မိုးကောင်းကင်အောက် မှ ကလဲ့စား
Chapter – 229
“ပညာရှင်နှစ်ဦး၏တိုက်ပွဲ”
စစ်သူကြီးရဲသည် မကျေမချမ်းဖြင့် -
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟ . . . စုဒင်ဂူ ရှိတဲ့နေရာကြ အရာအားလုံး အဆင်ပြေနေပြီး ငါတို့ကြ ဒုက္ခတွေ့နေရတယ်။ ကံကြမ္မာက မျက်နှာလိုက်လိုက်တာကွာ . . .”
. . .
ကောင်းကင်ထက်ရှိ ပညာရှင်နှစ်ဦး၏ တိုက်ပွဲသည် ပြင်းထန်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။
ပညာရှင်နှစ်ဦးသည် အရိပ်နှစ်ခု သဖွယ်ရှိနေပြီး တစ်ခုမှာ အမည်းရောင်အရိပ်ဖြစ်၍ အခြားတစ်ခုမှာမူ အဖြူရောင်အရိပ် ဖြစ်သည်။ ထိုအရိပ်နှစ်ခုသည် ကောင်းကင်ထက်တွင် သူသေကိုယ်သေ တိုက်ခိုက်လျက် ရှိသည်။
အနက်ရောင်ဝတ်မိန်းမပျို၏ ဓားမှ ငွေရောင်လျှပ်စီးများ လင်းလက်လျက်ရှိသည်။ ထို့နောက် သူ၏ ဓားအား ဝေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ရှေ့သို့ တဟုန်ထိုးပြေးသွားကာ တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။ အဖြူရောင်ဝတ် မိန်းမပျိုသည်လည်း ပျံသန်းလိုက်ရင်း သူ၏ ဓားအား ဝေ့ယမ်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ ဓားမှ အနီရောင်လျှပ်စီးများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ သူတို့ နှစ်ဦးသည် ကောင်းကင်ကြီးတစ်ခုလုံးကိုပင် ဖျက်ဆီးပစ်တော့မည်ဟန်ပင်။
တိုက်ပွဲသည် အလွန်ပြင်းထန်နေသည့်တိုင် နှစ်ဦးစလုံး၏ မျက်နှာတွင် ယောက်ယက်ခတ်နေခြင်းမျိုးမရှိဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်ပင် ရှိနေလေသည်။ ကောင်းကင်ယံထက်တွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး သည်းကြီးမဲကြီး တိုက်ခိုက်လျက်ရှိသည့် ထိုမိန်းကလေးနှစ်ဦးသည် အလွန်လှပချောမောသော မိန်းကလေးများ ဖြစ်ကြသည်။ အဆင်းရော အချင်းပါ ပြည့်စုံသည်ဟု ဆိုရပေမည်။
တိုက်ပွဲသည် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ နှစ်ဦးစလုံး ခြေကုန်လက်ပန်း ကျလာကြသည်။ စွမ်းအင်ပြန်လည် ပြည့်ဝနှုန်းမှာ မြန်ဆန်သည့်တိုင် စွမ်းအင်ထုတ်လွှတ်မှုက ပို၍များနေသဖြင့် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော် နှစ်ဘက်စလုံး မည်သူမျှ အရှုံးမပေးချင်ကြပေ။
အဖြူရောင်ဝတ်ဆင်ထားသော မိန်းကလေး ရှဲ့ဒန်ယူသည် ချင်းယန်နယ်ပယ်၏ အလှဘုရင်မဖြစ်သော ရွှမ်ပိုင်အား ယခင်က ယှဉ်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပေ။ သို့သော် ယခုအခါတွင်မူ သူမအဖို့ အခွင့်အရေး ရလာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် သူတို့ နှစ်ဦး၏ ဂိုဏ်းများသည် နှစ်ပေါင်းထောင်နှင့်ချီ၍ ရန်ဘက်များ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ကမ္ဘာ့ရန်ဘက်များဟုပင် ဆိုနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ယခုကဲ့သို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အပြတ်ရှင်းပစ်နိုင်သည့် အခွင့်အရေးအား နှစ်ယောက်စလုံး လက်လွှတ်အဆုံးရှုံးမခံနိုင်အောင် ဖြစ်နေကြသည်။
အနက်ရောင်ဝတ်ဆင်ထားသော မိန်းကလေး ရွှမ်ပိုင်သည် အသက်ရှင်ရန် အချိန်သိပ်မကျန်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် မသေခင်အချိန်တွင် သူမတို့ ဂိုဏ်း၏ အကြီးမားဆုံး ရန်သူဖြစ်သော ရှဲ့ဒန်ယူအား အပြတ်ရှင်းသွားရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အပြတ်ရှင်းသွားနိုင်မှသာ ကျန်ရစ်ခဲ့မည့် ဂိုဏ်းရှိ လူများ အသက်ရှင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ရွှမ်ပိုင်သည် ရှဲ့ဒန်ယူအား အစွမ်းကုန် တိုက်ခိုက်နေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
အကယ်၍ ရှဲ့ဒန်ယူ သေဆုံးသွားပါက သူ၏ ဂိုဏ်းအနေဖြင့် ချင်းယန်နယ်ပယ်တွင် အင်အားယုတ်လျော့သွားပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါ ဂိုဏ်း ပြန်လည်အင်အားတောင့်တင်းနိုင်ရေးအတွက်သာ လုံးပမ်းနေရမည်ဖြစ်သဖြင့် အခြားသော ကိစ္စများအား အာရုံစိုက်နိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။ အချိန်အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ရွှမ်ပိုင်၏ ဂိုဏ်းဖြစ်သော တိမ်မြူခိုးနန်းတော်အား အနှောင့်အယှက်ပေးကြမည် မဟုတ်ချေ။ရှဲ့ဒန်ယူသာ မရှိတော့ပါက သူမတို့၏ ဂိုဏ်းအား အခြားသော အင်အားစုများမှ သိမ်းပိုက်ကောင်း သိမ်းပိုက်ကြပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်အဖို့ အသက်ရှူချောင်သွားမည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
“ရှဲ့ဒန်ယူ . . . နင်က ငါ့ပြိုင်ဘက် ဘယ်တော့မှ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူးဆိုတာ သိသင့်တယ်။ အညံ့ခံပြီး ငရဲသွားတော့ . . .”
