Translator - kilulayuu121
[Zawgyi]
ခ်င္ယြန္သည္ ကမ္းေပၚထိုင္ေနၿပီး မီးေတာက္ေလးသည္ လွိုင္းလုံးေလးႏွင့္ ေရထဲ ေဆာ့ကစားေနသည္ကို ၾကည့္ေန၏။ သူ႕အၾကည့္ပင္ မလြဲနိုင္ေခ်။
မီးေတာက္ေလး၏ ကူးေျပာင္းလဲမႈသည္ ေရထဲတြင္ သူ႕လႈပ္ရွားနိုင္မႈအား သက္ေရာက္ျခင္းမရွိ။ ေရသူမကဲ့သို႔ သူသည္ လြတ္လပ္စြာ ကူးသန္းေနေလသည္။ ထိူသည္က ခ်င္ယြန္ႏွလုံးသားအား လႈပ္ရွားေစ၏။ အဆုံးတြင္ သူသည္ အေဝးမွ ထပ္၍ မၾကည့္နိုင္ဘဲ မီးေတာက္ေလးႏွင့္အတူ ကစားရန္ ေရထဲသို႔ ဆင္းလာလိုက္သည္။
မီးေတာက္ေလးသည္ ေခါင္းကို လွည့္ကာ လက္ကို ဖြင့္ထားၿပီး သူ႕ေရာက္ရွိလာမႈကို အၿပဳံးေလးႏွင့္ ႀကိဳဆိုေနသည္။
သူတို႔တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးဖက္ခါနီးဆဲဆဲတြင္ လွိုင္းလုံးေလးသည္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာၿပီး ခ်င္ယြန္ကို တားဆီးထားလိုက္သည္။ ထို႔အျပင္ ခ်င္ယြန္အား က်ဴးေက်ာ္သူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ၾကည့္ေနေသး၏။
ခ်င္ယြန္သည္ လွိုင္းလုံးေလး၏ အျပဳအမူကို ေဗြမယူေခ်။ သူသည္ ရွန႔္ခယ္လက္ကို ဆြဲကာ လွိုင္းလုံးေလးကို အလယ္မွာ ထား၍ နမ္းလိုက္သည္။ လွိုင္းလုံးေလးသည္ ေဒါသထြက္စြာ ေခါင္းယမ္းခါလိုက္ရင္း ႏွစ္ေယာက္ၾကား အတင္းဝင္လိုက္သည္။ သူ႕၏ ၾကားအတင္းဝင္ကာ ခြဲရန္ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္တြင္ ထိုႏွစ္ေယာက္အား ခြဲနိုင္လိုက္သည္။
ခ်င္ယြန္ မ်က္ႏွာသည္ မသာမယာ ျဖစ္သြားေပမဲ့ ရွန႔္ခယ္သည္ ၿပဳံးၿမဲ ၿပဳံးေန၏။ သူႏုးညံ့လွသည့္ ဆံပင္သည္ ေရထဲတြင္ ေမွ်ာေနၿပီး အိမ္မက္မွ နိုးထလာသည့္ ဟန္ ေပၚေနသည္။
ခ်င္ယြန္သည္ ေရထဲရွိ မီးေတာက္ေလးသည္ အလွပဆုံး မီးေတာက္ေလး ျဖစ္သည္ဟု ခံစားမိ၏။ သူဘဝတစ္ေလ်ာက္လုံးတြင္ သူသည္ ထိုသူ႕အတြက္ အရာအားလုံး ရင္းကာ ပင္လယ္အား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ အလိုရွိ၏။
ရွန႔္ခယ္သည္ သဝန္တိုေနေသာ လွိုင္းလုံးေလးကို ေခ်ာ့ျမဴလိုက္ၿပီး လွိုင္းလုံးေလး လစ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ခ်င္ယြန္ပါးအား ထို အေႏွာင့္ယွက္ခံလိုက္ရသည့္ အနမ္းအစား ခိုးနမ္းလိုက္သည္။
ခ်င္ယြန္ႏွလုံးသားသည္ တပ္မက္မႈ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး သူသည္ မီးေတာက္ေလးကို ဆြဲကာ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ မီးေတာက္ေလးက သူႏွင့္ မိတ္လိုက္ရန္ အလိုရွိသည္ မရွိသည္ကို မေသခ်ာေသးေပ။ ထို႔အျပင္ အနမ္းသည္ကား လင္းပိုင္မ်ား၏ ရင္းႏွီးမႈေဖာ္ျပသည္နည္းလမ္း တစ္ခုျဖစ္ၿပီး သူ႕အား မိတ္ဖက္အျဖစ္ ဆက္ဆံေနျခင္းဟု မဆိုလိုေပ။
ထိုညတြင္ ရွန႔္ခယ္သည္ ကုတင္ေပၚထိုင္ရင္း လင္းပိုင္ေခါင္းအုံးကို ဖက္ထားကာ တဘက္အပိုင္းေလးသာ ပတ္ထားေသာ ခ်င္ယြန္အား ရိုးသားစြာ ေငးၾကည့္ေနေလသည္။ အဝတ္မပါလုနီးပါး ခႏၶာကိုယ္အား ေငးၾကည့္ေနျခင္းသည္ သူႏွင့္ တစ္အိပ္ယာထဲ ေဝမွ်ခ်င္စိတ္ကို ျဖစ္ေစသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ိဳးစိတ္ျခားနားမႈ အေၾကာင္းေတြးမိလွ်င္ ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕အား ေၾကာက္လန႔္သြားေစမလားဟု ေတြးပူကာ သူ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မျပနိုင္ေပ။
သို႔ေသာ္ ရွန႔္ခယ္သည္ သူ႕အား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ သိခဲ့သည့္အတြက္ သူ႕၏ တည္ၾကည္ေလးနက္သည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ လွည့္စား၍ မရေခ်။ လင္းပိုင္၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ဖို႔ရန္ ရွန႔္ခယ္သည္ ပို၍ သတိထားသင့္ေၾကာင္း ခံစားမိ၏။ စိတ္ရွည္မႈသည္ ႀကီးမားသည့္ ဆုလာဘ္တို႔ ေပးနိုင္၏။ သူ ဆက္၍ သည္းမခံနိုင္သည့္အခါ သူသည္ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခု တည္းျဖင့္ အနိုင္ယူလိုက္မည္။
ရွန႔္ခယ္သည္ သူမ်က္ႏွာအား ေခါင္းအုံးတြင္ ဝွက္ထားကာ သူ၏ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္အား ခ်ီးက်ဴးလိုက္၏။
သိူ႕ေသာ္လည္း သူသည္ ခ်င္ယြန္၏ သမာဓိအားကို အထင္ေသးမိေလ၏။ ထိုသူက ေမးလိုက္သည္ "မီးေတာက္ေလး.... ကိုယ့္ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ေရခ်ိဳးဇလုံရွိတယ္.... ေရကစားခ်င္ေသးလား....."
ရွန႔္ခယ္ သည္ ဘာမွ ျပန္မေျပာခဲ့ေပ။ လင္းပိုင္ေတြကို ဒီေလာက္ အလြယ္တကူ လွည့္ဖ်ားလို႔ ရမယ္ ထင္ေနတာလား....
ညဘက္ ေရေဆာ့ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတိုက္တြန္းမႈက တကယ္ ျပင္းထန္တာပဲ......
