မိုးကောင်းကင်အောက် မှ ကလဲ့စား
Chapter (411)
“ကြိုးစားခွင့်"
ခေါင်းပြတ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးသည် ဂျိမိန်ဇန်၏ မျက်နှာတည့်တည့်သို့ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ထိုခေါင်းပြတ်နေသည့် နေရာမှ သွေးများသည် ရေပန်းများသဖွယ် ထွက်ပေါ်လျက် ရှိသည်။
ဂျိမိန်ဇန်လည်း အလန့်တကြားဖြင့် ချက်ချင်းပင် လေပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်တယ်။ သွေးများသည် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား မထိမှန်သွားသော်လည်း မြေပြင်တွင်မူ သွေးချောင်းစီးသွားခဲ့သည်။
ချင်ဝု၏ ခေါင်းမရှိတော့သည့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး အောက်သို့ ပြုတ်ကျသွားသောအခါ မြေပြင်တစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားသည်။ ထိုအလောင်းကောင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း လူတိုင်း၏ စိတ်ထဲတွင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားကြသည်။ မည်သည့်အသံမှလည်း မထွက်ရဲကြတော့ချေ။
ရဲရှောင်မှ ယခုအကြိမ်တွင်လည်း တစ်ချက်တည်းဖြင့် ပွဲသိမ်းလိုက်ချေပြန်ပြီ။
ရန်သူ့ထံမှ ဓားကိုလုပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက်တည်းပင် ထိုဓားနှင့် ရန်သူ၏ လည်ပင်းအား ခုတ်ချလိုက်ခြင်းကြောင့် တစ်ချက်တည်းဟု ဆိုရပေမည်။
တိုက်ပွဲရလဒ်သည် အစ်ကိုကျောင်းဆိုသူ ခန့်မှန်းထားသည့် အတိုင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကောင်းကင်အဆင့် ၄ ပညာရှင်ဖြစ်သည့် ချင်ဝုသည် ခြေလှမ်း ၉လှမ်း လှမ်းလိုက်ပြီးနောက် အပြင်းထန်ဆုံး တိုက်ခိုက်တော့မည့် အချိန်မှာပင် ရက်ရက်စက်စက် အသတ်ခံလိုက်ရသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် သေဆုံးသွားရခြင်း ဖြစ်သည်။
ဖန်ဇီလင်သည် ချင်ဝု မည်သို့ပုံစံဖြင့် သေဆုံးရမည်ကိုပင် တွက်ဆထားမိဟန်ရှိသည့်အတွက် ထိုခေါင်းပြတ် နေသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးအား ဂျိမိန်ဇန်ရှိရာသို့ လှမ်းကန်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
(ဖန်ဇီလင်က ဒီလိုတိုက်ခိုက်နေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာတောင် အရာရာကို အကွက်ချထားနိုင်နေတယ်။ အသေးစိတ်ကို ကြိုတင် တွက်ဆထားနိုင်ခဲ့တာပဲ။ သူ့ရဲ့ တိုက်ရည်ခိုက်ရည် အစွမ်းကတော့ တကယ်ကို ကြောက်စရာကောင်းတာပါပဲလား . . .)