ရွှမ်ပိုင် အေးစက်မာကြောသော အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ဟဲဟဲ . . . ငါဆိုတဲ့ ရှဲ့ဒန်ယူက တစ်ဘဝလုံး အပျိုစင်ဘဝကို ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တဲ့လူ။ နင့်လို ကောင်လေးငယ်ငယ်လေး တစ်ယောက်ကို မုဒိမ်းကျင့်ချင်တဲ့ မိစ္ဆာမတစ်ယောက်ဆီမှာ ဘာလို့ အညံ့ခံရမှာလဲ . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူ ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့်ပင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ရွှမ်ပိုင်၏ မျက်နှာသည် ရဲခနဲပင် ဖြစ်သွားပြီး -
“နင်ကတော့ သေချင်နေပြီပဲ . . .”
“နင်ဘာမှမသိဘဲ ငါ့ကို လာမစွပ်စွဲနဲ့ . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူသည် နှုတ်ခမ်းတစ်ချက် မဲ့လိုက်ရင်း -
“အနည်းဆုံးတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ကိုယ့်တန်ဖိုးကို ကိုယ် ဘယ်လိုထိန်းသိမ်းရမယ်ဆိုတာ သိသင့်တယ်။ ငါက နင့်လို အပေါစားမိန်းမ မဟုတ်ဘူး . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ စကားကြောင့် ရွှမ်ပိုင်တစ်ယောက် ဒေါသအကြီးအကျယ်ပင် ထွက်သွားသည်။ ရှက်လည်း ရှက်မိသွားသည်။ ထို့ကြောင့် အသံကုန်ခြစ်၍ ဒေါသတကြီးဖြင့်ပင် အော်ဟစ်လိုက်သည်။ ရွှမ်ပိုင်၏ အော်သံကြောင့် မော်တယ်ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးပင် တုန်ခါသွားလေသည်။ သည်းမခံနိုင်တော့သည့် အဆုံးတွင် ရွှမ်ပိုင်သည် သူမ၏ လက်အား အားကုန် ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ အင်္ကျီလက်မှ ဝတ်ရုံစ ပြဲသွားပြီး ဖွေးဖွေးဆွတ်နေသော လက်မောင်းသားသည် အတိုင်းသား ပေါ်သွားလေသည်။ လက်မောင်းအရင်းတွင် အနီရောင်အစက်လေးတစ်စက် ရှိနေသည်ကို ရှဲဒန်ယူ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
[မှတ်ချက် - အဆိုပါ အနီရောင်အစက်အား အပျိုစင်အမှတ်အသားဟု ခေါ်သည်။ ရှေးအခါက တရုတ်လူမျိုးများသည် လျှို့ဝှက်နည်းလမ်းများဖြင့် မိန်းကလေးများ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဆိုပါ အပျိုစင် အမှတ်အသားခေါ် အနီစက်လေးများ ရေးဆွဲပေးထားကြသည်။ ထိုအနီစက်လေး ရှိနေသမျှကာလပတ်လုံး အပျိုစစ်သည်ဟု သတ်မှတ်နိုင်ပြီး အပျိုစင် မဟုတ်တော့ပါက အနီစက်လေး ရှိမနေဘဲ ပျက်သွားမည်သာ ဖြစ်သည်]
“ရှဲ့ဒန်ယူ . . . ငါက အပျိုစင်ပဲ ရှိသေးတယ်။ နင့်ရဲ့ မဟုတ်တမ်းတရား စကားလုံးတွေနဲ့ ငါ့ဂုဏ်သိက္ခာကို လာမစော်ကားနဲ့ . . .”
