတဲ့လက္လြတ္သြားတယ္။ ဖုန္းကြၽမ္ရွန႔္ခယ္ကိုဆြဲၿပီးအျပင္ထြက္ဖိုႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ တံခါးမေရာက္ခင္မွာ လူတစ္စုပိတ္ရပ္ေနတာျမင္လိုက္ရေတာ့တယ္။

"ခ်ာတိတ္တို႔ မင္းတို႔လာမွေတာ့ အစ္ကိုတို႔နဲ႔ကစားေလကြာ'' အညိဳေရာင္ဆံပင္နဲ႔ေကာင္ေလးက ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပဳံးရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ဖုန္းကြၽမ္က ''က်ဴပ္ေရွ႕ကဖယ္လိုက္!"

"မင္းတို႔ ဒါဘယ္လိုပါတီမ်ိဴးလဲမသိဘူးထင္တယ္''တစ္ေယာက္ကရယ္ေမာၿပီး ''ဒါ Love party ကြ။ မင္းတို႔လိုမသိနားမလည္တဲ့ကေလးေတြအတြက္အထူးေလကြာ''

လူ႐ြယ္တစ္ခုကရယ္ေမာလိုက္ၾကေပမယ့္ ကေလးေတြကေတာ့႐ြံတြန႔္တြန႔္မ်က္ႏွာနဲ႔ တစ္ခ်ိဴ႕ကစိတ္လႈပ္ရွားေနသလို ၊ တစ္ခ်ိဴ႕ေနရခက္ေနသလို။ ဒါေပမယ့္ အားလုံးကနားလည္ၿပီးသား လက္ခံၿပီးမွဒီေနရာကိုလာခဲ့ၾကမွန္းသိသာေနတယ္။

ရွန႔္ခယ္လုံးဝေျပာစရာမဲ့သြားရတယ္။ အငယ္ဆုံးက၁၂ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ ဒီလိုေတြလုပ္ဖို႔လိုအပ္လို႔လား။ ဖုန္းကြၽမ္ကေတာ့ မ်က္လုံးထဲေဒါသေငြ႕ေတြျပည့္ေနၿပီး ေရွ႕ကတစ္ေကာင္ကိုအားနဲ႔ဆြဲဖယ္လိုက္တယ္။

"ဒီညမင္းတို႔အားလုံးဒီမွာပဲေနရမယ္'' လက္က်ိဴးခါနီးလူငယ္က ဘာမထီမ်က္ႏွာနဲ႔အမိန႔္ေပးလိုက္၏။

"မေနေတာ့ေရာ?''

"ဒါဆို ငါတို႔ကိုၾကမ္းတယ္လို႔ အျပစ္မဆိုနဲ႔ေပါ့ကြာ'' သူကလက္ဟန္ျပၿပီး ေနာက္လိုက္ေတြကိုအခ်က္ေပးရင္ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ဖုန္းကြၽမ္ကသူတို႔ဝိုင္းလာမွမေစာင့္ဘဲ စတင္တိုက္ခိုက္ၿပီး သူ႔နဲ႔အနီးဆုံးေကာင္ကေတာ့ လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႔ႏွာေခါင္းေသြးထြက္သြားရွာတယ္။ ရွန႔္ခယ္ကလည္းမေခ ။ လူတစ္ေယာက္၏လက္ကို ဂြၽတ္ခနဲျမည္ေအာင္ခ်ိဴးပစ္လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးပုံရိပ္က သိုးငထူအုပ္က်ားက လွပသည့္သမန္းက်ားမ်ားႏွယ္။ ေဒစီနဲ႔အျခားလူေတြကေတာ့ ေၾကာက္လန႔္ၿပီးအေဝးကသာရန္ပြဲကို ၾကည့္ေနၾကေတာ့တယ္။

ရန္ပြဲကသုံးမိနစ္ပင္မေက်ာ္လိုက္ အားလုံးအတုံးအ႐ုန္းလဲေနက်ခ်ိန္ ရွန႔္ခယ္နဲ႔ဖုန္းကြၽမ္ကေတာ့အဝတ္ပင္မတြန႔္သြားေပ။ ရွန႔္ခယ္ကဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး ဓာတ္ပုံတစ္ခ်ိဴ႕႐ိုက္လိုက္ကာ ''ငါတို႔ဒီေန႔အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔လည္းေဆာ့ႏိုင္အုန္းမယ္လို႔ထင္တယ္''

ေနာက္ေန႔? ဖုန္းကြၽမ္ကသေဘာမက်သလို မ်က္ေထာင့္နဲ႔ ရွန႔္ခယ္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ ရွန႔္ခယ္ကေတာ့ ေဒစီနဲ႔အျခားလူေတြကိုၾကည့္ၿပီး ''ေဒစီ ဒီလိုပါတီမ်ိဴးထပ္လုပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔ ။ မဟုတ္ရင္ငါရဲေခၚရလိမ့္မယ္။ မင္းတို႔အားလုံးလည္းသတိထား'' ေနာက္ဆုံးစကားက အထိန္းအကြပ္မရွိတဲ့ကေလးေတြအတြက္ပင္။

"ဖာ့ခ္!..."တစ္စုံတစ္ေယာက္ကဆဲေရးၿပီး တစ္ခုခုမေျပာရေသးခင္ ဖုန္းကြၽမ္ကထိုလူလည္ေပၚတက္နင္းလိုက္တယ္။ နာက်င္မႈ်ၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္သံၾကားရခါမွ ရွန႔္ခယ္လက္ကိုဆြဲၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။