လူအားလုံး၏ စိတ်ထဲတွင် ထိုကဲ့သို့ တွေးမိလိုက်ကြသည်။ ဖန်ဧကရာဇ်၏လက် ရွှေရောင်တောက်ပသွားစဉ်က ထိုလက်ဖြင့် ချင်ဝု၏ ဓားအား ရှောင်တိမ်းခြင်း မပြုဘဲ တည့်တိုးပင်ခံလိုက်သည်။
အကယ်၍ ရှောင်တိမ်းလိုက်မည် ဆိုပါက ဖန်ဇီလင်၏ အစွမ်းအား ကောင်းစွာ သိနိုင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။ ထိပ်တိုက် ထိမှန်စေလိုက်ခြင်းဖြင့် သူ၏ စွမ်းအင်အမှန်များအား ပြသလိုက်သည့်ပုံပင်။
ထို့ကြောင့်ပင် ကောင်းကင်အဆင့် ၄ ပညာရှင်ဖြစ်သည့် ချင်ဝုသည်လည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ တဟုန်ထိုး တိုက်ခိုက်ရန် ဟန်ပြင်နေရာမှ ရုတ်တရက် တန့်သွားရခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့နောက် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ဖန်ဧကရာဇ်သည် ချင်ဝုအား သတ်ဖြတ်နိုင်ခဲ့သည်။
ထိုလှုပ်ရှားမှုများအား ဖန်ဇီလင်သည် တစ်ချက်မှ နား
ခြင်း မရှိဘဲ ဆက်တိုက်လှုပ်ရှားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ၏ လှုပ်ရှားမှုများနှင့် တိုက်ခိုက်မှုများသည် တိကျသေသပ်၍ အမှားအယွင်းဟူ၍ လုံးဝမရှိပေ။
ချင်ဝု၏ ဓားချက်သည် ဖန်ဇီလင်အား ထိခိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့သည့်အပြင် အခွင့်အရေး ပေးလိုက်သလိုပင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
သူ၏ အဖွဲ့သားများ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ကျဆုံးသွားသည့်အချိန်တွင် ဂျိမိန်ဇန်သည် သွေးအေးအေး မနေနိုင်တော့ချေ။ ထို့ကြောင့် ဘေးရှိ အဘိုးကြီး ၂ ယောက်အား အံကြိတ်၍ ကြည့်လိုက်ရင်း -
“ဒါကအဆင့် ၂ ဟုတ်လား . . . ခင်ဗျားတို့ ပြောတော့ သေချာတယ်ဆို . . .”
အဘိုးကြီး ၂ ဦးလည်း ရှက်အမ်းအမ်းဖြင့် မည်သို့ မည်ပုံ ပြန်ပြောရမည်ကို မသိတော့ချေ။
အဘိုးကြီး ၂ဦး အနေဖြင့် ဖန်ဇီလင်နှင့် မတွေ့ခင်အချိန်က တစ်ဖက်လူ၏ အဆင့်အတန်းအား ခန့်မှန်းသည့် နေရာတွင် မည်သည့်အခါမျှ မလွဲခဲ့ဖူးချေ။ တစ်ခါတစ်ရံ အနည်းငယ်ကွာခြားချက် ရှိနေသည့်တိုင် ယခုလောက်အထိ မမှားယွင်းခဲ့ဖူးကြချေ။ လက်ရှိအချိန်တွင် သူတို့၏ ခန့်မှန်းချက်များသည် တက်တက်စင်အောင်ပင် လွဲချော်နေခဲ့သည် မဟုတ်ပါလော။
(ဒါပေမယ့် . . . ဒီဖန်ဇီလင်က ငါတို့ထက် အဆင့်နိမ့်တာ အသိသာကြီးပဲ။ ဘာလို့ သူ့ရဲ့ အစွမ်းကို ငါတို့ မခန့်မှန်းနိုင်ရတာပါလိမ့် . . .)
(ငါတို့ ၂ ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က မှားယွင်းခန့်မှန်းမိတယ် ဆိုရင်တောင် လက်ခံလို့ ရသေးတယ်။ အခုတော့ ၂ ယောက်လုံး မှားနေတာပါလား . . .)
ခဏအကြာတွင် အဘိုးကြီး ၂ ယောက်အနက် ချောင် ဟုခေါ်သော အဘိုးကြီးမှ -
“ကျုပ်က အသက်ကြီးပြီဆိုတော့ မျက်လုံးသိပ်မကောင်းတော့ဘူးလေ။ ဖန်ဇီလင်က အဆင့် ၅ ဖြစ်လောက်မယ် ထင်တယ်။ အဲဒီထက်လည်း မြင့်ကောင်း မြင့်နိုင်တယ်။ မသေချာဘူး . . .”
ဂျိမိန်ဇန် ဒေါသတကြီးဖြင့် -
“ခင်ဗျားတို့ ခန့်မှန်းတာ မမှန်မချင်း ကျုပ်က ကျုပ်လူတွေကို အသေခံခိုင်းနေရမှာလား။ ဖန်ဇီလင် မသေမချင်း တစ်ဆင့်ချင်းစီက လူတွေကို လွှတ်ရမှာလား။ ခင်ဗျားတို့ အကြံပေးနိုင်တာ ဒါအကုန်ပဲပေါ့ . . .”