သို႔ေသာ္လည္း ၾကာပန္းျဖဴေလးအျဖစ္ ရွန႔္ခယ္သည္ သေဘာတူလိုက္သည္။ သူသည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ အကာအကြယ္ မရွိစြာ ဝံပုေလြဆိုး ေနာက္သို႔ ေနာက္သြားေလသည္။
လက္ကို ေျမာက္လိုက္ၿပီး ခ်င္ယြန္အား သူ႕အကၤ်ီခြၽတ္ခြင့္ ေပးလိုက္ကာ သူ႕အၾကည့္ေအာက္တြင္ သူ႕ကိုယ္သူ ေဖာ္ျပလိုက္သည္။ ဒီဘဝရွိ သူခႏၶာကိုယ္သည္ အနည္းငယ္ ပိန္ပါးေနေသာ္လည္း သူသည္ အခ်ိဳးအစားက်၍ အသားေရသည္ ေခ်ာမြတ္ႏူးညံ့လွသည္။ သူလွပသည့္အေၾကာင္းကို တရပ္စက္ ေျပာမိေတာ့မလို ျဖစ္မိ၏။
ရွန႔္ခယ္သည္ ေရကန္ထဲ ဝင္လိုက္ၿပီး ေဘးကို အားရပါးရ ပက္ဖ်န္းေဆာ့ေနေလသည္။ ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕ေနာက္မွ လိုက္ၿပီး ဆံပင္နဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ညင္သာစြာ ေဆးေၾကာေပးေနေလသည္။
ရွန႔္ခယ္က ေရခ်ိဳးကန္အစြန္းတြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီး ခ်င္ယြန္အား သူ႕တစ္ကိုယ္လုံး တိုက္ရန္ ခြင့္ျပဳထားကာ မ်က္လုံးေမွး အရသာခံ၍ ၾကည့္ေနေလသည္။ ထိုလူက သူ႕အား ထိုမွ် လုပ္ေဆာင္ခြင့္ေပးထားလွ်င္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ လြတ္လာမည္ဟု ေတြးထင္ထား၏။
ထိုအရာကို ေတြးမိၿပီး သူသည္ သူ႕ခႏၶာေပၚက ႀကီးမားေသာ လက္တစ္စုံသည္ သူ႕ရင္ဘတ္ႏွင့္ ခါးၾကားတြင္ စုံဆန္ကူးကာ မရိုးသားစြာ ပြတ္သပ္ေနေၾကာင္း ခံစားမိလိုက္၏။ ပူေႏြးေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကလဲ သူ႕ေနာက္ဘက္ ခ်ည္းကပ္လာကာ သူ႕စိတ္ဆႏၵမ်ားအား ေဖာ္ျပေနေလသည္။
မီးေတာက္ေလး ေဘးတြင္ ခ်င္ယြန္သည္ ဟန္ေဆာင္ရန္ မလိုအပ္ေပ။ သူသည္ မီးေတာက္ေလးက သူ႕အား လက္ခံ အသိမွတ္ျပဳကာ သူ႕အပိုင္ ျဖစ္လာဖို႔သာ ဆႏၵရွိေလသည္။
"မီးေတာက္ေလး...." ခ်င္ယြန္ႏႈတ္ခမ္းသည္ ရွန႔္ခယ္လည္ပင္နားတြင္ တတိတိ ကိုက္ေနရင္း ဝင္သက္ထြက္သက္ ေလပူမ်ားသည္ သူ႕အရည္ျပားေပၚ ထိရိုက္ေနကာ ႐ြစိ႐ြစိ ခံစားခ်က္ကို ေပးစြမ္းေနေလသည္။
ခ်င္ယြန္သည္ ရွန႔္ခယ္ ဘက္လွည့္လိုက္ၿပီး သူ႕ေျခေထာက္ၾကားသို႔ ဝင္လာကာ ခါးကို ကိုင္ထားရင္း နက္ရွိုင္းစြာ အနမ္းေႁခြလိုက္သည္။
ရွန႔္ခယ္သည္ သူ႕အား အားလုံး ႐ုတ္ေလ်ာ့မလာခင္အထိ နမ္းေနေလသည္။ သူသည္ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ အနမ္းစေကးသည္ တစ္ဘဝၿပီး တစ္ဘဝ တိုးတက္လာေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္၏။ ထိုအရည္အခ်င္းမ်ားသည္ မ်ိဳးရိုးအလိုက္ စုၿပဳံလာသည္မ်ားလား....
အားရပါးရ အသက္ရႈေနၾကၿပီး ရွန႔္ခယ္အား တစ္ေယာက္ေယာက္မွ မရပ္မနား ႀကိဳးစားေနေလသည္။ တည္ၾကည္မႈေတြ၊ ျဖားေယာင္းမႈ အားလုံးသည္ သူ႕ခ်စ္သူ၏ အားေကာင္းလွသည့္ ထိုးစစ္ေအာက္တြင္ အေငြ႕ပ်ံသြားၾကေလသည္။
ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕အား အရင္ရင္းႏွီးမႈ ရယူခ်င္ေသာ္လည္း ပို၍ ထိေတြ႕လာသည္ႏွင့္အမွ် သူ႕ကိုယ္သူ ေပ်ာက္ဆုံးသြားေလသည္။ မီးေတာက္ေလးက နားလိုက္ေသာအခါ သူသည္ အေနာက္ေပါက္ကို အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္သြားကာ အနက္ရွိုင္းဆုံးသို႔ တိုးဝင္မိလိုက္သည္။
လင္းပိုင္တစ္ေကာင္၏ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အင္အားသည္ အမွန္တကယ္ကို အံ့ဖြယ္ ျဖစ္၏။ တညတာလုံး အင္အားအျပည့္ ဆင္ႏြဲထားေသာ္လည္း သူသည္ ႏွစ္နာရီ အနားယူ႐ုံျဖင့္ ျပန္လည္ လန္းဆန္းလာေလသည္။ တစ္ဖက္တြင္ ခ်င္ယြန္မွာ သစ္တုံးကဲ့သို႔ ကုလားေသ ကုလားေမာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ သူသည္ မ်ားသြားလြန္းေသာေၾကာင့္လား သို႔မဟုတ္ စိတ္ေက်နပ္မႈ အျပည့္အဝရသြားလို႔လားေၾကာင့္ေတာ့ မသိေပ။ ရွန႔္ခယ္သည္ ေန႕တဝက္ေလာက္ ကုတင္ေပၚ ဟိုလိမ့္ဒီလိမ့္ လုပ္ေနေသာ္ျငား သူ႕အား ႏွိုးရန္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေခ်။
ထိုအရာကို သူဘာမွ မတတ္နိုင္ေပ။ ရွန႔္ခယ္သည္ သူ႕ဘာသာ ထလိုက္ၿပီး ေတြ႕ရာ ေကာက္ဝတ္ထားကာ ေဆးေၾကာၿပီး ဖိနပ္ပါးစီး၍ အခန္းမွ ထြက္လာလိုက္သည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ ေရာက္ေသာအခါ ရွန႔္ခယ္သည္ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုထဲတြင္ ဟင္းခ်က္စရာ အမ်ားအျပားကို ျမင္လိုက္ရသည္။ တခ်ိဳ႕အား အရင္က မျမင္ဖူးေခ်၊ သူသည္ အရင္က မျမင္ဖူးသည့္အရာမ်ားကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ဟင္းခ်က္စာအုပ္ကို ဖတ္လိုက္ကာ ေျပာထားသည့္အတိုင္း စတင္ခ်က္ျပဳတ္လိုက္သည္။
ရွန႔္ခယ္ ဟင္းခ်က္သည့္ အထဲ အာ႐ုံေရာက္ေနစဥ္ ခ်င္ယြန္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ သတိမမူခဲ့ေပ။ သူသည္ စာအုပ္ၾကည့္ကာ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္ ခ်စ္စရာ ပုံရိပ္ေလးအား ေငးၾကည့္ေနေလ၏။
ရွန႔္ခယ္သည္ ဆိုဒ္အႀကီးႀကီး ရွပ္သာ ဝတ္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္ သူ႕၏ ေသးသြယ္ေသာ ေျခတံမ်ားေပၚတြင္ ခရမ္းေရာင္ အမွတ္အသားမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရ၏။ ထိုအမွတ္အသားမ်ားသည္ အထင္ရွားဆုံး ျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုသည္ ေပါင္အတြင္းဘက္တြင္ စုကာ တည္ရွိေန၏။
ခ်င္ယြန္၏ အၾကည့္သည္ ရာဂစိတ္ ကြၽမ္းလာၿပီး သူ႕ဆီ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္းသြားကာ ေနာက္မွ ခါးကို ဖက္ထားရင္း အသံဩဩျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္ "ေကာင္းေသာ မနက္ခင္းေလးပါ....."