ေဒစီက အဲ့လူနားကပ္လာၿပီး '' ကလိုင္း ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ဘ႐ူႏိုနဲ႔အီရန္ကတ႐ုတ္သိုင္းအရမ္းေတာ္တာေျပာဖို႔ေမ့သြားတယ္''

ကလိုင္းကသူမကိုဆဲေရးလိုက္ေတာ့တယ္။

"ကြၽမ္ကြၽမ္ မင္းဒဏ္ရာမရသြားဘူးမလား'' ရွန႔္ခယ္က တင္းမာေနတဲ့ဖုန္းကြၽမ္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္တယ္။

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး '' ဖုန္းကြၽမ္ကေဒါသမေျပေသးတဲ့အသံနဲ႔ ''မင္းဒီလိုညစ္ပတ္တဲ့ပါတီမ်ိဴးထပ္သြားဖို႔ခြင့္မျပဳဘူး''

"အင္းပါ''

ဖုန္းကြၽမ္ကေတာ့ ရွန႔္ခယ္အေျဖၾကားသည့္တိုင္ မ်က္ႏွာပုပ္ဆဲ။

"ကြၽမ္ကြၽမ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''

"အဲ့လူ မင္းကိုမဟုတ္တာတစ္ခုခုလုပ္ေသးလား'' ဖုန္းကြၽမ္းဆက္ေမးခ်င္တာက မင္းကိုတစ္ညတာအေဖာ္ ဒါမွမဟုတ္အျခားစကားေတြပါေျပာေသးလားလို႔။

"မလုပ္ပါဘူး'' လူႀကီးေတြရဲ႕ေလာကကရႈပ္ေထြးလြန္းတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ႏွလုံးသားျဖဴျဖဴကိုညစ္ႏြမ္းေအာင္မလုပ္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ။

"တကယ္လား?'' ဖုန္းကြၽမ္ကမသကၤာသလို ကေလးတစ္ဦး႐ိုးသားျဖဴစက္တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေမးလာေတာ့ ရွန႔္ခယ္ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။

ဖုန္းကြၽမ္ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းဖိၿပီး ဆက္မေမးေတာ့။ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ၾကားကဆက္ဆံေရးအေၾကာင္း သူရွန႔္ခယ္ကိုေျပာဖို႔မလိုဘူး။ ဒါဆို ရွန႔္ခယ္ရဲ႕ျဖဴစင္တဲ့ႏွလုံးသားေလးကိုမညစ္ႏြမ္းေစေတာ့ဘူး။

သူတို႔အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရွန႔္ခယ္ကကုတ္ကိုခြၽတ္ၿပီး အိမ္သာတန္းသြားတယ္။ ဖုန္းကြၽမ္ကေတာ့ မစၥတာဖရယ္နဲ႔အတူက်ားကစားဖို႔က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ သူအခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ရွန႔္ခယ္ကေရေတာင္ခ်ိဴးၿပီးၿပီ။ ေရစိုဆံပင္ေလးေတြကႏွဖူးနဲ႔ကပ္ေနၿပီး အသားအရည္ကေတာ့စိုေနတယ္။ ႐ိုး႐ိုးတီရွပ္၊ေဘာင္းဘီရွည္ေလးနဲ႔ေတာင္မွာ အျပာရင့္ရင့္အိပ္ယာေနာက္ခံမွာ အရမ္းကိုလွေနတယ္။ ဖုန္းကြၽမ္မ်က္လုံးေတြမည္းေမွာင္သြားၿပီး ရွန႔္ခယ္နံေဘးထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ရွန႔္ခယ္ရဲ႕ညာေျခကိုခပ္ဖြဖြမလိုက္ၿပီး ''ထပ္နာျပန္တာလား''

"အင္း နည္းနည္း''

"ေနာက္ဆိုရန္ျဖစ္တာေတြ ငါ့တာဝန္ထား ။ ငါကတစ္ခ်ိန္လုံးကာကြယ္တာခံကမယ့္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး'' ဖုန္းကြၽမ္ ကြၽမ္းက်င္စြာႏွိပ္နယ္ရင္းဆိုလိုက္တယ္။ရွန႔္ခယ္ ဒီဒဏ္ရာဘယ္လိုရသလဲသူဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကိုကယ္ဖို႔သာမဟုတ္ရင္ သူေသေနေလာက္ၿပီ။ သူ႔အတြက္ ခယ့္ခယ္ကအစားထိုးမရတဲ့တည္ရွိမႈေလးပဲ။ ဒါဆို သူကေရာခယ့္ခယ္အတြက္ဘာမ်ားလဲ။ ဘယ္လိုအေနအထားမ်ိဴးရွိေနတာလဲ။

"အင္းပါကြာ'' ရွန႔္ခယ္ ပ်င္းရိရိျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ဖုန္းကြၽမ္ ၊ ရွန႔္ခယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းအုံးေပၚလဲေလ်ာင္းၿပီး႐ုပ္ဆိုးဝက္ဝံကိုဖက္ထားကာ မ်က္လုံးမ်ားကေမွးက်ဥ္းကာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရ၏။ တီးရွပ္ကလည္းအေပၚကိုလွန္ေနၿပီး ဗိုက္သားျဖဴျဖဴနဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအစကိုျမင္ေနရတယ္။ ဖုန္းကြၽမ္ မထိန္းခ်ဴပ္ႏိုင္ဘဲ ရွန႔္ခယ္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကိုၾကည့္ေနမိၿပီး ေဒစီအိမ္ကအျဖစ္အပ်က္ကအာ႐ုံထဲပန္ေရာက္လာျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အဲ့ဒီလူႏွစ္ေယာက္က သူနဲ႔ ရွန႔္ခယ္...။