ဂျိမိန်ဇန်၏ စကားကြောင့် အဘိုးကြီး၂ဦး၏ စိတ်ထဲတွင် မကျေမနပ်ပင် ဖြစ်သွားကြသည်။
(မင်းက ခေါင်းဆောင်ပဲ။ မင်းစိတ်ကြိုက် ဆုံးဖြတ်နိုင်တာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ အခုမင်းလူတွေ သေတာကို မဆီမဆိုင် ငါတို့ကို လာပြဿနာ ရှာနေတယ်။ ငါတို့ကို မင်းရဲ့ လက်ဝှေ့အိတ်လို သဘောထားနေတာလား။
ငါတို့အရင်တုန်းက ခန့်မှန်းတာတွေ တောက်လျှောက် မှန်နေခဲ့တုန်းကကြ ဘာလို့ မချီးကျူးခဲ့တာလဲ . . .)
အစ်ကိုကျောင်းမှ ရဲရှောင်အား စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း -
“ဖန်ဧကရာဇ်က အရမ်းကြီး အဆင့်မမြင့်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တိုက်ခိုက်တဲ့ အချိန်မှာ နည်းစနစ်ကောင်းတွေ အများကြီး ရှိနေတယ်။ အမြင်ကလည်း သိပ်စူးရှတယ်။ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါကိုလိုက်ပြီး ကောင်းကောင်း ဖြေရှင်းနိုင်စွမ်း ရှိတယ်။ နောက်ပြီး သူ့ရဲ့ အားအင် အစစ်အမှန်ကိုလည်း ထုတ်မပြသေးဘူး။ အခုထိ သူသုံးတဲ့ လက်နက်ဆိုတာကို မမြင်ဖူးသေးဘူး။ ခင်ဗျားလူတွေ ထပ်လွှတ်နေရင်လည်း အဲဒီလူတွေကို သေလမ်းပို့သလို ဖြစ်နေမှာပဲ . . ."
“ဘာလို့များ ကျုပ်ကို ကြိုးစားခွင့် မပေးရတာလဲ . . .”
ဂျိမိန်ဇန် ပျော်ရွှင်သွားမိသည်။
“အစ်ကိုကျောင်းက တကယ်ကို ဉာဏ်အမျှော်အမြင် ရှိတာပဲ။ အစ်ကိုကျောင်းပဲ တာဝန်ယူလိုက်ပါ”
အစ်ကိုကျောင်းသည် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရဲရှောင်ထံသို့ ဖြည်းညင်းစွာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
သူ၏ ပိန်ပိန်ပါးပါး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မလိုက်ဖက်လောက်အောင်ပင် လေးပင်စွာ သွားနေလျက် ရှိသည်။
ထိုအချိန်တွင် တဖြူဖြူးတိုက်ခတ်နေသော လေကြောင့် အနက်ရောင်ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားသည့် အကိုကျောင်း၏ ပုံသည် တစ္ဆေတစ်ကောင် လေထဲတွင် မျောလွင့်နေသည်နှင့်ပင် တူနေပါသေးသည်။
ရဲရှောင် အစ်ကိုကျောင်းအား ကြည့်ရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
သူ့အား ရန်သူများ စတင် အဝိုင်းခံထားရသည့် အချိန်ကတည်းက ထိုလူအား သတိထားမိခဲ့သည်။
ဂျိမိန်ဇန် ဦးဆောင်သည့် အဖွဲ့သည် မည်မျှအထိ အင်အားတောင့်တင်းနေစေကာမူ အကန့်အသတ်ဖြင့်သာ ရှိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ရဲရှောင်အနေဖြင့်လည်း စိတ်ထဲတွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ဖြစ်နေခဲ့မိသည်။ ဂျိမိန်ဇန်၏ လူများအားလုံးအား အနိုင်မယူနိုင်သည့်တိုင် အသက်ရှင်လျက် ထွက်ပြေးနိုင်လိမ့်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်ထားခဲ့မိသည်။
ဂျိမိန်ဇန် အပါအဝင် အဆင့် ၈ အဘိုးကြီး ၂ ယောက်နှင့် ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင် ၃ ယောက်တို့ ပိတ်ဆို့၍ ထားသည့်တိုင် ရဲရှောင်အား ခြိမ်းခြောက်နိုင်စွမ်း မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ရဲရှောင်ဘက်မှလည်း ပုံမှန်ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ် ကဲ့သို့ပင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် တုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
(ငါသာတကယ် လွတ်မြောက်ချင်ရင် အဆင့် ၉ ပညာရှင်တောင် ငါ့ကို တားဆီးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး)
သို့သော် ထိုဝတ်ရုံနက်ဖြင့်လူသည် မိမိအား ခြိမ်းခြောက်လာနိုင်လေသည်။ စတင်ရောက်ရှိသည့် အချိန်ကတည်းက ထိုလူသည် နှုတ်ဆိတ်၍သာ နေခဲ့သည်။