“နင့်လို လူတကာနဲ့ ဖက်လှဲတကင်း ရွချင်တိုင်း ရွနေတဲ့ လူရဲ့ ပါးစပ်ကများ အပျိုစင်ဆိုတဲ့ စကားကို ပြောထွက်သေးတယ် . . .”
ရွှမ်ပိုင် ဒေါသတကြီးဖြင့် အော်ပြောလိုက်သည်။
ရွှမ်ပိုင်၏ တန်ပြန်ထိုးနှက်လိုက်သည့် စကားကြောင့်
ရှဲ့ဒန်ယူလည် မကျေမချမ်းပင် ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ လက်ထဲမှ ဓားအား ရွှမ်ပိုင်ထံသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ ဓားသည် အရှိန်အဟုန်အပြည့်ဖြင့် ရွှမ်ပိုင်ထံသို့ တဟုန်ထိုး တိုးဝင်သွားလေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမ၏ အင်္ကျီအစသည်လည်း ပြဲသွားပြီး လက်မောင်းမှ အနီရောင်စက်လေး ပေါ်သွားခဲ့သည်။
“ချင်းယန်နယ်ပယ်မှာ ကောလဟာလတွေက အမျိုးမျိုးပဲ။ အများစုက ဂျပိုးကို လိပ်ဖြစ်အောင် လုပ်ပြီး ချဲ့ကားပြောထားကြတာတွေ။ အဲ့ဒါကို နင့်လို လူတိုင်းလေးစားအားကျရတဲ့ ရွှမ်ပိုင်နတ်သမီးက မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ယုံလိမ့်မယ် ထင်ကို မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ နောက်ပြီး နင်ကိုယ်တိုင်ကတောင် ငါ့ကို လာပြီး စွပ်စွဲနေသေးတယ်။ နင်က အပျိုစင်ပဲ ထားပါဦး၊ ငါ့ကိုကြ နင့်ထက်ဆိုးမယ်လို့ ဘာကြောင့် ထင်နေရတာလဲ။ အနည်းဆုံးတော့ ငါက ဘယ်ယောကျာ်းလေးရဲ့ အင်္ကျီကိုမှ မချွတ်ဖူးသေးဘူး . . .”
ရွှမ်ပိုင်သည် အနည်းငယ်အံ့သြမိသွားသော်လည်း ရှဲ့ဒန်ယူ၏ စကားများအား လျစ်လျူရှုလိုက်ရင်း -
“ရှဲ့ဒန်ယူ . . . နင်ဒီလောက်ထိ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေနိုင်ခဲ့မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူး၊ ချင်းယန်နယ်ပယ်မှာ လူစွမ်းကောင်းတွေ အများကြီးပါ။ ဘာလဲ တစ်ယောက်မှ နင်သဘောမကျဘူးလား . . ."
ရွှမ်ပိုင်သည် ပြောနေရင်းဖြင့် လက်ထဲမှ ကိုင်ဆောင်သော ဓားအား ဝေ့ယမ်းလျက် ရှိသည်။ ဝေ့ယမ်းလိုက်သည့်အခါတိုင်း ဓားမှ ပန်းပွင့်ပုံစံ အလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်နေပြီး ရှဲ့ဒန်ယူအား ဘက်ပေါင်းစုံမှ တိုက်ခိုက် ထိုးနှက်လျက် ရှိသည်။
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ မျက်လုံးများသည် အရောင်တဝင်းဝင်းပင် လက်သွားပြီး သူမ၏လက်ထဲမှ ဓားအား ဝေ့ယမ်း လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဓားမှ ရွှေရောင်အလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင် ဓားကြီးသည် အလွန်ကြီးမား၍ ရှည်လျားသွားလေသည်။ ထိုဓားကြီးဖြင့် ရွှမ်ပိုင်၏ တိုက်ခိုက်မှုများအား ပြန်လည်၍ ခုခံလိုက်သည်။
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ တိုက်ကွက်သည် အလွန် အဆင့်မြင့်လှသော တိုက်ကွက်ပင် ဖြစ်ပြီး ဓားသွားရာ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် စွမ်းအင်လှိုင်းများ ထွက်ပေါ်သွားသည်။ ထိုလှိုင်းများသည် အငွေ့များအဖြစ် အရပ်မျက်နှာ အသီးသီးသို့ ပြန့်နှံ့သွားသည်။
ထို့အပြင် လှုပ်ရှားမှုမှာလည်း မြန်ဆန်၍ တိကျလွန်းလှသည်။
“ဘာလူစွမ်းကောင်းလဲ . . . အသုံးမကျတဲ့လူတွေ၊ စကြာဝဠာတစ်ခုလုံးမှာ ငါနဲ့ ထိုက်တန်တဲ့ လူဆိုတာ မပေါ်သေးဘူး . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူသည် ဟိတ်ဟန်အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ အသံတွင် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားသည့်ဟန်မျိုး ပါဝင်လျက်ရှိသည်။
ထို့နောက် ရွှမ်ပိုင်အား ကြည့်လိုက်ပြန်ရင်း ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့် -
“ငါက နင့်လို မဟုတ်ဘူး။ ဟဲဟဲ . . . နင်က အပျိုစင် ဖြစ်နေသေးပေမယ့် ငါသာ အသံမပြုရင် အခုလောက်ဆို အပျိုမဟုတ်လောက်တော့ဘူး။ နင်က မော်တယ်ကမ္ဘာကိုတောင်လာပြီး ကိုယ်နဲ့အိပ်မယ့်လူ လာရှာတာ တော်တော်တော့ လေးစားစရာပဲ။ လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကို နင့်ရဲ့ တိရစ္ဆာန်လို စိတ်ရိုင်းတွေအတွက် အသုံးချတော့မှာလေ ဟားဟား။ ခေါင်းဆောင်ရွှမ် . . . ငါကတော့ နင့်ကို တော်တော် လေးစားနေမိပြီ . . .”