ဖုန္းကြၽမ္ခ်က္ခ်င္းထၿပီး အိမ္သာထဲအသက္လုေျပးလိုက္တယ္။ ရွန႔္ခယ္ကေတာ့ထူးဆန္းသလို ေငးၾကည့္ေနမိေလရဲ႕။ သူထင္တာကေတာ့ ဖုန္းကြၽမ္အိမ္သာတက္ခ်င္တာအရမ္းေအာင့္ထားလို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲ့လိုဆိုလည္း အေစာကတည္းကေအာင့္မထားပဲသြားပါေတာ့လားဟု။

ဖုန္းကြၽမ္အိမ္သာတံခါးကိုမွီရင္း ေမာဟိုက္ေန၏။ သူ႔ေအာက္ပိုင္းကတင္းမာေနၿပီး နာက်င္မႈကိုပါခံစားေနရတယ္။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကလည္း မီးျပင္းဖိုလိုပူေလာင္ေနေတာ့တယ္။ ဖုန္းကြၽမ္အဝတ္ေတြခြၽတ္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕အေမာက္ေထာက္ေနတဲ့ေအာက္ကအေကာင္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကပူထူသြားေတာ့တယ္။ ဒီအဓိပၸါယ္သူသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္႐ုတ္တရက္မျပင္ဆင္ထားဘဲ ျဖစ္လာရလို႔အံ့ၾသမိ႐ုံတင္။ ေသစမ္း! သူအ႐ြယ္ေရာက္တာမျမန္လြန္းဘူးလား။

ဖုန္းကြၽမ္ေရခ်ိဴးခန္းထဲ နာရီဝက္ေလာက္ေနၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ရွန႔္ခယ္ကအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာ္ေသးတာေပါ့ မဟုတ္ရင္ရွန႔္ခယ္သိသြားႏိုင္တယ္။ သူအိပ္ရာေပၚျဖည္းျဖည္းလဲခ်ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း ျမတ္ႏိုးမႈမ်ားမ်က္လုံးေပၚယွက္သန္းလာ၏။

"ခယ့္ခယ္...'' အေမွာင္ထဲတြင္ ဖုန္းကြၽမ္ရင္ေမာစြာသက္ျပင္းခ်မိေတာ့တယ္။

ေနာက္ေန႔အတန္းတက္ေတာ့ ေဒစီကေျပးလာၿပီး ''ကလိုင္းကနင္တို႔အေၾကာင္းကိုေမးတယ္။ သူနင္တို႔ကိုတစ္ခုခုလုပ္လိမ့္မယ္၊ သတိထားထားေနာ္ သူ႔မိသားစုကအရမ္းခ်မ္းသာတာ ေက်ာင္းတိုင္းရဲ႕ playboyႀကီးလည္းဟုတ္တယ္''

"သူက လူရႈပ္လူေပြ မွန္းသိရက္နဲ႔နင္ကဘာလို႔ကေလးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးလဲ'' ရွန႔္ခယ္အသံကထူးဆန္းစြာမာေန၏။

ေဒစီကမ်က္ႏွာညႇိဳးနဲ႔ ''သူတို႔ကလည္းလက္ခံတယ္ေလဟယ္''

"ငါတို႔ကေရာလက္ခံလို႔လား။ နင္ငါတို႔ကိုဖိတ္ကတည္းက ဒါဘာပါတီလဲ ရွင္းမျပခဲ့ဘူးေလ''

ေဒစီကေခါင္းငုံ႔ၿပီး ''နင္တို႔မလာမွာစိုးလို႔ပါ''

"ေကာင္းတာေပါ့ ေနာက္ဆိုနင္လုပ္သမွ်ဘယ္ပါတီမွ ငါတို႔မလာဘူး'' ရွန႔္ခယ္သူမစကားေတြကိုလ်စ္လ်ဴရႈပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဖုန္းကြၽမ္ကေတာ့ ေဒစီကိုဂ႐ုပင္မစိုက္ သူ႔မ်က္လုံးကရွန႔္ခယ္ဆီမွာပဲရွိေနၿပီး သူ႔ ရွန႔္ခယ္သည္သာ အမွန္တရား ဘယ္အရာကမွမယွဥ္သာဟု သတ္မွတ္ထား၏။

ေဒစီအသိေပးခ်က္ေနာက္မွ ႏွစ္ဦးစလုံးကလိုင္းရဲ႕ရန္ကိုကာကြယ္ဖို႔လုပ္ရေတာ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသားက ကလိုင္းရဲ႕ information ေတြစုေဆာင္းဖို႔လုပ္ၾကၿပီး ရွန႔္ခယ္က ကလိုင္းမိသားစုအေၾကာင္းကိုရွာေဖြခ်ိန္ ဖုန္းကြၽမ္ကကလိုင္းကြန္ပ်ဴတာကိုဟက္ေန၏။

သိပ္မၾကာလိုက္ ရွမ့္ခယ္ကစၿပီး ''သူ႔အေဖက စတားနည္းပညာကုမၸဏီဥကၠဌ သူ႔အေမကနံမည္ႀကီး စႏၵရားပညာရွင္။ သူတို႔မိသားစုကအရမ္းခ်မ္းသာၿပီး ဒီႏိုင္ငံမွာၾသဇာအေတာ္ရွိတယ္''

သူကလိုင္းရဲ႕အေၾကာင္းေတြဆက္ေျပာလိုက္ၿပီး ဖုန္းကြၽမ္ကိုၾကည့္ေတာ့လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကိုဖိထားကာ ေတာင့္ခဲေနတာကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။

"ကြၽမ္ကြၽမ္?''