သို့သော် ရဲရှောင်အား ကြည့်နေသည့် ထိုလူ၏ အကြည့်များသည် အဆိပ်ပြင်းသော မြွေတစ်ကောင်၏ အကြည့်မျိုးနှင့်ပင် တူနေပါသေးသည်။
ရဲရှောင်လည်း ထိုအကြည့်များကြောင့် ကြက်သီးများပင် ထမိခဲ့လေသည်။ ထို့ပြင် အန္တရာယ် အငွေ့အသက်အချို့ကိုလည်း ခံစားမိလိုက်သည်။
ယခု နတ်ဘုရားသတ် အဖွဲ့ထဲတွင် ရဲရှောင်၏ အသက်အား ခြိမ်းခြောက်နိုင်သည့် လူဆို၍ ထိုလူတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိပေလိမ့်မည်။
ထိုလူ လျှောက်လာသည့်အချိန်တွင် ရဲရှောင်အဖို့ အနည်းငယ် စိတ်ဖိစီးသွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
ထို့ပြင် အကိုကျောင်း၏ ပုံစံမှာ အေးအေးလူလူပင်ဖြစ်ပြီး ပျင်းရိနေသည့်ပုံပင် ပေါက်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ရဲရှောင်အဖို့ အထူးအဆန်းသဖွယ် ခံစားနေရသည်။
ထိုမျှသာမက ထိုလူ၏ ခန္ဓာကိုယ် ပတ်လည်၌ အလွန်အမင်း အေးစက်သော ချီဓာတ်များလည်း ထွက်ပေါ်လျက် ရှိနေပါတော့သည်။
မိုးေကာင္းကင္ေအာက္ မွ ကလဲ့စား
Chapter (411)
“ႀကိဳးစားခြင့္"
ေခါင္းျပတ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးသည္ ဂ်ိမိန္ဇန္၏ မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို႔ ေရာက္႐ွိလာေလသည္။ ထိုေခါင္းျပတ္ေနသည့္ ေနရာမွ ေသြးမ်ားသည္ ေရပန္းမ်ားသဖြယ္ ထြက္ေပၚလ်က္ ႐ွိသည္။
ဂ်ိမိန္ဇန္လည္း အလန္႔တၾကားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေလေပၚသို႔ ခုန္တက္လိုက္တယ္။ ေသြးမ်ားသည္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္အား မထိမွန္သြားေသာ္လည္း ေျမျပင္တြင္မူ ေသြးေခ်ာင္းစီးသြားခဲ့သည္။
ခ်င္ဝု၏ ေခါင္းမ႐ွိေတာ့သည့္ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်သြားေသာအခါ ေျမျပင္တစ္ခုလုံး တုန္ခါသြားသည္။ ထိုအေလာင္းေကာင္ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း လူတိုင္း၏ စိတ္ထဲတြင္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ မည္သည့္အသံမွလည္း မထြက္ရဲၾကေတာ့ေခ်။
ရဲေ႐ွာင္မွ ယခုအႀကိမ္တြင္လည္း တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ပြဲသိမ္းလိုက္ေခ်ျပန္ၿပီ။
ရန္သူ႕ထံမွ ဓားကိုလုၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းပင္ ထိုဓားႏွင့္ ရန္သူ၏ လည္ပင္းအား ခုတ္ခ်လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တည္းဟု ဆိုရေပမည္။
တိုက္ပြဲရလဒ္သည္ အစ္ကိုေက်ာင္းဆိုသူ ခန္႔မွန္းထားသည့္ အတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္အဆင့္ ၄ ပညာ႐ွင္ျဖစ္သည့္ ခ်င္ဝုသည္ ေျခလွမ္း ၉လွမ္း လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ အျပင္းထန္ဆုံး တိုက္ခိုက္ေတာ့မည့္ အခ်ိန္မွာပင္ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံလိုက္ရသည္။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ေသဆုံးသြားရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖန္ဇီလင္သည္ ခ်င္ဝု မည္သို႔ပုံစံျဖင့္ ေသဆုံးရမည္ကိုပင္ တြက္ဆထားမိဟန္႐ွိသည့္အတြက္ ထိုေခါင္းျပတ္ ေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးအား ဂ်ိမိန္ဇန္႐ွိရာသို႔ လွမ္းကန္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
(ဖန္ဇီလင္က ဒီလိုတိုက္ခိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္ အရာရာကို အကြက္ခ်ထားႏိုင္ေနတယ္။ အေသးစိတ္ကို ႀကိဳတင္ တြက္ဆထားႏိုင္ခဲ့တာပဲ။ သူ႕ရဲ႕ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ အစြမ္းကေတာ့ တကယ္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပါပဲလား . . .)