ရွန႔္ခယ္သည္ ခ်က္ျပဳတ္ရာတြင္ စိတ္ႏွစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ သူသည္ တံေတာင္ျဖင့္ ဗိုက္အားတြန္းလြတ္ကာ ေဘးမွာေစာင့္ေနဖို႔ မ်က္ႏွာရိပ္ျပလိုက္သည္။ အေရးႀကီးတာ မဟုတ္လွ်င္ သူ႕အား လာအေႏွာင့္ယွက္ မေပးရန္ ပါ ပါေလသည္။
ဒါရိုက္တာခ်င္သည္ ေျပာထားသည့္အတိုင္း နာခံကာ ေဘးတြင္ ခန႔္ညားသည့္ လူသား႐ုပ္ထုကဲ့သိူ႕ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနေလသည္။
မၾကာခင္တြင္ အစားအစာ ရနံသင္းသင္းေလးသည္ ႏွာေခါင္းသို႔ လာေရာက္ၾကည့္စယ္ေသာေၾကာင့္ ခ်င္ယြန္သည္ ရွန႔္ခယ္ ခ်က္ျပဳတ္ထားသည့္အရာမ်ားသည္ အလြန္တရာလက္ရာေျမာက္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိလိုက္ရသည္။ သူ ဟင္းခ်က္စာအုပ္ ကိုင္သည္ကို ေတြ႕စဥ္က သူသည္ လူသားအစားအစာမ်ားကို သင္ယူလိုေသာေၾကာင့္သာ ၾကည့္ေနသည္ဟု ထင္မိေလ၏။
စာအုပ္တြင္ ခ်က္နည္းမ်ား ပါဝင္ေသာ္လည္း ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕အား အကုန္နားလည္ကာ ခ်က္ျပဳတ္နိုင္လိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ထားေပ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္တြင္ အံ့ဩဖြယ္ ဟင္းလ်ာကို ခ်က္ျပဳတ္နိုင္ေလသည္။ ထိုသည္က အမွန္တကယ္ တုန္လႈပ္အံ့အားသင့္ဖြယ္ ျဖစ္၏။
ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕အား ေန႕စဥ္ ၂နာရီေလာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဗဟုသုတမ်ားကို သင္ျပေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ သူသင္ယူနိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေလ့လာႏႈန္းတို႔အေပၚ မူတည္၍ သူ႕အသိဉာဏ္သည္ သာမာန္လူသားထက္ နိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
ရွန႔္ခယ္သည္ စားပြဲေပၚတြင္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု တည့္ခင္းကာ ခ်င္ယြန္အား စားရန္ လွမ္း လက္ျပလိုက္သည္။
ခ်င္ယြန္သည္ ဟင္းလ်ာမ်ားသည္ အရသာရွိဟန္ ရွိေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ မႏွစ္သက္ေတာင္ အစားကို ကုန္ေအာင္စားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္သည္။ သူျမည္းစမ္းလိုက္သည့္အခါ ထိုသည္က တကယ့္စားဖိုမႉးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္နိုင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိသြား၏။
ခ်င္ယြန္သည္ ေ႐ႊထုတ္ပိုက္မိသလို ခံစားရ၏။ သူသည္ ဟင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္နိုင္ၿပီး အတူတူ အိပ္ယာဝင္နိုင္သည့္ နာမည္ႀကီး လင္းပိုင္ကို ေတြ႕ရွိလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
ရွန႔္ခယ္သည္ လူသားအျဖစ္ သုံးရက္တာ ဆက္တိုက္ က်န္ရွိေနသည္။ ေန႕ဘက္တြင္ သူသည္ လွိုင္းလုံးေလးႏွင့္ ေနေပးၿပီး ညဘက္တြင္ ခ်င္ယြန္ႏွင့္ အိပ္စက္ေပးေလသည္။ သူ႕ဘဝသည္ အလြန္ေက်နပ္ဖို႔ ေကာင္းလွသည္။ အဓိက မစ္ရွင္ ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္တြင္ ရွန႔္ခယ္အေပၚရွိ ဖိအားသည္ အေတာ္သင့္ ေလ်ာ့က်သြားေလ၏။ သူသည္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနဖို႔ရန္ ႀကံစဥ္ထားၿပီး ေနာက္မွ အပိုမစ္ရွင္ကို စဥ္းစားရန္ ရည္႐ြယ္ထားေလ၏။
သို႔ေသာ္လည္း မီးေတာက္ေလးကား ရက္မ်ားစြာ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာေၾကာင့္ သုေတသီမ်ားသည္ မည္သို႔လွ်စ္လ်ႉရႈနိုင္မည္နည္း..... သူတို႔သည္ ခ်င္ယြန္အား မီးေတာက္ေလးကို ျပန္ေခၚလာရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၏။ မဟုတ္လွ်င္ သူ႕၏ တာဝန္ယူမႈအေပၚ စစ္ေဆးရလိမ့္မည္။
သူတို႔သည္ လင္းပိုင္မ်ိးစိတ္အေၾကာင္း အေရးတႀကီး ေလ့လာေနခ်င္ၾကသည္။ အျခားေသာ တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုခ်င္းတြင္ ေက်နပ္ေလာက္ေသာ ရလဒ္ ရရွိခဲ့သည္။ လူသားဒုကၡအရင္းျမစ္ကို ေျဖရွင္းနိုင္ရန္ လင္းပိုင္အေပၚတြင္ အေျဖေတြ႕လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ထားၾကသည္။
အကယ္၍ မီးေတာက္ေလးက ဆက္လက္၍ မရရွိနိုင္ပါက သူတို႔သည္ လွိုင္းလုံးေလးအေပၚ ေျပာင္းရလိမ့္မည္။
ခ်င္ယြန္သည္ ရွန႔္ခယ္ဆီမွ လ်ိဳ႕ဝွက္မထားသလို သူ႕ဆီမွ တစ္ခုမွလဲ မေတာင္းဆိုေခ်။ သို႔ေသာ္ ရွန႔္ခယ္သည္ ဒီျပႆနာကို ျဖစ္နိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ ေျဖရွင္းၾကလိမ့္မည္ဆိုတာ သိေလ၏။ ညနက္ပိုင္းတြင္ ရွန႔္ခယ္က ခ်င္ယြန္အား နိုးကာ သူ႕အား ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္။
"မီးေတာက္ေလး... ဒီေလာက္ ညနက္ေနမွ ဘယ္သြားဖို႔ ႀကံေနတာလဲ....." ခ်င္ယြန္သည္ ေမးလိုက္၏။
ရွန႔္ခယ္က ျပန္မေျဖေပ။ သူသည္ ေရွ႕သို႔သာ ဆက္ေလ်ာက္သြားေလသည္။ သူတို႔သည္ လွ်ပ္စစ္တံခါး ေရာက္ရွိတာနဲ႕ ခ်င္ယြန္အား တံခါးဖြင့္ခိုင္းလိုက္သည္။
ခဏတာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္တြင္ ခ်င္ယြန္သည္ သူတို႔ဦးတည္ရာကို ခန႔္မွန္းမိလိုက္ၿပီး စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာ ေမးလိုက္သည္ "စမ္းသပ္ခန္းက အေရွ႕မွာ ... ငါတို႔က အဲကို ဘာသြားလုပ္မွာလဲ...."