ဖုန္းကြၽမ္အသိျပန္ဝင္လာၿပီး သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြခပ္သြက္လႈပ္ရွားရင္ျပန္ေျဖလိုက္တယ္၊ ''သူ႔အေၾကာင္းကအေရးမႀကီးဘူး။ သူကိုဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ကအဓိကပဲ''

"ဘာလဲ'' ရွန႔္ခယ္ ၊ ဖုန္းကြၽမ္ကြန္ပ်ဴတာကိုၾကည့္လိုက္ ဖုန္းကြၽမ္က folderတစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္ၿပီး အထဲမွာ ကလိုင္းနဲ႔ဝတ္လစ္စလစ္မိန္းမေတြရဲ႕ပုံေတြထြက္ၾကလာတယ္၊ အေနအထားကတကယ္ပါးစပ္နဲ႔ထုတ္ေဖာ္ဖို႔ခက္ေလာက္ေအာက္ပဲ ဘဝအေတြ႕အႀကံမ်ားတဲ့ရွန႔္ခယ္ေတာင္မွ မ်က္ႏွာရဲေနရေတာ့တယ္။

သူpageကိုေျပးလိုက္ၿပီး ဖုန္းကြၽမ္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ ''ခုေတာ့သိမ္းထားအုန္း သိပ္လည္းမၾကည့္မိေစနဲ႔''

ဖုန္းကြၽမ္ကရွန႔္ခယ္အမူအရာအေသးစိတ္ကို ေထာင့္ေထာက္ၾကည့္ေနၿပီး ပါးျပင္ေတြရဲေနတာျမင္ေတာ့ ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ''အင္''

ရွန႔္ခယ္လည္း စိတ္ေအးသြားၿပီး ဖုန္းကြၽမ္ပုခုံးကိုပုတ္လိုက္တယ္။ ''ငါတို႔ကငယ္ေသးတယ္ ဒီလိုညစ္ပတ္တဲ့အရာေတြက ငါတို႔လိုငယ္႐ြယ္ျဖဴစင္တဲ့ကေလးေတြနျဖ့မသင့္ေလ်ာ္ဘူး''

ဖုန္းကြၽမ္ ''...''

စကားေျပာၿပီးေတာ့ ရွန႔္ခယ္ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ၿပီး ေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္။ ဒီမေကာင္းသတင္းေတြနဲ႔ဆို ကလိုင္းကိုတိုင္တြယ္ရလြယ္မွာပါ။

ရွန္႔ခယ္ထြက္သြားေတာ့မွ ဖုန္းကြၽမ္ အျခားpageတစ္ခုကိုဖြင့္ၿပီး 'playgay' ဆိုသည့္ folderကိုႏွိပ္လိုက္တယ္။ အထဲမွာရွိတာကပုံေတြမဟုတ္ဘဲ ဗီဒီယိုေတြျဖစ္ေနၿပီး ပုံစံအမ်ိဴးမ်ိဴးကိုအစစ္အမွန္live action႐ိုက္ကူးထားလို႔ အေသးစိတ္ကအစပါတယ္။ တစ္ခုကိုမေတာ္တဆႏွိပ္ၿပီး ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ေသြးေတြဆူပြက္လာၿပီး ၾကက္သီးထသြားေစတာမွ ကြန္ပ်ဴတာကိုေတာင္ ထိုးပစ္ေတာ့မလို႔။ ေတာ္ေသးတာက ကြန္ပ်ဴတာကအရည္အေသြးေကာင္းၿပီး အၾကမ္းခံလို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္  အထဲကအသံေတြအျပင္လူမၾကားရေအာင္ သူနားၾကပ္တပ္လိုက္တယ္။ ရွန႔္ခယ္ျပန္မလာခင္ အဲ့ဒီဗီဒီယိုေတြကိုတစ္ေနရာမွာသိမ္းၿပီး အေပၚမွာဗိုင္းရပ္စ္တစ္ခ်ိဴ႕နဲ႔ကာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ''Human Action Education Investigation Report'' လို႔အမည္ေပးၿပီး ဖြက္ထားလိုက္တယ္။

ဖုန္းကြၽမ္ ကြန္ပ်ဴတာစခရင္ကိုတိတ္တဆိတ္ၾကည့္ၿပီးေတြးမိတာက ဒီေျမဠိဴးကမေကာင္းတာေတြလုပ္ထားတာေတာင္မွ ဖုံးမထားဘဲ သိမ္းထားရဲေသးတယ္။ ႐ူးတာမွကုမရေတာ့ဘူးပဲဟု။

သူမ်ားကိုအဲ့လိုေျပာေနေပမယ့္လည္း ဖုန္းကြၽမ္သူ႔ကိုယ္သူေဂးဆိုတာေသခ်ာသြားမိတယ္။ ၿပီးေတာ့သူမွာအဲ့လိုအေတြးေတြ ရွန႔္ခယ္ေပၚရွိေနတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကိုေတြးမိေတာ့ ဖုန္းကြၽမ္ ၊ ရွန႔္ခယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူးလို႔ခံစားရတယ္။

30-11-18

ဖုန္းကြၽမ္...ဖုန္းကြၽမ္ 😏

[Unicode]
Arc - 4 : Let me protect you (V)