လူအားလုံး၏ စိတ္ထဲတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ေတြးမိလိုက္ၾကသည္။ ဖန္ဧကရာဇ္၏လက္ ေ႐ႊေရာင္ေတာက္ပသြားစဥ္က ထိုလက္ျဖင့္ ခ်င္ဝု၏ ဓားအား ေ႐ွာင္တိမ္းျခင္း မျပဳဘဲ တည့္တိုးပင္ခံလိုက္သည္။
အကယ္၍ ေ႐ွာင္တိမ္းလိုက္မည္ ဆိုပါက ဖန္ဇီလင္၏ အစြမ္းအား ေကာင္းစြာ သိႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ထိပ္တိုက္ ထိမွန္ေစလိုက္ျခင္းျဖင့္ သူ၏ စြမ္းအင္အမွန္မ်ားအား ျပသလိုက္သည့္ပုံပင္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေကာင္းကင္အဆင့္ ၄ ပညာ႐ွင္ျဖစ္သည့္ ခ်င္ဝုသည္လည္း ရပ္တန္႔သြားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ တဟုန္ထိုး တိုက္ခိုက္ရန္ ဟန္ျပင္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ တန္႔သြားရျခင္း ျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ဖန္ဧကရာဇ္သည္ ခ်င္ဝုအား သတ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုလႈပ္႐ွားမႈမ်ားအား ဖန္ဇီလင္သည္ တစ္ခ်က္မွ နား
ျခင္း မ႐ွိဘဲ ဆက္တိုက္လႈပ္႐ွားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ လႈပ္႐ွားမႈမ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ တိက်ေသသပ္၍ အမွားအယြင္းဟူ၍ လုံးဝမ႐ွိေပ။
ခ်င္ဝု၏ ဓားခ်က္သည္ ဖန္ဇီလင္အား ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ အခြင့္အေရး ေပးလိုက္သလိုပင္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
သူ၏ အဖြဲ႕သားမ်ား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ က်ဆုံးသြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ဂ်ိမိန္ဇန္သည္ ေသြးေအးေအး မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘး႐ွိ အဘိုးႀကီး ၂ ေယာက္အား အံႀကိတ္၍ ၾကည့္လိုက္ရင္း -
“ဒါကအဆင့္ ၂ ဟုတ္လား . . . ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ဆို . . .”
အဘိုးႀကီး ၂ ဦးလည္း ႐ွက္အမ္းအမ္းျဖင့္ မည္သို႔ မည္ပုံ ျပန္ေျပာရမည္ကို မသိေတာ့ေခ်။
အဘိုးႀကီး ၂ဦး အေနျဖင့္ ဖန္ဇီလင္ႏွင့္ မေတြ႕ခင္အခ်ိန္က တစ္ဖက္လူ၏ အဆင့္အတန္းအား ခန္႔မွန္းသည့္ ေနရာတြင္ မည္သည့္အခါမွ် မလြဲခဲ့ဖူးေခ်။ တစ္ခါတစ္ရံ အနည္းငယ္ကြာျခားခ်က္ ႐ွိေနသည့္တိုင္ ယခုေလာက္အထိ မမွားယြင္းခဲ့ဖူးၾကေခ်။ လက္႐ွိအခ်ိန္တြင္ သူတို႔၏ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ားသည္ တက္တက္စင္ေအာင္ပင္ လြဲေခ်ာ္ေနခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
(ဒါေပမယ့္ . . . ဒီဖန္ဇီလင္က ငါတို႔ထက္ အဆင့္နိမ့္တာ အသိသာႀကီးပဲ။ ဘာလို႔ သူ႕ရဲ႕ အစြမ္းကို ငါတို႔ မခန္႔မွန္းႏိုင္ရတာပါလိမ့္ . . .)