ပါးစပ်မှ တစ်ယောက်တစ်ခွန်းဖြင့် အဆက်မပြတ်
ပြောဆိုနေကြသကဲ့သို့ တိုက်ခိုက်မှုများကိုလည်း ဆက်တိုက် လုပ်နေကြဆဲဖြစ်သည်။
“ငါက နင့်ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ အမှန်ပဲ။ ဒီလိုကိစ္စမှာ ငါက နင့်ကို ဘယ်ယှဉ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ဒီဘဝမဟုတ်ဘူး၊ နောက်ဘဝရော၊ ဟိုးနောက်ဘဝတွေရော နင့်ကို မီမှာ မဟုတ်ဘူး . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူသည် အဆက်မပြတ် ခနဲ့သော စကားလုံးများဖြင့် ရွှမ်ပိုင်အား ထိုးနှက်နေလေသည်။ ရှဲ့ဒန်ယူသည် ယောက်ျားတကာနှင့် ဖက်လှဲတကင်း နေတတ်သည်ဟု ကောလဟာလများ ထွက်ပေါ်နေသည့်တိုင် အပျိုစင်ပင် ဖြစ်နေသေးသည်။ ရွှမ်ပိုင်သည် သူ၏ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိ နေထိုင်လာခဲ့သည့်အတွက် နာမည်ဆိုးဖြင့် ကျော်ကြားသော ရှဲ့ဒန်ယူအား အမြဲလိုလိုပင် အထင်အမြင် သေးခဲ့သည်။
သို့သော် ယခုအခါတွင် ရှဲ့ဒန်ယူသည် ရွှမ်ပိုင်မှ လူငယ်တစ်ဦးအား အင်္ကျီချွတ်နေသည်ကို ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ကြ တွေ့သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ရွှမ်ပိုင်အား စကားလုံးများဖြင့် ထိုးနှက်၍မဆုံး ဖြစ်နေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ရွှမ်ပိုင်သည် ရှဲ့ဒန်ယူ၏ စကားလုံးများကြောင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲရဲနီလျက် ရှိသည်။ ဒေါသများသည် ငယ်ထိပ်သို့ပင် ရောက်ပြီဖြစ်သည့်အတွက်
သူမ၏ ဓားအား ဝေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ပေ ၃၀၀ခန့်
ရှည်သည့် ဓားကြီးတစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါသတကြီးဖြင့် -
“ရှဲ့ဒန်ယူ . . . နင်မသိသေးတာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ ဘာလို့ ဒီလို မဟုတ်တမ်းတရားတွေ ဆက်တိုက် ပြောနေရတာလဲ . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူလည်း သူမ၏ လက်မှ ဓားကြီးအား ဝေ့ယမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအခါ ဓားကြီးသည် တောင်ကြီးသဖွယ် ဖြစ်သွားပြီး ကောင်းကင်ထက်တွင် ထီးထီးကြီး ဖြစ်နေလေသည်။
“နင်က ငါ့ကို အထင်လွဲနေတာလို့ ပြောချင်တာလား။ ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ် မြင်တာနော်။ အဲဒါတောင် လိမ်ချင်နေတုန်းပဲလား။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် နင်က အမြင်တော့ ရှိသားပဲ။ ကောင်လေးက ရုပ်ရည်လေး ရှိတယ်။ အရပ်လေးကလည်းရှည်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ။ အဲ့ဒီကောင်လေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကြည်လင်နေပြီး ယန်စွမ်းအင်အပြည့် ရှိနေပုံရတယ်။ သေချာတာကတော့ သန့်စင်တဲ့ ယန်စွမ်းအင်ပိုင်ရှင် လူပျိုလေးပေါ့။ ဒီလိုအဆင့်နိမ့်ကမ္ဘာမှာ သူ့လိုလူမျိုးက ရှားတယ်။ နောင်တစ်ချိန် ထူးချွန်ထက်မြက်တဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်လာမှာ အသေအချာပဲ။ နင်က တော်တော်ကို အမြင်စူးရှတာပဲ။ လူရွေးတော်တဲ့အတွက် နင့်အတွက် ဝမ်းသာပါတယ် . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူသည် မခိုးမခန့်ပင် ပြောလိုက်ပါတော့သည်။
မိုးေကာင္းကင္ေအာက္ မွ ကလဲ့စား
Chapter – 229
“ပညာ႐ွင္ႏွစ္ဦး၏တိုက္ပြဲ”
စစ္သူႀကီးရဲသည္ မေက်မခ်မ္းျဖင့္ -
“ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဟ . . . စုဒင္ဂူ ႐ွိတဲ့ေနရာၾက အရာအားလုံး အဆင္ေျပေနၿပီး ငါတို႔ၾက ဒုကၡေတြ႕ေနရတယ္။ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာလိုက္လိုက္တာကြာ . . .”