ႏွစ္ေယာက္သား စမ္းသပ္ခန္းအတြင္း ဝင္သြားလိုက္ၿပီး မီးအိမ္သည္ လူဝင္လာသည္ကို မွန္းမိကာ အလိုအေလ်ာက္ ပြင့္လာေလသည္။ ရွန႔္ခယ္သည္ ကိရိယာမ်ားဆီ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားလိုက္ၿပီး ခ်င္ယြန္အား ထိုသို႔ သြားရန္ ၫႊန္ျပလိုက္သည္။
ခ်င္ယြန္မ်က္ႏွာသည္ နားမလည္စြာ ရွိေနရင္း သူ႕ေဘးသို႔ သြားလိုက္ရသည္။ သူ႕စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈသည္ ရွန႔္ခယ္က သူလက္ေမာင္းကို ဆန႔္ကာ ေသြးထုတ္သည့္ ကိရိယာမ်ားကို မယူခင္အထိသာ ၾကန႔္ၾကာေလသည္။ သူသည္ အံ့ဩတႀကီး ေမးလိုက္သည္ "ဘာလုပ္ဖို႔..."
ရွန႔္ခယ္သည္ ေအးေအးေဆးေဆး ၾကည့္လိုက္ၿပီး ျမင္သာနိုင္သည့္ အဓိပၸါယ္မ်ား ပါဝင္ေနေလသည္။ သူသည္ ခ်င္ယြန္အား သူ႕ေသြးအား နမူနာ ယူေစခ်င္၏။
သုေတသီမ်ားသည္ သူ႕မ်ိဳးစိတ္မွ သားဖြားႏႈန္းကို ေျဖရွင္းနိုင္ရန္ အေျဖေဖာ္လိုၾကသည္။ စမ္းသပ္မႈ ကုန္ၾကမ္းမ်ားသာ ရွိေနပါက မီးေတာက္ေလး၏ လႊတ္လပ္မႈကို ထပ္ ကန႔္သတ္မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔မဟုတ္ ထပ္၍ အေရးမပါေတာ့ေပ။ အနည္းဆုံးေတာ့ ထိုအရာသည္ အေရးႀကီးလွသည့္ အခ်ိန္တိုအတြက္ မဟုတ္ေပ။
ခ်င္ယြန္သည္ မီးေတာက္ေလးရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္၍ သူ႕၏ အလုံးစုံ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ စေတးမႈမ်ားအေပၚတြင္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ မည္သို႔ စိတ္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္နိုင္မည္နည္း.....
"ခ်င္ယြန္...." တိတ္ဆိတ္ေသာ စမ္းသပ္ခန္းအတြင္း ႏူးညံ့ညင္သာလွေသာ အသံေလး ထြက္ေပၚလာသည္။
ခ်င္ယြန္ႏွလုံးသားသည္ တုန္လႈပ္သြားၿပီး သူသည္ ရွန႔္ခယ္အား ၾကည့္ကာ တအံ့တဩ ေမးလိုက္သည္ "အခု ကိုယ့္နာမည္ ေခၚလိုက္တာလား...."
ရွန႔္ခယ္က ၿပဳံးကာ ထပ္ေခၚလိုက္သည္ "ခ်င္ယြန္....."
ခ်င္ယြန္က ဖက္ထားလိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာတြင္ ဝမ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ား လြမ္းၿခဳံေနကာ ထပ္ေျပာလိုက္သည္ "ထပ္ေခၚပါဦး...."
"ခ်င္ယြန္...."
"ဟားဟား..." ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕နာမည္အား မီးေတာက္ေလးက ေခၚျခင္းမွာ အလြန္ေက်နပ္ဖို႔ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဘဝင္ေလဟပ္ေနေလသည္။
"ခ်င္ယြန္... မိတ္လိုက္ရေအာင္..."
ခ်င္ယြန္ ::: ဒါက အရမ္းအဆင့္တက္ မေနလြန္းဘူးလား.....
"ညတိုင္း စမ္းသပ္မႈ ကုန္ၾကမ္းေတြကို အခန္းထဲ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနမိတာ..."
ရွန႔္ခယ္၏ လူသားစကားေျပာနိုင္ႏႈန္းသည္ ပို၍ ေခ်ာေမြ႕လာေပမဲ့ ခ်င္ယြန္၏ အာ႐ုံအားလုံးသည္ မိတ္လိုက္ျခင္းႏွင့္ စမ္းသပ္မႈ ကုန္ၾကမ္းမ်ားေပၚတြင္သာ က်ေရာက္ေနေလ၏။
သူသည္ တြန႔္ဆုတ္စြာ ေမးလိုက္သည္ "စမ္းသပ္မႈ ကုန္ၾကမ္းဆိုတာက...."
"သုတ္...."
ခ်င္ယြန္သည္ ေျပာစရာမဲ့သြားေလသည္။
ရွန႔္ခယ္ကား စမ္းသပ္မႈ ထုတ္ကုန္ ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္းကို အလြန္သတိထားမိေန၏။ သူ လူသားအသြင္ ေျပာင္းသြားစဥ္မွ စ၍ အပိုမစ္ရွင္သည္ ဘာျဖစ္နိုင္မလဲဟု စဥ္းစားေနမိသည္။ ထိုသည္က လင္းပိုင္မ်ိဳးစိတ္ႏွင့္ ပတ္သတ္မႈ ရွိလိမ့္မည္။
အျခားလူမ်ားက သူ႕ကို လုပ္ခြင့္ ေပး၍ ျဖစ္ေစ ဒါမွမဟုတ္ လွိုင္းလုံးေလးကို စမ္းသပ္မႈ ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္ အသုံးျပဳျခင္းျဖစ္ေစ.... သူသည္ အရင္လက္ဦးမႈယူျခင္းက ပို၍ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။
လွိုင္းလုံးေလးသည္ သူႏွင့္ မတူညီေပ။ သူသည္ လူသားျဖစ္စဥ္ အေတြးမ်ားရွိသည့္အျပင္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္မက်ခဲ့ေပမဲ့ လွိုင္းလုံးေလးကား အလြန္တရာ ခံစားမႈ ျပင္းေလသည္။ အကယ္၍ သူ မလုပ္ခ်င္သည့္အရာကို ဖိအားေပးလုပ္ေပးခဲ့ပါက သူ႕အတြက္ အသက္အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစနိုင္သည္အထိ အေျခအေန ဆိုး႐ြားနိုင္သည္။
လွိုင္းလုံးေလးအတြက္ ကိုယ့္ဘာသာ စေတးျခင္းက သူရဲေကာင္းဆန္ဆန္ က႑ထဲ ရွိသင့္သည္။
ခ်င္ယြန္သည္ ခဏတာ မွင္သက္သြားသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ရွန႔္ခယ္က မိမိဘာသာ ေတြးလိုက္မိသည္ ..... ျဖစ္နိုင္တာက သူအရမ္းမ်ား အံ့ဩေအာင္ လုပ္မိသြားေလလား....