(ငါတို႔ ၂ ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က မွားယြင္းခန္႔မွန္းမိတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လက္ခံလို႔ ရေသးတယ္။ အခုေတာ့ ၂ ေယာက္လုံး မွားေနတာပါလား . . .)
ခဏအၾကာတြင္ အဘိုးႀကီး ၂ ေယာက္အနက္ ေခ်ာင္ ဟုေခၚေသာ အဘိုးႀကီးမွ -
“က်ဳပ္က အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ မ်က္လုံးသိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူးေလ။ ဖန္ဇီလင္က အဆင့္ ၅ ျဖစ္ေလာက္မယ္ ထင္တယ္။ အဲဒီထက္လည္း ျမင့္ေကာင္း ျမင့္ႏိုင္တယ္။ မေသခ်ာဘူး . . .”
ဂ်ိမိန္ဇန္ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ -
“ခင္ဗ်ားတို႔ ခန္႔မွန္းတာ မမွန္မခ်င္း က်ဳပ္က က်ဳပ္လူေတြကို အေသခံခိုင္းေနရမွာလား။ ဖန္ဇီလင္ မေသမခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္းစီက လူေတြကို လႊတ္ရမွာလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ အၾကံေပးႏိုင္တာ ဒါအကုန္ပဲေပါ့ . . .”
ဂ်ိမိန္ဇန္၏ စကားေၾကာင့္ အဘိုးႀကီး၂ဦး၏ စိတ္ထဲတြင္ မေက်မနပ္ပင္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
(မင္းက ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အခုမင္းလူေတြ ေသတာကို မဆီမဆိုင္ ငါတို႔ကို လာျပႆနာ ႐ွာေနတယ္။ ငါတို႔ကို မင္းရဲ႕ လက္ေဝွ႔အိတ္လို သေဘာထားေနတာလား။
ငါတို႔အရင္တုန္းက ခန္႔မွန္းတာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ မွန္ေနခဲ့တုန္းကၾက ဘာလို႔ မခ်ီးက်ဴးခဲ့တာလဲ . . .)
အစ္ကိုေက်ာင္းမွ ရဲေ႐ွာင္အား စိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း -
“ဖန္ဧကရာဇ္က အရမ္းႀကီး အဆင့္မျမင့္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ခိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ နည္းစနစ္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေနတယ္။ အျမင္ကလည္း သိပ္စူး႐ွတယ္။ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကိုလိုက္ၿပီး ေကာင္းေကာင္း ေျဖ႐ွင္းႏိုင္စြမ္း ႐ွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ အားအင္ အစစ္အမွန္ကိုလည္း ထုတ္မျပေသးဘူး။ အခုထိ သူသုံးတဲ့ လက္နက္ဆိုတာကို မျမင္ဖူးေသးဘူး။ ခင္ဗ်ားလူေတြ ထပ္လႊတ္ေနရင္လည္း အဲဒီလူေတြကို ေသလမ္းပို႔သလို ျဖစ္ေနမွာပဲ . . ."
“ဘာလို႔မ်ား က်ဳပ္ကို ႀကိဳးစားခြင့္ မေပးရတာလဲ . . .”