ဖုန်းကျွမ်ထိုပုရိသအချစ်ငှက်နှစ်ကောင်ရှိရာအရပ်ကနေ ဧည့်ခန်းထဲကိုအမြန်ပြန်သွားလိုက်၏။ ဝင်ဝင်ချင်းပင် ရှန့်ခယ်နဲ့လူငယ်တစ်ယောက်နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေပြီး အဲ့ဒီလူငယ်မျက်လုံးထဲက အငွေ့အသက်တွေဟာအစောကကော်ရစ်တာမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ အရိပ်အယောင်ကိုပြန်လည်အမှတ်ရစေပြီး သူ့သွေးတွေကိုပွက်ပွက်ဆူစေတော့တယ်။ သူရှန့်ခယ်ဆီခပ်သွက်သွက်သွားပြီး လက်မောင်းရင်းကနေဆွဲမလိုက်တယ်။ ''ပြန်မယ်''

"ဟေး..ပါတီကခုမှစတာလေကွာ'' လူငယ်ကရှန့်ခယ်လက်တစ်ဖက်ပြန်ဆွဲပြီး ဆို၏။

ဖုန်းကျွမ်ချက်ချင်းပဲ တုန့်ပြန်လိုက်မိပြီး တစ်ဖက်လူလက်ကောက်ဝတ်ကျိူးသွားမတတ်အားထည့်မိတယ်။

"အား!" အော်သံနဲ့အတူ ရှန့်ခယ်ကိုဆွဲထားတဲ့လက်လွတ်သွားတယ်။ ဖုန်းကျွမ်ရှန့်ခယ်ကိုဆွဲပြီးအပြင်ထွက်ဖိုကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် တံခါးမရောက်ခင်မှာ လူတစ်စုပိတ်ရပ်နေတာမြင်လိုက်ရတော့တယ်။

"ချာတိတ်တို့ မင်းတို့လာမှတော့ အစ်ကိုတို့နဲ့ကစားလေကွာ'' အညိုရောင်ဆံပင်နဲ့ကောင်လေးက ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးရင်းပြောလိုက်တော့ ဖုန်းကျွမ်က ''ကျူပ်ရှေ့ကဖယ်လိုက်!"

"မင်းတို့ ဒါဘယ်လိုပါတီမျိူးလဲမသိဘူးထင်တယ်''တစ်ယောက်ကရယ်မောပြီး ''ဒါ Love party ကွ။ မင်းတို့လိုမသိနားမလည်တဲ့ကလေးတွေအတွက်အထူးလေကွာ''

လူရွယ်တစ်ခုကရယ်မောလိုက်ကြပေမယ့် ကလေးတွေကတော့ရွံတွန့်တွန့်မျက်နှာနဲ့ တစ်ချိူ့ကစိတ်လှုပ်ရှားနေသလို ၊ တစ်ချိူ့နေရခက်နေသလို။ ဒါပေမယ့် အားလုံးကနားလည်ပြီးသား လက်ခံပြီးမှဒီနေရာကိုလာခဲ့ကြမှန်းသိသာနေတယ်။

ရှန့်ခယ်လုံးဝပြောစရာမဲ့သွားရတယ်။ အငယ်ဆုံးက၁၂နှစ်ပဲရှိသေးတာ ဒီလိုတွေလုပ်ဖို့လိုအပ်လို့လား။ ဖုန်းကျွမ်ကတော့ မျက်လုံးထဲဒေါသငွေ့တွေပြည့်နေပြီး ရှေ့ကတစ်ကောင်ကိုအားနဲ့ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။

"ဒီညမင်းတို့အားလုံးဒီမှာပဲနေရမယ်'' လက်ကျိူးခါနီးလူငယ်က ဘာမထီမျက်နှာနဲ့အမိန့်ပေးလိုက်၏။

"မနေတော့ရော?''

"ဒါဆို ငါတို့ကိုကြမ်းတယ်လို့ အပြစ်မဆိုနဲ့ပေါ့ကွာ'' သူကလက်ဟန်ပြပြီး နောက်လိုက်တွေကိုအချက်ပေးရင်ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

ဖုန်းကျွမ်ကသူတို့ဝိုင်းလာမှမစောင့်ဘဲ စတင်တိုက်ခိုက်ပြီး သူ့နဲ့အနီးဆုံးကောင်ကတော့ လက်သီးတစ်ချက်နဲ့နှာခေါင်းသွေးထွက်သွားရှာတယ်။ ရှန့်ခယ်ကလည်းမခေ ။ လူတစ်ယောက်၏လက်ကို ဂျွတ်ခနဲမြည်အောင်ချိူးပစ်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးပုံရိပ်က သိုးငထူအုပ်ကျားက လှပသည့်သမန်းကျားများနှယ်။ ဒေစီနဲ့အခြားလူတွေကတော့ ကြောက်လန့်ပြီးအဝေးကသာရန်ပွဲကို ကြည့်နေကြတော့တယ်။

ရန်ပွဲကသုံးမိနစ်ပင်မကျော်လိုက် အားလုံးအတုံးအရုန်းလဲနေကျချိန် ရှန့်ခယ်နဲ့ဖုန်းကျွမ်ကတော့အဝတ်ပင်မတွန့်သွားပေ။ ရှန့်ခယ်ကဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ဓာတ်ပုံတစ်ချိူ့ရိုက်လိုက်ကာ ''ငါတို့ဒီနေ့အရမ်းပျော်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်နေ့လည်းဆော့နိုင်အုန်းမယ်လို့ထင်တယ်''

နောက်နေ့? ဖုန်းကျွမ်ကသဘောမကျသလို မျက်ထောင့်နဲ့ ရှန့်ခယ်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ ရှန့်ခယ်ကတော့ ဒေစီနဲ့အခြားလူတွေကိုကြည့်ပြီး ''ဒေစီ ဒီလိုပါတီမျိူးထပ်လုပ်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ။ မဟုတ်ရင်ငါရဲခေါ်ရလိမ့်မယ်။ မင်းတို့အားလုံးလည်းသတိထား'' နောက်ဆုံးစကားက အထိန်းအကွပ်မရှိတဲ့ကလေးတွေအတွက်ပင်။