သူသည္ ခ်င္ယြန္အား ေလးေလးနက္နက္ ၾကည့္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္ "တကယ္လို႔ မလုပ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္....."
သူသည္ စကားဆုံးေအာင္ မေျပာလိုက္ရဘဲ ခ်င္ယြန္က ေစာင့္ၾကည့္ ကင္မရာႏွင့္ လွ်ပ္စီးမီးအားလုံး ပိတ္လိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မီးေတာက္ေလးကို ျမင္နိုင္ရေလာက္သည့္ အလင္းသာ ခ်န္ထားေလသည္။ သူသည္ ရွန႔္ခယ္အား ေပြ႕လိုက္ၿပီး စမ္းသပ္မႈစားပြဲေပၚ ညင္သာစြာ တင္လိုက္သည္။
"မီးေတာက္ေလး အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား.... ကိုယ္ စမ္းသပ္မႈ စေတာ့မယ္ေနာ္....." ခ်င္ယြန္သည္ သူ႕၏ အသံဩဩျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
အလင္းေရာင္ မွိန္ဖ်ဖ်ေအာက္တြင္ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုသည္ အေပၚေအာက္ထပ္ေနၿပီး တာဝန္သိစြာ စမ္းသပ္မႈကုန္ၾကမ္းမ်ားကို ဝီရိယရွိစြာ အားတက္သေရာ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။
[Unicode]
ချင်ယွန်သည် ကမ်းပေါ်ထိုင်နေပြီး မီးတောက်လေးသည် လှိုင်းလုံးလေးနှင့် ရေထဲ ဆော့ကစားနေသည်ကို ကြည့်နေ၏။ သူ့အကြည့်ပင် မလွဲနိုင်ချေ။
မီးတောက်လေး၏ ကူးပြောင်းလဲမှုသည် ရေထဲတွင် သူ့လှုပ်ရှားနိုင်မှုအား သက်ရောက်ခြင်းမရှိ။ ရေသူမကဲ့သို့ သူသည် လွတ်လပ်စွာ ကူးသန်းနေလေသည်။ ထိူသည်က ချင်ယွန်နှလုံးသားအား လှုပ်ရှားစေ၏။ အဆုံးတွင် သူသည် အဝေးမှ ထပ်၍ မကြည့်နိုင်ဘဲ မီးတောက်လေးနှင့်အတူ ကစားရန် ရေထဲသို့ ဆင်းလာလိုက်သည်။
မီးတောက်လေးသည် ခေါင်းကို လှည့်ကာ လက်ကို ဖွင့်ထားပြီး သူ့ရောက်ရှိလာမှုကို အပြုံးလေးနှင့် ကြိုဆိုနေသည်။
သူတို့တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦးဖက်ခါနီးဆဲဆဲတွင် လှိုင်းလုံးလေးသည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာပြီး ချင်ယွန်ကို တားဆီးထားလိုက်သည်။ ထို့အပြင် ချင်ယွန်အား ကျူးကျော်သူတစ်ယောက် အဖြစ် ကြည့်နေသေး၏။
ချင်ယွန်သည် လှိုင်းလုံးလေး၏ အပြုအမူကို ဗွေမယူချေ။ သူသည် ရှန့်ခယ်လက်ကို ဆွဲကာ လှိုင်းလုံးလေးကို အလယ်မှာ ထား၍ နမ်းလိုက်သည်။ လှိုင်းလုံးလေးသည် ဒေါသထွက်စွာ ခေါင်းယမ်းခါလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်ကြား အတင်းဝင်လိုက်သည်။ သူ့၏ ကြားအတင်းဝင်ကာ ခွဲရန် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပြီးနောက်တွင် ထိုနှစ်ယောက်အား ခွဲနိုင်လိုက်သည်။
ချင်ယွန် မျက်နှာသည် မသာမယာ ဖြစ်သွားပေမဲ့ ရှန့်ခယ်သည် ပြုံးမြဲ ပြုံးနေ၏။ သူနုးညံ့လှသည့် ဆံပင်သည် ရေထဲတွင် မျှောနေပြီး အိမ်မက်မှ နိုးထလာသည့် ဟန် ပေါ်နေသည်။
ချင်ယွန်သည် ရေထဲရှိ မီးတောက်လေးသည် အလှပဆုံး မီးတောက်လေး ဖြစ်သည်ဟု ခံစားမိ၏။ သူဘဝတစ်လျောက်လုံးတွင် သူသည် ထိုသူ့အတွက် အရာအားလုံး ရင်းကာ ပင်လယ်အား ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးရန် အလိုရှိ၏။
ရှန့်ခယ်သည် သဝန်တိုနေသော လှိုင်းလုံးလေးကို ချော့မြူလိုက်ပြီး လှိုင်းလုံးလေး လစ်သည့်အချိန်တွင် ချင်ယွန်ပါးအား ထို အနှောင့်ယှက်ခံလိုက်ရသည့် အနမ်းအစား ခိုးနမ်းလိုက်သည်။
ချင်ယွန်နှလုံးသားသည် တပ်မက်မှု ဖြစ်ပေါ်လာပြီး သူသည် မီးတောက်လေးကို ဆွဲကာ ချစ်ပစ်လိုက်ချင်၏။ သို့သော် သူသည် မီးတောက်လေးက သူနှင့် မိတ်လိုက်ရန် အလိုရှိသည် မရှိသည်ကို မသေချာသေးပေ။ ထို့အပြင် အနမ်းသည်ကား လင်းပိုင်များ၏ ရင်းနှီးမှုဖော်ပြသည်နည်းလမ်း တစ်ခုဖြစ်ပြီး သူ့အား မိတ်ဖက်အဖြစ် ဆက်ဆံနေခြင်းဟု မဆိုလိုပေ။
ထိုညတွင် ရှန့်ခယ်သည် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း လင်းပိုင်ခေါင်းအုံးကို ဖက်ထားကာ တဘက်အပိုင်းလေးသာ ပတ်ထားသော ချင်ယွန်အား ရိုးသားစွာ ငေးကြည့်နေလေသည်။ အဝတ်မပါလုနီးပါး ခန္ဓာကိုယ်အား ငေးကြည့်နေခြင်းသည် သူနှင့် တစ်အိပ်ယာထဲ ဝေမျှချင်စိတ်ကို ဖြစ်စေသည်။ သို့သော် မျိုးစိတ်ခြားနားမှု အကြောင်းတွေးမိလျှင် ချင်ယွန်သည် သူ့အား ကြောက်လန့်သွားစေမလားဟု တွေးပူကာ သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပြနိုင်ပေ။
သို့သော် ရှန့်ခယ်သည် သူ့အား ဘဝပေါင်းများစွာ သိခဲ့သည့်အတွက် သူ့၏ တည်ကြည်လေးနက်သည့် မျက်နှာဖြင့် လှည့်စား၍ မရချေ။ လင်းပိုင်၏ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကာကွယ်ဖို့ရန် ရှန့်ခယ်သည် ပို၍ သတိထားသင့်ကြောင်း ခံစားမိ၏။ စိတ်ရှည်မှုသည် ကြီးမားသည့် ဆုလာဘ်တို့ ပေးနိုင်၏။ သူ ဆက်၍ သည်းမခံနိုင်သည့်အခါ သူသည် လှုပ်ရှားမှုတစ်ခု တည်းဖြင့် အနိုင်ယူလိုက်မည်။
ရှန့်ခယ်သည် သူမျက်နှာအား ခေါင်းအုံးတွင် ဝှက်ထားကာ သူ၏ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်အား ချီးကျူးလိုက်၏။
သိူ့သော်လည်း သူသည် ချင်ယွန်၏ သမာဓိအားကို အထင်သေးမိလေ၏။ ထိုသူက မေးလိုက်သည် "မီးတောက်လေး.... ကိုယ့်ရေချိုးခန်းမှာ ရေချိုးဇလုံရှိတယ်.... ရေကစားချင်သေးလား....."