ဂ်ိမိန္ဇန္ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားမိသည္။
“အစ္ကိုေက်ာင္းက တကယ္ကို ဉာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ ႐ွိတာပဲ။ အစ္ကိုေက်ာင္းပဲ တာဝန္ယူလိုက္ပါ”
အစ္ကိုေက်ာင္းသည္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ရဲေ႐ွာင္ထံသို႔ ျဖည္းညင္းစြာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
သူ၏ ပိန္ပိန္ပါးပါး ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေလးပင္စြာ သြားေနလ်က္ ႐ွိသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တျဖဴျဖဴးတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလေၾကာင့္ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အကိုေက်ာင္း၏ ပုံသည္ တေစၧတစ္ေကာင္ ေလထဲတြင္ ေမ်ာလြင့္ေနသည္ႏွင့္ပင္ တူေနပါေသးသည္။
ရဲေ႐ွာင္ အစ္ကိုေက်ာင္းအား ၾကည့္ရင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္။
သူ႕အား ရန္သူမ်ား စတင္ အဝိုင္းခံထားရသည့္ အခ်ိန္ကတည္းက ထိုလူအား သတိထားမိခဲ့သည္။
ဂ်ိမိန္ဇန္ ဦးေဆာင္သည့္ အဖြဲ႕သည္ မည္မွ်အထိ အင္အားေတာင့္တင္းေနေစကာမူ အကန္႔အသတ္ျဖင့္သာ ႐ွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေ႐ွာင္အေနျဖင့္လည္း စိတ္ထဲတြင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ ျဖစ္ေနခဲ့မိသည္။ ဂ်ိမိန္ဇန္၏ လူမ်ားအားလုံးအား အႏိုင္မယူႏိုင္သည့္တိုင္ အသက္႐ွင္လ်က္ ထြက္ေျပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ထားခဲ့မိသည္။
ဂ်ိမိန္ဇန္ အပါအဝင္ အဆင့္ ၈ အဘိုးႀကီး ၂ ေယာက္ႏွင့္ ထိပ္တန္းအဆင့္ ပညာ႐ွင္ ၃ ေယာက္တို႔ ပိတ္ဆို႔၍ ထားသည့္တိုင္ ရဲေ႐ွာင္အား ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္စြမ္း မ႐ွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေ႐ွာင္ဘက္မွလည္း ပုံမွန္ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ ကဲ့သို႔ပင္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ တုံ႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
(ငါသာတကယ္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ အဆင့္ ၉ ပညာ႐ွင္ေတာင္ ငါ့ကို တားဆီးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး)
သို႔ေသာ္ ထိုဝတ္႐ုံနက္ျဖင့္လူသည္ မိမိအား ၿခိမ္းေျခာက္လာႏိုင္ေလသည္။ စတင္ေရာက္႐ွိသည့္ အခ်ိန္ကတည္းက ထိုလူသည္ ႏႈတ္ဆိတ္၍သာ ေနခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ရဲေ႐ွာင္အား ၾကည့္ေနသည့္ ထိုလူ၏ အၾကည့္မ်ားသည္ အဆိပ္ျပင္းေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္၏ အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ပင္ တူေနပါေသးသည္။
ရဲေ႐ွာင္လည္း ထိုအၾကည့္မ်ားေၾကာင့္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ထမိခဲ့ေလသည္။ ထို႔ျပင္ အႏၲရာယ္ အေငြ႕အသက္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ခံစားမိလိုက္သည္။
ယခု နတ္ဘုရားသတ္ အဖြဲ႕ထဲတြင္ ရဲေ႐ွာင္၏ အသက္အား ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္သည့္ လူဆို၍ ထိုလူတစ္ေယာက္တည္းသာ ႐ွိေပလိမ့္မည္။
ထိုလူ ေလွ်ာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ရဲေ႐ွာင္အဖို႔ အနည္းငယ္ စိတ္ဖိစီးသြားသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။
ထို႔ျပင္ အကိုေက်ာင္း၏ ပုံစံမွာ ေအးေအးလူလူပင္ျဖစ္ၿပီး ပ်င္းရိေနသည့္ပုံပင္ ေပါက္ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရဲေ႐ွာင္အဖို႔ အထူးအဆန္းသဖြယ္ ခံစားေနရသည္။
ထိုမွ်သာမက ထိုလူ၏ ခႏၶာကိုယ္ ပတ္လည္၌ အလြန္အမင္း ေအးစက္ေသာ ခ်ီဓာတ္မ်ားလည္း ထြက္ေပၚလ်က္ ႐ွိေနပါေတာ့သည္။