. . .
ေကာင္းကင္ထက္႐ွိ ပညာ႐ွင္ႏွစ္ဦး၏ တိုက္ပြဲသည္ ျပင္းထန္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
ပညာ႐ွင္ႏွစ္ဦးသည္ အရိပ္ႏွစ္ခု သဖြယ္႐ွိေနၿပီး တစ္ခုမွာ အမည္းေရာင္အရိပ္ျဖစ္၍ အျခားတစ္ခုမွာမူ အျဖဴေရာင္အရိပ္ ျဖစ္သည္။ ထိုအရိပ္ႏွစ္ခုသည္ ေကာင္းကင္ထက္တြင္ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ခိုက္လ်က္ ႐ွိသည္။
အနက္ေရာင္ဝတ္မိန္းမပ်ိဳ၏ ဓားမွ ေငြေရာင္လွ်ပ္စီးမ်ား လင္းလက္လ်က္႐ွိသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ ဓားအား ေဝ့ယမ္းလိုက္ၿပီး ေ႐ွ႕သို႔ တဟုန္ထိုးေျပးသြားကာ တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ အျဖဴေရာင္ဝတ္ မိန္းမပ်ိဳသည္လည္း ပ်ံသန္းလိုက္ရင္း သူ၏ ဓားအား ေဝ့ယမ္းလိုက္သည္။ ထိုအခါ ဓားမွ အနီေရာင္လွ်ပ္စီးမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦးသည္ ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလုံးကိုပင္ ဖ်က္ဆီးပစ္ေတာ့မည္ဟန္ပင္။
တိုက္ပြဲသည္ အလြန္ျပင္းထန္ေနသည့္တိုင္ ႏွစ္ဦးစလုံး၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနျခင္းမ်ိဳးမ႐ွိဘဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ပင္ ႐ွိေနေလသည္။ ေကာင္းကင္ယံထက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သည္းႀကီးမဲႀကီး တိုက္ခိုက္လ်က္႐ွိသည့္ ထိုမိန္းကေလးႏွစ္ဦးသည္ အလြန္လွပေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အဆင္းေရာ အခ်င္းပါ ျပည့္စုံသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
တိုက္ပြဲသည္ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ႏွစ္ဦးစလုံး ေျခကုန္လက္ပန္း က်လာၾကသည္။ စြမ္းအင္ျပန္လည္ ျပည့္ဝႏႈန္းမွာ ျမန္ဆန္သည့္တိုင္ စြမ္းအင္ထုတ္လႊတ္မႈက ပို၍မ်ားေနသျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ႏွစ္ဘက္စလုံး မည္သူမွ် အ႐ႈံးမေပးခ်င္ၾကေပ။
အျဖဴေရာင္ဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းကေလး ႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ ခ်င္းယန္နယ္ပယ္၏ အလွဘုရင္မျဖစ္ေသာ ႐ႊမ္ပိုင္အား ယခင္က ယွဥ္ႏိုင္စြမ္း မ႐ွိခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္မူ သူမအဖို႔ အခြင့္အေရး ရလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ သူတို႔ ႏွစ္ဦး၏ ဂိုဏ္းမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ ရန္ဘက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ကမ႓ာ့ရန္ဘက္မ်ားဟုပင္ ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပတ္႐ွင္းပစ္ႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရးအား ႏွစ္ေယာက္စလုံး လက္လႊတ္အဆုံး႐ႈံးမခံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။
အနက္ေရာင္ဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းကေလး ႐ႊမ္ပိုင္သည္ အသက္႐ွင္ရန္ အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ မေသခင္အခ်ိန္တြင္ သူမတို႔ ဂိုဏ္း၏ အႀကီးမားဆုံး ရန္သူျဖစ္ေသာ ႐ွဲ႕ဒန္ယူအား အျပတ္႐ွင္းသြားရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အျပတ္႐ွင္းသြားႏိုင္မွသာ က်န္ရစ္ခဲ့မည့္ ဂိုဏ္း႐ွိ လူမ်ား အသက္႐ွင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ႊမ္ပိုင္သည္ ႐ွဲ႕ဒန္ယူအား အစြမ္းကုန္ တိုက္ခိုက္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ ႐ွဲ႕ဒန္ယူ ေသဆုံးသြားပါက သူ၏ ဂိုဏ္းအေနျဖင့္ ခ်င္းယန္နယ္ပယ္တြင္ အင္အားယုတ္ေလ်ာ့သြားေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ဂိုဏ္း ျပန္လည္အင္အားေတာင့္တင္းႏိုင္ေရးအတြက္သာ လုံးပမ္းေနရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အျခားေသာ ကိစၥမ်ားအား အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ႐ႊမ္ပိုင္၏ ဂိုဏ္းျဖစ္ေသာ တိမ္ျမဴခိုးနန္းေတာ္အား အေႏွာင့္အယွက္ေပးၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။႐ွဲ႕ဒန္ယူသာ မ႐ွိေတာ့ပါက သူမတို႔၏ ဂိုဏ္းအား အျခားေသာ အင္အားစုမ်ားမွ သိမ္းပိုက္ေကာင္း သိမ္းပိုက္ၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ တိမ္ျမဴခိုးနန္းေတာ္အဖို႔ အသက္႐ွဴေခ်ာင္သြားမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
“႐ွဲ႕ဒန္ယူ . . . နင္က ငါ့ၿပိဳင္ဘက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိသင့္တယ္။ အညံ့ခံၿပီး ငရဲသြားေတာ့ . . .”