"ဖာ့ခ်!..."တစ်စုံတစ်ယောက်ကဆဲရေးပြီး တစ်ခုခုမပြောရသေးခင် ဖုန်းကျွမ်ကထိုလူလည်ပေါ်တက်နင်းလိုက်တယ်။ နာကျင်မှုျကြာင့် အော်ဟစ်သံကြားရခါမှ ရှန့်ခယ်လက်ကိုဆွဲပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။

ဒေစီက အဲ့လူနားကပ်လာပြီး '' ကလိုင်း ငါတောင်းပန်ပါတယ် ။ ဘရူနိုနဲ့အီရန်ကတရုတ်သိုင်းအရမ်းတော်တာပြောဖို့မေ့သွားတယ်''

ကလိုင်းကသူမကိုဆဲရေးလိုက်တော့တယ်။

"ကျွမ်ကျွမ် မင်းဒဏ်ရာမရသွားဘူးမလား'' ရှန့်ခယ်က တင်းမာနေတဲ့ဖုန်းကျွမ်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးမေးလိုက်တယ်။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး '' ဖုန်းကျွမ်ကဒေါသမပြေသေးတဲ့အသံနဲ့ ''မင်းဒီလိုညစ်ပတ်တဲ့ပါတီမျိူးထပ်သွားဖို့ခွင့်မပြုဘူး''

"အင်းပါ''

ဖုန်းကျွမ်ကတော့ ရှန့်ခယ်အဖြေကြားသည့်တိုင် မျက်နှာပုပ်ဆဲ။

"ကျွမ်ကျွမ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ''

"အဲ့လူ မင်းကိုမဟုတ်တာတစ်ခုခုလုပ်သေးလား'' ဖုန်းကျွမ်းဆက်မေးချင်တာက မင်းကိုတစ်ညတာအဖော် ဒါမှမဟုတ်အခြားစကားတွေပါပြောသေးလားလို့။

"မလုပ်ပါဘူး'' လူကြီးတွေရဲ့လောကကရှုပ်ထွေးလွန်းတယ်။ ကလေးတွေရဲ့နှလုံးသားဖြူဖြူကိုညစ်နွမ်းအောင်မလုပ်တာ အကောင်းဆုံးပဲ။

"တကယ်လား?'' ဖုန်းကျွမ်ကမသင်္ကာသလို ကလေးတစ်ဦးရိုးသားဖြူစက်တဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ မေးလာတော့ ရှန့်ခယ်ခေါင်းညိမ့်လိုက်တယ်။

ဖုန်းကျွမ်နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းဖိပြီး ဆက်မမေးတော့။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်ကြားကဆက်ဆံရေးအကြောင်း သူရှန့်ခယ်ကိုပြောဖို့မလိုဘူး။ ဒါဆို ရှန့်ခယ်ရဲ့ဖြူစင်တဲ့နှလုံးသားလေးကိုမညစ်နွမ်းစေတော့ဘူး။

သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရှန့်ခယ်ကကုတ်ကိုချွတ်ပြီး အိမ်သာတန်းသွားတယ်။ ဖုန်းကျွမ်ကတော့ မစ္စတာဖရယ်နဲ့အတူကျားကစားဖို့ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ သူအခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ရှန့်ခယ်ကရေတောင်ချိူးပြီးပြီ။ ရေစိုဆံပင်လေးတွေကနှဖူးနဲ့ကပ်နေပြီး အသားအရည်ကတော့စိုနေတယ်။ ရိုးရိုးတီရှပ်၊ဘောင်းဘီရှည်လေးနဲ့တောင်မှာ အပြာရင့်ရင့်အိပ်ယာနောက်ခံမှာ အရမ်းကိုလှနေတယ်။ ဖုန်းကျွမ်မျက်လုံးတွေမည်းမှောင်သွားပြီး ရှန့်ခယ်နံဘေးထိုင်ချလိုက်တယ်။ ရှန့်ခယ်ရဲ့ညာခြေကိုခပ်ဖွဖွမလိုက်ပြီး ''ထပ်နာပြန်တာလား''

"အင်း နည်းနည်း''

"နောက်ဆိုရန်ဖြစ်တာတွေ ငါ့တာဝန်ထား ။ ငါကတစ်ချိန်လုံးကာကွယ်တာခံကမယ့်ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး'' ဖုန်းကျွမ် ကျွမ်းကျင်စွာနှိပ်နယ်ရင်းဆိုလိုက်တယ်။ရှန့်ခယ် ဒီဒဏ်ရာဘယ်လိုရသလဲသူဘယ်တော့မှမေ့မှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့ကိုကယ်ဖို့သာမဟုတ်ရင် သူသေနေလောက်ပြီ။ သူ့အတွက် ခယ့်ခယ်ကအစားထိုးမရတဲ့တည်ရှိမှုလေးပဲ။ ဒါဆို သူကရောခယ့်ခယ်အတွက်ဘာများလဲ။ ဘယ်လိုအနေအထားမျိူးရှိနေတာလဲ။

"အင်းပါကွာ'' ရှန့်ခယ် ပျင်းရိရိပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