ရှန့်ခယ် သည် ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့ပေ။ လင်းပိုင်တွေကို ဒီလောက် အလွယ်တကူ လှည့်ဖျားလို့ ရမယ် ထင်နေတာလား....
ညဘက် ရေဆော့ရအောင် ခင်ဗျားတိုက်တွန်းမှုက တကယ် ပြင်းထန်တာပဲ......
သို့သော်လည်း ကြာပန်းဖြူလေးအဖြစ် ရှန့်ခယ်သည် သဘောတူလိုက်သည်။ သူသည် ရေချိုးခန်းထဲသို့ အကာအကွယ် မရှိစွာ ဝံပုလွေဆိုး နောက်သို့ နောက်သွားလေသည်။
လက်ကို မြောက်လိုက်ပြီး ချင်ယွန်အား သူ့အင်္ကျီချွတ်ခွင့် ပေးလိုက်ကာ သူ့အကြည့်အောက်တွင် သူ့ကိုယ်သူ ဖော်ပြလိုက်သည်။ ဒီဘဝရှိ သူခန္ဓာကိုယ်သည် အနည်းငယ် ပိန်ပါးနေသော်လည်း သူသည် အချိုးအစားကျ၍ အသားရေသည် ချောမွတ်နူးညံ့လှသည်။ သူလှပသည့်အကြောင်းကို တရပ်စက် ပြောမိတော့မလို ဖြစ်မိ၏။
ရှန့်ခယ်သည် ရေကန်ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ဘေးကို အားရပါးရ ပက်ဖျန်းဆော့နေလေသည်။ ချင်ယွန်သည် သူ့နောက်မှ လိုက်ပြီး ဆံပင်နဲ့ နောက်ကျောကို ညင်သာစွာ ဆေးကြောပေးနေလေသည်။
ရှန့်ခယ်က ရေချိုးကန်အစွန်းတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ချင်ယွန်အား သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တိုက်ရန် ခွင့်ပြုထားကာ မျက်လုံးမှေး အရသာခံ၍ ကြည့်နေလေသည်။ ထိုလူက သူ့အား ထိုမျှ လုပ်ဆောင်ခွင့်ပေးထားလျှင် ထိန်းချုပ်မှု လွတ်လာမည်ဟု တွေးထင်ထား၏။
ထိုအရာကို တွေးမိပြီး သူသည် သူ့ခန္ဓာပေါ်က ကြီးမားသော လက်တစ်စုံသည် သူ့ရင်ဘတ်နှင့် ခါးကြားတွင် စုံဆန်ကူးကာ မရိုးသားစွာ ပွတ်သပ်နေကြောင်း ခံစားမိလိုက်၏။ ပူနွေးနေသော ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ သူ့နောက်ဘက် ချည်းကပ်လာကာ သူ့စိတ်ဆန္ဒများအား ဖော်ပြနေလေသည်။
မီးတောက်လေး ဘေးတွင် ချင်ယွန်သည် ဟန်ဆောင်ရန် မလိုအပ်ပေ။ သူသည် မီးတောက်လေးက သူ့အား လက်ခံ အသိမှတ်ပြုကာ သူ့အပိုင် ဖြစ်လာဖို့သာ ဆန္ဒရှိလေသည်။
"မီးတောက်လေး...." ချင်ယွန်နှုတ်ခမ်းသည် ရှန့်ခယ်လည်ပင်နားတွင် တတိတိ ကိုက်နေရင်း ဝင်သက်ထွက်သက် လေပူများသည် သူ့အရည်ပြားပေါ် ထိရိုက်နေကာ ရွစိရွစိ ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေလေသည်။
ချင်ယွန်သည် ရှန့်ခယ် ဘက်လှည့်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်ကြားသို့ ဝင်လာကာ ခါးကို ကိုင်ထားရင်း နက်ရှိုင်းစွာ အနမ်းခြွေလိုက်သည်။
ရှန့်ခယ်သည် သူ့အား အားလုံး ရုတ်လျော့မလာခင်အထိ နမ်းနေလေသည်။ သူသည် တစ်ယောက်ယောက်၏ အနမ်းစကေးသည် တစ်ဘဝပြီး တစ်ဘဝ တိုးတက်လာကြောင်း တွေးမိလိုက်၏။ ထိုအရည်အချင်းများသည် မျိုးရိုးအလိုက် စုပြုံလာသည်များလား....