႐ႊမ္ပိုင္ ေအးစက္မာေၾကာေသာ အသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
“ဟဲဟဲ . . . ငါဆိုတဲ့ ႐ွဲ႕ဒန္ယူက တစ္ဘဝလုံး အပ်ိဳစင္ဘဝကို ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တဲ့လူ။ နင့္လို ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကို မုဒိမ္းက်င့္ခ်င္တဲ့ မိစၧာမတစ္ေယာက္ဆီမွာ ဘာလို႔ အညံ့ခံရမွာလဲ . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ျဖင့္ပင္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
႐ႊမ္ပိုင္၏ မ်က္ႏွာသည္ ရဲခနဲပင္ ျဖစ္သြားၿပီး -
“နင္ကေတာ့ ေသခ်င္ေနၿပီပဲ . . .”
“နင္ဘာမွမသိဘဲ ငါ့ကို လာမစြပ္စြဲနဲ႔ . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ မဲ့လိုက္ရင္း -
“အနည္းဆုံးေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္ ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းရမယ္ဆိုတာ သိသင့္တယ္။ ငါက နင့္လို အေပါစားမိန္းမ မဟုတ္ဘူး . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူ၏ စကားေၾကာင့္ ႐ႊမ္ပိုင္တစ္ေယာက္ ေဒါသအႀကီးအက်ယ္ပင္ ထြက္သြားသည္။ ႐ွက္လည္း ႐ွက္မိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသံကုန္ျခစ္၍ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ပင္ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ ႐ႊမ္ပိုင္၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေမာ္တယ္ကမ႓ာႀကီးတစ္ခုလုံးပင္ တုန္ခါသြားေလသည္။ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆုံးတြင္ ႐ႊမ္ပိုင္သည္ သူမ၏ လက္အား အားကုန္ ဆန္႔ထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ အက်ႌလက္မွ ဝတ္႐ုံစ ၿပဲသြားၿပီး ေဖြးေဖြးဆြတ္ေနေသာ လက္ေမာင္းသားသည္ အတိုင္းသား ေပၚသြားေလသည္။ လက္ေမာင္းအရင္းတြင္ အနီေရာင္အစက္ေလးတစ္စက္ ႐ွိေနသည္ကို ႐ွဲဒန္ယူ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
[မွတ္ခ်က္ - အဆိုပါ အနီေရာင္အစက္အား အပ်ိဳစင္အမွတ္အသားဟု ေခၚသည္။ ေ႐ွးအခါက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ လွ်ိဳ႕ဝွက္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ား၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ အဆိုပါ အပ်ိဳစင္ အမွတ္အသားေခၚ အနီစက္ေလးမ်ား ေရးဆြဲေပးထားၾကသည္။ ထိုအနီစက္ေလး ႐ွိေနသမွ်ကာလပတ္လုံး အပ်ိဳစစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ၿပီး အပ်ိဳစင္ မဟုတ္ေတာ့ပါက အနီစက္ေလး ႐ွိမေနဘဲ ပ်က္သြားမည္သာ ျဖစ္သည္]
“႐ွဲ႕ဒန္ယူ . . . ငါက အပ်ိဳစင္ပဲ ႐ွိေသးတယ္။ နင့္ရဲ႕ မဟုတ္တမ္းတရား စကားလုံးေတြနဲ႔ ငါ့ဂုဏ္သိကၡာကို လာမေစာ္ကားနဲ႔ . . .”
“နင့္လို လူတကာနဲ႔ ဖက္လွဲတကင္း ႐ြခ်င္တိုင္း ႐ြေနတဲ့ လူရဲ႕ ပါးစပ္ကမ်ား အပ်ိဳစင္ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာထြက္ေသးတယ္ . . .”