ဖုန်းကျွမ် ၊ ရှန့်ခယ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းအုံးပေါ်လဲလျောင်းပြီးရုပ်ဆိုးဝက်ဝံကိုဖက်ထားကာ မျက်လုံးများကမှေးကျဉ်းကာ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်နေတာကိုမြင်လိုက်ရ၏။ တီးရှပ်ကလည်းအပေါ်ကိုလှန်နေပြီး ဗိုက်သားဖြူဖြူနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအစကိုမြင်နေရတယ်။ ဖုန်းကျွမ် မထိန်းချူပ်နိုင်ဘဲ ရှန့်ခယ်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုကြည့်နေမိပြီး ဒေစီအိမ်ကအဖြစ်အပျက်ကအာရုံထဲပန်ရောက်လာပြန်တယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ခါမှာတော့ အဲ့ဒီလူနှစ်ယောက်က သူနဲ့ ရှန့်ခယ်...။

ဖုန်းကျွမ်ချက်ချင်းထပြီး အိမ်သာထဲအသက်လုပြေးလိုက်တယ်။ ရှန့်ခယ်ကတော့ထူးဆန်းသလို ငေးကြည့်နေမိလေရဲ့။ သူထင်တာကတော့ ဖုန်းကျွမ်အိမ်သာတက်ချင်တာအရမ်းအောင့်ထားလို့ မရတော့ဘူးပေါ့။ အဲ့လိုဆိုလည်း အစောကတည်းကအောင့်မထားပဲသွားပါတော့လားဟု။

ဖုန်းကျွမ်အိမ်သာတံခါးကိုမှီရင်း မောဟိုက်နေ၏။ သူ့အောက်ပိုင်းကတင်းမာနေပြီး နာကျင်မှုကိုပါခံစားနေရတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကလည်း မီးပြင်းဖိုလိုပူလောင်နေတော့တယ်။ ဖုန်းကျွမ်အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက်ထဲဝင်လိုက်တော့တယ်။ သူ့ရဲ့အမောက်ထောက်နေတဲ့အောက်ကအကောင်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာကပူထူသွားတော့တယ်။ ဒီအဓိပ္ပါယ်သူသိပါတယ် ဒါပေမယ့်ရုတ်တရက်မပြင်ဆင်ထားဘဲ ဖြစ်လာရလို့အံ့သြမိရုံတင်။ သေစမ်း! သူအရွယ်ရောက်တာမမြန်လွန်းဘူးလား။

ဖုန်းကျွမ်ရေချိူးခန်းထဲ နာရီဝက်လောက်နေပြီးပြန်ထွက်လာတော့ ရှန့်ခယ်ကအိပ်ပျော်နေပြီ။ အိပ်ပျော်နေတာတော်သေးတာပေါ့ မဟုတ်ရင်ရှန့်ခယ်သိသွားနိုင်တယ်။ သူအိပ်ရာပေါ်ဖြည်းဖြည်းလဲချပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း မြတ်နိုးမှုများမျက်လုံးပေါ်ယှက်သန်းလာ၏။

"ခယ့်ခယ်...'' အမှောင်ထဲတွင် ဖုန်းကျွမ်ရင်မောစွာသက်ပြင်းချမိတော့တယ်။

နောက်နေ့အတန်းတက်တော့ ဒေစီကပြေးလာပြီး ''ကလိုင်းကနင်တို့အကြောင်းကိုမေးတယ်။ သူနင်တို့ကိုတစ်ခုခုလုပ်လိမ့်မယ်၊ သတိထားထားနော် သူ့မိသားစုကအရမ်းချမ်းသာတာ ကျောင်းတိုင်းရဲ့ playboyကြီးလည်းဟုတ်တယ်''

"သူက လူရှုပ်လူပွေ မှန်းသိရက်နဲ့နင်ကဘာလို့ကလေးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးလဲ'' ရှန့်ခယ်အသံကထူးဆန်းစွာမာနေ၏။

ဒေစီကမျက်နှာညှိုးနဲ့ ''သူတို့ကလည်းလက်ခံတယ်လေဟယ်''

"ငါတို့ကရောလက်ခံလို့လား။ နင်ငါတို့ကိုဖိတ်ကတည်းက ဒါဘာပါတီလဲ ရှင်းမပြခဲ့ဘူးလေ''

ဒေစီကခေါင်းငုံ့ပြီး ''နင်တို့မလာမှာစိုးလို့ပါ''

"ကောင်းတာပေါ့ နောက်ဆိုနင်လုပ်သမျှဘယ်ပါတီမှ ငါတို့မလာဘူး'' ရှန့်ခယ်သူမစကားတွေကိုလျစ်လျူရှုပစ်လိုက်တော့တယ်။ ဖုန်းကျွမ်ကတော့ ဒေစီကိုဂရုပင်မစိုက် သူ့မျက်လုံးကရှန့်ခယ်ဆီမှာပဲရှိနေပြီး သူ့ ရှန့်ခယ်သည်သာ အမှန်တရား ဘယ်အရာကမှမယှဉ်သာဟု သတ်မှတ်ထား၏။

ဒေစီအသိပေးချက်နောက်မှ နှစ်ဦးစလုံးကလိုင်းရဲ့ရန်ကိုကာကွယ်ဖို့လုပ်ရတော့တယ်။ နှစ်ဦးသားက ကလိုင်းရဲ့ information တွေစုဆောင်းဖို့လုပ်ကြပြီး ရှန့်ခယ်က ကလိုင်းမိသားစုအကြောင်းကိုရှာဖွေချိန် ဖုန်းကျွမ်ကကလိုင်းကွန်ပျူတာကိုဟက်နေ၏။

သိပ်မကြာလိုက် ရှမ့်ခယ်ကစပြီး ''သူ့အဖေက စတားနည်းပညာကုမ္ပဏီဥက္ကဌ သူ့အမေကနံမည်ကြီး စန္ဒရားပညာရှင်။ သူတို့မိသားစုကအရမ်းချမ်းသာပြီး ဒီနိုင်ငံမှာသြဇာအတော်ရှိတယ်''

သူကလိုင်းရဲ့အကြောင်းတွေဆက်ပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းကျွမ်ကိုကြည့်တော့လက်နှစ်ဖက်စလုံးနဲ့ ကွန်ပျူတာကိုဖိထားကာ တောင့်ခဲနေတာကိုသတိထားမိလိုက်တယ်။

"ကျွမ်ကျွမ်?''