အားရပါးရ အသက်ရှုနေကြပြီး ရှန့်ခယ်အား တစ်ယောက်ယောက်မှ မရပ်မနား ကြိုးစားနေလေသည်။ တည်ကြည်မှုတွေ၊ ဖြားယောင်းမှု အားလုံးသည် သူ့ချစ်သူ၏ အားကောင်းလှသည့် ထိုးစစ်အောက်တွင် အငွေ့ပျံသွားကြလေသည်။
ချင်ယွန်သည် သူ့အား အရင်ရင်းနှီးမှု ရယူချင်သော်လည်း ပို၍ ထိတွေ့လာသည်နှင့်အမျှ သူ့ကိုယ်သူ ပျောက်ဆုံးသွားလေသည်။ မီးတောက်လေးက နားလိုက်သောအခါ သူသည် အနောက်ပေါက်ကို အလိုအလျောက် ရောက်သွားကာ အနက်ရှိုင်းဆုံးသို့ တိုးဝင်မိလိုက်သည်။
လင်းပိုင်တစ်ကောင်၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အင်အားသည် အမှန်တကယ်ကို အံ့ဖွယ် ဖြစ်၏။ တညတာလုံး အင်အားအပြည့် ဆင်နွဲထားသော်လည်း သူသည် နှစ်နာရီ အနားယူရုံဖြင့် ပြန်လည် လန်းဆန်းလာလေသည်။ တစ်ဖက်တွင် ချင်ယွန်မှာ သစ်တုံးကဲ့သို့ ကုလားသေ ကုလားမော အိပ်ပျော်နေလေသည်။ သူသည် များသွားလွန်းသောကြောင့်လား သို့မဟုတ် စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အဝရသွားလို့လားကြောင့်တော့ မသိပေ။ ရှန့်ခယ်သည် နေ့တဝက်လောက် ကုတင်ပေါ် ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့် လုပ်နေသော်ငြား သူ့အား နှိုးရန် မစွမ်းဆောင်နိုင်ချေ။
ထိုအရာကို သူဘာမှ မတတ်နိုင်ပေ။ ရှန့်ခယ်သည် သူ့ဘာသာ ထလိုက်ပြီး တွေ့ရာ ကောက်ဝတ်ထားကာ ဆေးကြောပြီး ဖိနပ်ပါးစီး၍ အခန်းမှ ထွက်လာလိုက်သည်။
မီးဖိုချောင် ရောက်သောအခါ ရှန့်ခယ်သည် ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုထဲတွင် ဟင်းချက်စရာ အများအပြားကို မြင်လိုက်ရသည်။ တချို့အား အရင်က မမြင်ဖူးချေ၊ သူသည် အရင်က မမြင်ဖူးသည့်အရာများကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ဟင်းချက်စာအုပ်ကို ဖတ်လိုက်ကာ ပြောထားသည့်အတိုင်း စတင်ချက်ပြုတ်လိုက်သည်။
ရှန့်ခယ် ဟင်းချက်သည့် အထဲ အာရုံရောက်နေစဉ် ချင်ယွန် မီးဖိုချောင်ထဲ ရောက်လာသောကြောင့် သတိမမူခဲ့ပေ။ သူသည် စာအုပ်ကြည့်ကာ ချက်ပြုတ်ရန် အလုပ်ရှုပ်နေသည့် ချစ်စရာ ပုံရိပ်လေးအား ငေးကြည့်နေလေ၏။
ရှန့်ခယ်သည် ဆိုဒ်အကြီးကြီး ရှပ်သာ ဝတ်ဆင်ထားသောကြောင့် သူ့၏ သေးသွယ်သော ခြေတံများပေါ်တွင် ခရမ်းရောင် အမှတ်အသားများကို မြင်တွေ့နေရ၏။ ထိုအမှတ်အသားများသည် အထင်ရှားဆုံး ဖြစ်ပြီး အများစုသည် ပေါင်အတွင်းဘက်တွင် စုကာ တည်ရှိနေ၏။
ချင်ယွန်၏ အကြည့်သည် ရာဂစိတ် ကျွမ်းလာပြီး သူ့ဆီ ဖြေးဖြေးချင်း လျှောက်လှမ်းသွားကာ နောက်မှ ခါးကို ဖက်ထားရင်း အသံဩဩဖြင့် ပြောလိုက်သည် "ကောင်းသော မနက်ခင်းလေးပါ....."
ရှန့်ခယ်သည် ချက်ပြုတ်ရာတွင် စိတ်နှစ်နေသောကြောင့် ဂရုမစိုက်ပေ။ သူသည် တံတောင်ဖြင့် ဗိုက်အားတွန်းလွတ်ကာ ဘေးမှာစောင့်နေဖို့ မျက်နှာရိပ်ပြလိုက်သည်။ အရေးကြီးတာ မဟုတ်လျှင် သူ့အား လာအနှောင့်ယှက် မပေးရန် ပါ ပါလေသည်။
ဒါရိုက်တာချင်သည် ပြောထားသည့်အတိုင်း နာခံကာ ဘေးတွင် ခန့်ညားသည့် လူသားရုပ်ထုကဲ့သိူ့ ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေလေသည်။
မကြာခင်တွင် အစားအစာ ရနံသင်းသင်းလေးသည် နှာခေါင်းသို့ လာရောက်ကြည့်စယ်သောကြောင့် ချင်ယွန်သည် ရှန့်ခယ် ချက်ပြုတ်ထားသည့်အရာများသည် အလွန်တရာလက်ရာမြောက်နေကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ သူ ဟင်းချက်စာအုပ် ကိုင်သည်ကို တွေ့စဉ်က သူသည် လူသားအစားအစာများကို သင်ယူလိုသောကြောင့်သာ ကြည့်နေသည်ဟု ထင်မိလေ၏။
စာအုပ်တွင် ချက်နည်းများ ပါဝင်သော်လည်း ချင်ယွန်သည် သူ့အား အကုန်နားလည်ကာ ချက်ပြုတ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားပေ။ သို့သော် သူသည် ပထမဆုံးအကြိမ်တွင် အံ့ဩဖွယ် ဟင်းလျာကို ချက်ပြုတ်နိုင်လေသည်။ ထိုသည်က အမှန်တကယ် တုန်လှုပ်အံ့အားသင့်ဖွယ် ဖြစ်၏။
ချင်ယွန်သည် သူ့အား နေ့စဉ် ၂နာရီလောက် အမျိုးမျိုးသော ဗဟုသုတများကို သင်ပြပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူသင်ယူနိုင်နှုန်းနှင့် လေ့လာနှုန်းတို့အပေါ် မူတည်၍ သူ့အသိဉာဏ်သည် သာမာန်လူသားထက် နိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ရှန့်ခယ်သည် စားပွဲပေါ်တွင် တစ်ခုပြီး တစ်ခု တည့်ခင်းကာ ချင်ယွန်အား စားရန် လှမ်း လက်ပြလိုက်သည်။
ချင်ယွန်သည် ဟင်းလျာများသည် အရသာရှိဟန် ရှိသော်လည်း စိတ်ထဲတွင် မနှစ်သက်တောင် အစားကို ကုန်အောင်စားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ သူမြည်းစမ်းလိုက်သည့်အခါ ထိုသည်က တကယ့်စားဖိုမှူးများနှင့် ယှဉ်နိုင်ကြောင်း တွေ့ရှိသွား၏။
ချင်ယွန်သည် ရွှေထုတ်ပိုက်မိသလို ခံစားရ၏။ သူသည် ဟင်းကောင်းကောင်းချက်နိုင်ပြီး အတူတူ အိပ်ယာဝင်နိုင်သည့် နာမည်ကြီး လင်းပိုင်ကို တွေ့ရှိလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေ၏။
