Laurens pov
Het is vrijdag en Cameron gaat vandaag naar huis. Ik heb hem nog een aantal keer geappt maar hij negeerde me iedere keer. Ik heb hem ook geprobeerd te bellen maar hij neemt niet op. Wat een klootzak. Eerst maakt hij het uit, dan zoent hij me en nu negeert hij me. Afwachtend zit ik voor het raam, hopend dat ik Cameron binnen nu en een halfuur mijn oprit op zie komen. Hopend dat hij me gedag komt zeggen. Ik wacht en ik wacht en ik wacht... Maar geen Cameron te zien. Even later komt er een taxi aanrijden. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Maar al heel snel verdwijnt hij weer als ik zie dat de taxi langs mijn huis rijd. Een halfuurtje is voorbij. Maar in de hoop dat hij nog langs komt en misschien te laat is wacht ik nog op hem. Maar na nog een kwartier geef ik de Hoop op. Klootzak! Zeg ik hardop. Er rolt een traan over mijn wang. Ik pak een kussen en gooi hem boos door de kamer. Ik trak tegen de tafel en knal de deur dicht. Boos stamp ik naar boven en knal ik mijn luikdeur dicht. Ik gooi mijn bureau leeg en sla boos met mijn vuisten tegen de muur. Al mijn agressie en emoties van de afgelopen tijd komen nu naar buiten. Ik heb me te lang in gehouden. Ik blijf slaan tot mijn knokkels helemaal rood zijn. Ik stop en kijk naar mijn knokkels. Langzaam zie ik bloed verschijnen op mijn knokkels. Ik loop naar de badkamer en houd mijn handen onder de kraan. Mijn ogen vallen op mesjes. Ik blijf staren naar de mesjes. Ik twijfel, ik kan niet terugvallen naar mijn oude slechte gewoontes. Ik moet het verleden achter me laten. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Mijn ogen zijn dik en rood. Mijn haar zit door de war en ik heb Wallen van hier tot Tokio. Ik zucht en pak toch de mesjes. Ik zet ze op mijn arm en zucht eens diep. Dan haal ik het mesje een aantal keer over mijn arm. Mijn hele arm zit onder het bloed. Ik spoel het af en wikkel het af met verband. Ik trek een vest aan zodat niemand het ziet en ga op bed zitten. Ik huil mezelf in slaap om 12:35 in de middag.
LAUUU! ETENN! Ik open mijn ogen en daar staat Emma in mijn trappengat. Het is inmiddels al 18:00.
OHMY LAU WTF IS ER MET JOU AAN DE HAND?! Roept Emma geschrokken. Ze snelt op me af en knuffelt me. Emma is echt het liefste zusje die er is. Ze snapt me altijd meteen en ze is er altijd voor me. Vooral nu Shawn er niet is steunt ze me heel erg. Ik leg het hele verhaal uit. ALS IK DIE KLOOTZAK NOG EENS TEGEN KOM EHH, DAN HEEFT IE EEN PROBLEEM!! Roept ze boos als ik mijn verhaal heb afgemaakt. Ik lach om haar reactie en samen lopen we naar beneden. Waar is mam? Vraag ik. Oh die is weg voor werkt ofzo en ze komt pas laat thuis dus ik heb gekookt. Zegt ze trots. Hmm, jij gekookt? Geloof je het zelf? Vertel me nu maar waar de net gearriveerde pizza's zijn! Zeg lachend. Beledigd wijst ze naar de twee dozen met pizza. Lachend pakken we onze dozen en gaan voor de tv zitten. We zetten Netflix aan en kijken een aflevering van pretty little liars. Het is nu 19:00. De aflevering is net afgelopen. Emma staat op en ruimt de dozen op. Ze komt terug met een zak chips en twee glazen cola. Em? Ik zat er al een lange tijd over na te denken... Maar ik wil misschien Shawn verassen bij zijn laatste concert. Het is in Indonesië dus dan zou ik daarheen moeten vliegen. Maar ik wil Shawn verassen bij zijn concert. Zeg ik. OMG LAU DAT IS EEN SUPER IDEE! Dan kan hij gewoon niet meer boos zijn op jou! Mag het van mam? Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Dat moet ik nog vragen. Ik hoop dat ze het goed vind. Zullen we een filmpje kijken? Zeg ik. Ze knikt. Mean Girls 2 staat op Netflix! Roept ze blij. YAASS! Ze zet de film aan en samen kijken we mean Girls 2.
Die film was Nice! Zegt Emma. I agree! Zeg ik. Ik sta op. Ik ga even Lucas facetimen is dat goed? Vraag ik. Ze knikt en ik loop naar mijn kamer. Ik sluit het Luik achter me en ga op mijn bed zitten. Ik bel Lucas en al vrij snel neemt hij op.
Ik: Heeyy luuc!
L: Heey lau!
Ik: Hoe gaat het?
L: Goedd goedd! Ik heb vervroegd herfstvakantie dus ik ben nu al vrij! Ik mis je trouwens echt heel erg!
Ik: Ooh das echt chill! Ik mis je ook!
L: Hoe gaat het met jou eigenlijk?
Ik: Eh ja wel goed.
L: Zeker?
Ik: Ja.
L: Lau ik zie dat je liegt.
Ik: *zucht* Cameron...
"Ze legt het hele verhaal aan hem uit"
L: Wat een klootzak, ik ram hem op z'n muil als ik hem zie. Maar hoe voel je je nu?
Ik: Voordat hij in Canada was huilde ik mezelf iedere dag in slaap. En nu precies hetzelfde maar het gaat nog slechter. Ik lig vaak wakker en huil veel. Hij doet iets met me en ik weet niet wat.
L: Ik wou dat ik er was om je te troosten en dat ik je in mijn armen kon sluiten.
Ik: dat zou inderdaad fijn zijn. Jammer dat je verweg woont. *rolt een traan over haar wang*
L: Don't cry beautiful! Voor je het weet zien we elkaar weer! Misschien kerstvakantie? Dan kom ik met kerst naar jou? Dan moeten we alleen nog een aantal weken of maanden wachten jammer genoeg!
Ik: Ik vind het een goed idee!
L: Mooizo!
Ik: Maareh ik denk dat mezelf maar weer eens inslaap ga huilen op de muziek van Shawn aangezien ik zo dramatisch ben.
L: Haha nee hoor ik snap je wel! Het komt goed bae! Loveyou and Goodnight!
Ik: Goodnight bae! Loveyoutoo
Ik hang op en leg mijn telefoon weg. Ik zet een playlist van Shawn aan. Het nummer treat you better gaat aan en ik begin meteen te huilen. Ik mis hem zo fucking erg. Ookal ging het nummer niet over mij waarschijnlijk, het zou over mij kunnen gaan. Shawn had me niet zo in de steeds gelaten zoals Cameron deed. Ik heb duidelijk meer gevoelens voor Shawn en ik moet Cameron vergeten. Uiteindelijk val ik in een lichte slaap.
Xoxoxoxoxoxoxo