႐ႊမ္ပိုင္ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
႐ႊမ္ပိုင္၏ တန္ျပန္ထိုးႏွက္လိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္
႐ွဲ႕ဒန္ယူလည္ မေက်မခ်မ္းပင္ ျဖစ္သြားၿပီး သူမ၏ လက္ထဲမွ ဓားအား ႐ႊမ္ပိုင္ထံသို႔ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။ ဓားသည္ အ႐ွိန္အဟုန္အျပည့္ျဖင့္ ႐ႊမ္ပိုင္ထံသို႔ တဟုန္ထိုး တိုးဝင္သြားေလသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူမ၏ အက်ႌအစသည္လည္း ၿပဲသြားၿပီး လက္ေမာင္းမွ အနီေရာင္စက္ေလး ေပၚသြားခဲ့သည္။
“ခ်င္းယန္နယ္ပယ္မွာ ေကာလဟာလေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။ အမ်ားစုက ဂ်ပိုးကို လိပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ခ်ဲ႕ကားေျပာထားၾကတာေတြ။ အဲ့ဒါကို နင့္လို လူတိုင္းေလးစားအားက်ရတဲ့ ႐ႊမ္ပိုင္နတ္သမီးက မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး ယုံလိမ့္မယ္ ထင္ကို မထင္ထားခဲ့မိဘူး။ ေနာက္ၿပီး နင္ကိုယ္တိုင္ကေတာင္ ငါ့ကို လာၿပီး စြပ္စြဲေနေသးတယ္။ နင္က အပ်ိဳစင္ပဲ ထားပါဦး၊ ငါ့ကိုၾက နင့္ထက္ဆိုးမယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ ထင္ေနရတာလဲ။ အနည္းဆုံးေတာ့ ငါက ဘယ္ေယာက်ာ္းေလးရဲ႕ အက်ႌကိုမွ မခြၽတ္ဖူးေသးဘူး . . .”
႐ႊမ္ပိုင္သည္ အနည္းငယ္အံ့ၾသမိသြားေသာ္လည္း ႐ွဲ႕ဒန္ယူ၏ စကားမ်ားအား လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္ရင္း -
“႐ွဲ႕ဒန္ယူ . . . နင္ဒီေလာက္ထိ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနႏိုင္ခဲ့မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ဘူး၊ ခ်င္းယန္နယ္ပယ္မွာ လူစြမ္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဘာလဲ တစ္ေယာက္မွ နင္သေဘာမက်ဘူးလား . . ."
႐ႊမ္ပိုင္သည္ ေျပာေနရင္းျဖင့္ လက္ထဲမွ ကိုင္ေဆာင္ေသာ ဓားအား ေဝ့ယမ္းလ်က္ ႐ွိသည္။ ေဝ့ယမ္းလိုက္သည့္အခါတိုင္း ဓားမွ ပန္းပြင့္ပုံစံ အလင္းတန္းမ်ား ထြက္ေပၚေနၿပီး ႐ွဲ႕ဒန္ယူအား ဘက္ေပါင္းစုံမွ တိုက္ခိုက္ ထိုးႏွက္လ်က္ ႐ွိသည္။
႐ွဲ႕ဒန္ယူ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ အေရာင္တဝင္းဝင္းပင္ လက္သြားၿပီး သူမ၏လက္ထဲမွ ဓားအား ေဝ့ယမ္း လိုက္သည္။ ထိုအခါ ဓားမွ ေ႐ႊေရာင္အလင္းတန္းမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီး ႐ုတ္တရက္ဆိုသလိုပင္ ဓားႀကီးသည္ အလြန္ႀကီးမား၍ ႐ွည္လ်ားသြားေလသည္။ ထိုဓားႀကီးျဖင့္ ႐ႊမ္ပိုင္၏ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားအား ျပန္လည္၍ ခုခံလိုက္သည္။
႐ွဲ႕ဒန္ယူ၏ တိုက္ကြက္သည္ အလြန္ အဆင့္ျမင့္လွေသာ တိုက္ကြက္ပင္ ျဖစ္ၿပီး ဓားသြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ စြမ္းအင္လိႈင္းမ်ား ထြက္ေပၚသြားသည္။ ထိုလိႈင္းမ်ားသည္ အေငြ႕မ်ားအျဖစ္ အရပ္မ်က္ႏွာ အသီးသီးသို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားသည္။
ထို႔အျပင္ လႈပ္႐ွားမႈမွာလည္း ျမန္ဆန္၍ တိက်လြန္းလွသည္။
“ဘာလူစြမ္းေကာင္းလဲ . . . အသုံးမက်တဲ့လူေတြ၊ စၾကာဝဠာတစ္ခုလုံးမွာ ငါနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လူဆိုတာ မေပၚေသးဘူး . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ ဟိတ္ဟန္အျပည့္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သူမ၏ အသံတြင္ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားသည့္ဟန္မ်ိဳး ပါဝင္လ်က္႐ွိသည္။
ထို႔ေနာက္ ႐ႊမ္ပိုင္အား ၾကည့္လိုက္ျပန္ရင္း ခနဲ႔တဲ့တဲ့ျဖင့္ -
“ငါက နင့္လို မဟုတ္ဘူး။ ဟဲဟဲ . . . နင္က အပ်ိဳစင္ ျဖစ္ေနေသးေပမယ့္ ငါသာ အသံမျပဳရင္ အခုေလာက္ဆို အပ်ိဳမဟုတ္ေလာက္ေတာ့ဘူး။ နင္က ေမာ္တယ္ကမ႓ာကိုေတာင္လာၿပီး ကိုယ္နဲ႔အိပ္မယ့္လူ လာ႐ွာတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေလးစားစရာပဲ။ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို နင့္ရဲ႕ တိရစၧာန္လို စိတ္႐ိုင္းေတြအတြက္ အသုံးခ်ေတာ့မွာေလ ဟားဟား။ ေခါင္းေဆာင္႐ႊမ္ . . . ငါကေတာ့ နင့္ကို ေတာ္ေတာ္ ေလးစားေနမိၿပီ . . .”
