Ebû Hureyre Radiyallâhû Anh'den Rivâyet Edilmiştir; Dedi ki: Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem, Şöyle Buyurdu:
▬ "Allahû Teâlâ Ümmetimi, İçlerinden Geçirdikleri Fenâ Şeylerle Amel Etmedikçe veyâ Onu Konuşmadıkça, O Şey Yüzünden Hesaba Çekmeyecektir!"
[Hadîs Kaynak: İbni Mâce, C. 1,Talak 14, H. 2040; Buhârî, C. 6, S. 169, Talak 11-2; Müslim, C. 1, S. 116, Îmân 201-202 (127); Nesâî, C. 6, S. 156, Talak 22 H. 3431-3432.]
Allahû Teâlâ Hazretleri Meleklerine, Şöyle Emreder:
▬ "Kulum Kötü Bir Amel Yapmak İsteyince, Onu Yapmadıkça Yazmayın. Yapınca, Onu Aleyhine Bir Günâh Olarak Yazın. Eğer Benim Rızâmı Düşünerek Terk Etti ise Bunu, Onun Lehine Bir Sevâp Yazın. Kulum İyi Bir İş Yapmak Arzu Edince, Yapmasa Bile, Onun Lehine Bir Sevâp Yazın. Eğer Onu Yaparsa, En Az On Misli Olmak Üzere Yedi Yüz Misline Kadar Ona Sevâp Yazın!"
[Hadîs Kaynak: Buhârî, Tevhîd 35; Müslim, Îmân 203,205 (128-129).]
Allahû Teâlâ Bu Ümmetin Hatırından Geçen Kötülükleri Günâh Saymamıştır. Hatırdan Geçen Şer Bir Şey İşlenir veyâ Dil ile Söylenir ise; Ancak O Zaman Günâh Sayılır. Bu İlâhî Lütuf, Bu Ümmete Mahsûstur. Geçmiş Ümmetler İçin Böyle Bir Bağış Yoktur. Onlar, Hatırlarından Geçen Şerlerden Dolayı da Sorumlu Sayılırlardı.
Hatırdan Geçen Kötü Düşünceler; Dil ile Söylenmedikçe, Vücûdun Tamamı veyâ Organları ile İşlenmedikçe, Sadece Kalpten Geçmesi Hâlinde Günâh Sayılmaz.
Hadîs, Bir Vesvese Şeklinde İnsanın Kalbine Gelen Geçici Şeylerin Günâh Sayılmadığını da İfâde Eder. İnsanın Kendi İstek ve İrâdesi ile Hatırına Getirip Kalbinde Kökleşmesine Çalıştığı Kötü Niyetlerde ve Duygularda Isrâr Eder ve Bunu da Kalbinden Atmak İstemezse, Bu Gayretkeşlik Mânevî Sorumluluktur ve Âhiret Cezasını Gerektirir.