ဖုန်းကျွမ်အသိပြန်ဝင်လာပြီး သူ့လက်ချောင်းတွေခပ်သွက်လှုပ်ရှားရင်ပြန်ဖြေလိုက်တယ်၊ ''သူ့အကြောင်းကအရေးမကြီးဘူး။ သူကိုဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ကအဓိကပဲ''

"ဘာလဲ'' ရှန့်ခယ် ၊ ဖုန်းကျွမ်ကွန်ပျူတာကိုကြည့်လိုက် ဖုန်းကျွမ်က folderတစ်ခုကိုနှိပ်လိုက်ပြီး အထဲမှာ ကလိုင်းနဲ့ဝတ်လစ်စလစ်မိန်းမတွေရဲ့ပုံတွေထွက်ကြလာတယ်၊ အနေအထားကတကယ်ပါးစပ်နဲ့ထုတ်ဖော်ဖို့ခက်လောက်အောက်ပဲ ဘဝအတွေ့အကြံများတဲ့ရှန့်ခယ်တောင်မှ မျက်နှာရဲနေရတော့တယ်။

သူpageကိုပြေးလိုက်ပြီး ဖုန်းကျွမ်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ ''ခုတော့သိမ်းထားအုန်း သိပ်လည်းမကြည့်မိစေနဲ့''

ဖုန်းကျွမ်ကရှန့်ခယ်အမူအရာအသေးစိတ်ကို ထောင့်ထောက်ကြည့်နေပြီး ပါးပြင်တွေရဲနေတာမြင်တော့ ခပ်တိုးတိုးပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ ''အင်''

ရှန့်ခယ်လည်း စိတ်အေးသွားပြီး ဖုန်းကျွမ်ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်တယ်။ ''ငါတို့ကငယ်သေးတယ် ဒီလိုညစ်ပတ်တဲ့အရာတွေက ငါတို့လိုငယ်ရွယ်ဖြူစင်တဲ့ကလေးတွေနဖြ့မသင့်လျော်ဘူး''

ဖုန်းကျွမ် ''...''

စကားပြောပြီးတော့ ရှန့်ခယ်ကွန်ပျူတာပိတ်ပြီး ရေချိူးခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။ ဒီမကောင်းသတင်းတွေနဲ့ဆို ကလိုင်းကိုတိုင်တွယ်ရလွယ်မှာပါ။

ရှန့်ခယ်ထွက်သွားတော့မှ ဖုန်းကျွမ် အခြားpageတစ်ခုကိုဖွင့်ပြီး 'playgay' ဆိုသည့် folderကိုနှိပ်လိုက်တယ်။ အထဲမှာရှိတာကပုံတွေမဟုတ်ဘဲ ဗီဒီယိုတွေဖြစ်နေပြီး ပုံစံအမျိူးမျိူးကိုအစစ်အမှန်live actionရိုက်ကူးထားလို့ အသေးစိတ်ကအစပါတယ်။ တစ်ခုကိုမတော်တဆနှိပ်ပြီး ကြည့်မိတော့ သူ့သွေးတွေဆူပွက်လာပြီး ကြက်သီးထသွားစေတာမှ ကွန်ပျူတာကိုတောင် ထိုးပစ်တော့မလို့။ တော်သေးတာက ကွန်ပျူတာကအရည်အသွေးကောင်းပြီး အကြမ်းခံလို့ပေါ့။ ဒါပေမယ့်  အထဲကအသံတွေအပြင်လူမကြားရအောင် သူနားကြပ်တပ်လိုက်တယ်။ ရှန့်ခယ်ပြန်မလာခင် အဲ့ဒီဗီဒီယိုတွေကိုတစ်နေရာမှာသိမ်းပြီး အပေါ်မှာဗိုင်းရပ်စ်တစ်ချိူ့နဲ့ကာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ''Human Action Education Investigation Report'' လို့အမည်ပေးပြီး ဖွက်ထားလိုက်တယ်။

ဖုန်းကျွမ် ကွန်ပျူတာစခရင်ကိုတိတ်တဆိတ်ကြည့်ပြီးတွေးမိတာက ဒီမြေဠိူးကမကောင်းတာတွေလုပ်ထားတာတောင်မှ ဖုံးမထားဘဲ သိမ်းထားရဲသေးတယ်။ ရူးတာမှကုမရတော့ဘူးပဲဟု။

သူများကိုအဲ့လိုပြောနေပေမယ့်လည်း ဖုန်းကျွမ်သူ့ကိုယ်သူဂေးဆိုတာသေချာသွားမိတယ်။ ပြီးတော့သူမှာအဲ့လိုအတွေးတွေ ရှန့်ခယ်ပေါ်ရှိနေတယ်။ အဲ့ဒီအကြောင်းကိုတွေးမိတော့ ဖုန်းကျွမ် ၊ ရှန့်ခယ်ရဲ့မျက်နှာကိုတည့်တည့်မကြည့်ရဲတော့ဘူးလို့ခံစားရတယ်။

30-11-18

ဖုန်းကျွမ်...ဖုန်းကျွမ် 😏