ပါးစပ္မွ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းျဖင့္ အဆက္မျပတ္
ေျပာဆိုေနၾကသကဲ့သို႔ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကိုလည္း ဆက္တိုက္ လုပ္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။
“ငါက နင့္ၿပိဳင္ဘက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အမွန္ပဲ။ ဒီလိုကိစၥမွာ ငါက နင့္ကို ဘယ္ယွဥ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒီဘဝမဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ဘဝေရာ၊ ဟိုးေနာက္ဘဝေတြေရာ နင့္ကို မီမွာ မဟုတ္ဘူး . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ အဆက္မျပတ္ ခနဲ႔ေသာ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ႐ႊမ္ပိုင္အား ထိုးႏွက္ေနေလသည္။ ႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ ေယာက်္ားတကာႏွင့္ ဖက္လွဲတကင္း ေနတတ္သည္ဟု ေကာလဟာလမ်ား ထြက္ေပၚေနသည့္တိုင္ အပ်ိဳစင္ပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ႐ႊမ္ပိုင္သည္ သူ၏ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိ႐ွိ ေနထိုင္လာခဲ့သည့္အတြက္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ႐ွဲ႕ဒန္ယူအား အၿမဲလိုလိုပင္ အထင္အျမင္ ေသးခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္ ႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ ႐ႊမ္ပိုင္မွ လူငယ္တစ္ဦးအား အက်ႌခြၽတ္ေနသည္ကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ၾက ေတြ႕သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ႐ႊမ္ပိုင္အား စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ထိုးႏွက္၍မဆုံး ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
႐ႊမ္ပိုင္သည္ ႐ွဲ႕ဒန္ယူ၏ စကားလုံးမ်ားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရဲရဲနီလ်က္ ႐ွိသည္။ ေဒါသမ်ားသည္ ငယ္ထိပ္သို႔ပင္ ေရာက္ၿပီျဖစ္သည့္အတြက္
သူမ၏ ဓားအား ေဝ့ယမ္းလိုက္ၿပီး ေပ ၃၀၀ခန္႔
႐ွည္သည့္ ဓားႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ -
“႐ွဲ႕ဒန္ယူ . . . နင္မသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္။ ဘာလို႔ ဒီလို မဟုတ္တမ္းတရားေတြ ဆက္တိုက္ ေျပာေနရတာလဲ . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူလည္း သူမ၏ လက္မွ ဓားႀကီးအား ေဝ့ယမ္းလိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ဓားႀကီးသည္ ေတာင္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္သြားၿပီး ေကာင္းကင္ထက္တြင္ ထီးထီးႀကီး ျဖစ္ေနေလသည္။
“နင္က ငါ့ကို အထင္လြဲေနတာလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။ ငါ့မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ ျမင္တာေနာ္။ အဲဒါေတာင္ လိမ္ခ်င္ေနတုန္းပဲလား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္က အျမင္ေတာ့ ႐ွိသားပဲ။ ေကာင္ေလးက ႐ုပ္ရည္ေလး ႐ွိတယ္။ အရပ္ေလးကလည္း႐ွည္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ပဲ။ အဲ့ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ၾကည္လင္ေနၿပီး ယန္စြမ္းအင္အျပည့္ ႐ွိေနပုံရတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သန္႔စင္တဲ့ ယန္စြမ္းအင္ပိုင္႐ွင္ လူပ်ိဳေလးေပါ့။ ဒီလိုအဆင့္နိမ့္ကမ႓ာမွာ သူ႕လိုလူမ်ိဳးက ႐ွားတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ထူးခြၽန္ထက္ျမက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ။ နင္က ေတာ္ေတာ္ကို အျမင္စူး႐ွတာပဲ။ လူေ႐ြးေတာ္တဲ့အတြက္ နင့္အတြက္ ဝမ္းသာပါတယ္ . . .”
႐ွဲ႕ဒန္ယူသည္ မခိုးမခန္႔ပင္ ေျပာလိုက္ပါေတာ့သည္။