ရှန့်ခယ်သည် လူသားအဖြစ် သုံးရက်တာ ဆက်တိုက် ကျန်ရှိနေသည်။ နေ့ဘက်တွင် သူသည် လှိုင်းလုံးလေးနှင့် နေပေးပြီး ညဘက်တွင် ချင်ယွန်နှင့် အိပ်စက်ပေးလေသည်။ သူ့ဘဝသည် အလွန်ကျေနပ်ဖို့ ကောင်းလှသည်။ အဓိက မစ်ရှင် အောင်မြင်ပြီးနောက်တွင် ရှန့်ခယ်အပေါ်ရှိ ဖိအားသည် အတော်သင့် လျော့ကျသွားလေ၏။ သူသည် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေဖို့ရန် ကြံစဉ်ထားပြီး နောက်မှ အပိုမစ်ရှင်ကို စဉ်းစားရန် ရည်ရွယ်ထားလေ၏။
သို့သော်လည်း မီးတောက်လေးကား ရက်များစွာ ပျောက်ဆုံးနေသောကြောင့် သုတေသီများသည် မည်သို့လျှစ်လျှူရှုနိုင်မည်နည်း..... သူတို့သည် ချင်ယွန်အား မီးတောက်လေးကို ပြန်ခေါ်လာရန် တောင်းဆိုခဲ့ကြ၏။ မဟုတ်လျှင် သူ့၏ တာဝန်ယူမှုအပေါ် စစ်ဆေးရလိမ့်မည်။
သူတို့သည် လင်းပိုင်မျိးစိတ်အကြောင်း အရေးတကြီး လေ့လာနေချင်ကြသည်။ အခြားသော တိရစ္ဆာန်များနှင့် စမ်းသပ်မှုတစ်ခုချင်းတွင် ကျေနပ်လောက်သော ရလဒ် ရရှိခဲ့သည်။ လူသားဒုက္ခအရင်းမြစ်ကို ဖြေရှင်းနိုင်ရန် လင်းပိုင်အပေါ်တွင် အဖြေတွေ့လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ထားကြသည်။
အကယ်၍ မီးတောက်လေးက ဆက်လက်၍ မရရှိနိုင်ပါက သူတို့သည် လှိုင်းလုံးလေးအပေါ် ပြောင်းရလိမ့်မည်။
ချင်ယွန်သည် ရှန့်ခယ်ဆီမှ လျို့ဝှက်မထားသလို သူ့ဆီမှ တစ်ခုမှလဲ မတောင်းဆိုချေ။ သို့သော် ရှန့်ခယ်သည် ဒီပြဿနာကို ဖြစ်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ဖြေရှင်းကြလိမ့်မည်ဆိုတာ သိလေ၏။ ညနက်ပိုင်းတွင် ရှန့်ခယ်က ချင်ယွန်အား နိုးကာ သူ့အား ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည်။
"မီးတောက်လေး... ဒီလောက် ညနက်နေမှ ဘယ်သွားဖို့ ကြံနေတာလဲ....." ချင်ယွန်သည် မေးလိုက်၏။
ရှန့်ခယ်က ပြန်မဖြေပေ။ သူသည် ရှေ့သို့သာ ဆက်လျောက်သွားလေသည်။ သူတို့သည် လျှပ်စစ်တံခါး ရောက်ရှိတာနဲ့ ချင်ယွန်အား တံခါးဖွင့်ခိုင်းလိုက်သည်။
ခဏတာ လမ်းလျှောက်ပြီးနောက်တွင် ချင်ယွန်သည် သူတို့ဦးတည်ရာကို ခန့်မှန်းမိလိုက်ပြီး စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ မေးလိုက်သည် "စမ်းသပ်ခန်းက အရှေ့မှာ ... ငါတို့က အဲကို ဘာသွားလုပ်မှာလဲ...."
နှစ်ယောက်သား စမ်းသပ်ခန်းအတွင်း ဝင်သွားလိုက်ပြီး မီးအိမ်သည် လူဝင်လာသည်ကို မှန်းမိကာ အလိုအလျောက် ပွင့်လာလေသည်။ ရှန့်ခယ်သည် ကိရိယာများဆီ လျှောက်လှမ်းသွားလိုက်ပြီး ချင်ယွန်အား ထိုသို့ သွားရန် ညွှန်ပြလိုက်သည်။
ချင်ယွန်မျက်နှာသည် နားမလည်စွာ ရှိနေရင်း သူ့ဘေးသို့ သွားလိုက်ရသည်။ သူ့စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုသည် ရှန့်ခယ်က သူလက်မောင်းကို ဆန့်ကာ သွေးထုတ်သည့် ကိရိယာများကို မယူခင်အထိသာ ကြန့်ကြာလေသည်။ သူသည် အံ့ဩတကြီး မေးလိုက်သည် "ဘာလုပ်ဖို့..."
ရှန့်ခယ်သည် အေးအေးဆေးဆေး ကြည့်လိုက်ပြီး မြင်သာနိုင်သည့် အဓိပ္ပါယ်များ ပါဝင်နေလေသည်။ သူသည် ချင်ယွန်အား သူ့သွေးအား နမူနာ ယူစေချင်၏။
သုတေသီများသည် သူ့မျိုးစိတ်မှ သားဖွားနှုန်းကို ဖြေရှင်းနိုင်ရန် အဖြေဖော်လိုကြသည်။ စမ်းသပ်မှု ကုန်ကြမ်းများသာ ရှိနေပါက မီးတောက်လေး၏ လွှတ်လပ်မှုကို ထပ် ကန့်သတ်မည် မဟုတ်ပေ။ သို့မဟုတ် ထပ်၍ အရေးမပါတော့ပေ။ အနည်းဆုံးတော့ ထိုအရာသည် အရေးကြီးလှသည့် အချိန်တိုအတွက် မဟုတ်ပေ။
ချင်ယွန်သည် မီးတောက်လေးရည်ရွယ်ချက်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း နားလည်၍ သူ့၏ အလုံးစုံ ယုံကြည်မှုနှင့် စတေးမှုများအပေါ်တွင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားလေသည်။ သို့သော် သူသည် မည်သို့ စိတ်ဖြင့် လုပ်ဆောင်နိုင်မည်နည်း.....
"ချင်ယွန်...." တိတ်ဆိတ်သော စမ်းသပ်ခန်းအတွင်း နူးညံ့ညင်သာလှသော အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။
ချင်ယွန်နှလုံးသားသည် တုန်လှုပ်သွားပြီး သူသည် ရှန့်ခယ်အား ကြည့်ကာ တအံ့တဩ မေးလိုက်သည် "အခု ကိုယ့်နာမည် ခေါ်လိုက်တာလား...."
ရှန့်ခယ်က ပြုံးကာ ထပ်ခေါ်လိုက်သည် "ချင်ယွန်....."
ချင်ယွန်က ဖက်ထားလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာတွင် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မှုများ လွမ်းခြုံနေကာ ထပ်ပြောလိုက်သည် "ထပ်ခေါ်ပါဦး...."
"ချင်ယွန်...."
"ဟားဟား..." ချင်ယွန်သည် သူ့နာမည်အား မီးတောက်လေးက ခေါ်ခြင်းမှာ အလွန်ကျေနပ်ဖို့ ကောင်းသောကြောင့် ဘဝင်လေဟပ်နေလေသည်။
"ချင်ယွန်... မိတ်လိုက်ရအောင်..."
ချင်ယွန် ::: ဒါက အရမ်းအဆင့်တက် မနေလွန်းဘူးလား.....
"ညတိုင်း စမ်းသပ်မှု ကုန်ကြမ်းတွေကို အခန်းထဲ ဖြုန်းတီးပစ်နေမိတာ..."
ရှန့်ခယ်၏ လူသားစကားပြောနိုင်နှုန်းသည် ပို၍ ချောမွေ့လာပေမဲ့ ချင်ယွန်၏ အာရုံအားလုံးသည် မိတ်လိုက်ခြင်းနှင့် စမ်းသပ်မှု ကုန်ကြမ်းများပေါ်တွင်သာ ကျရောက်နေလေ၏။
သူသည် တွန့်ဆုတ်စွာ မေးလိုက်သည် "စမ်းသပ်မှု ကုန်ကြမ်းဆိုတာက...."
"သုတ်...."
ချင်ယွန်သည် ပြောစရာမဲ့သွားလေသည်။
ရှန့်ခယ်ကား စမ်းသပ်မှု ထုတ်ကုန် ဖြစ်နိုင်ကြောင်းကို အလွန်သတိထားမိနေ၏။ သူ လူသားအသွင် ပြောင်းသွားစဉ်မှ စ၍ အပိုမစ်ရှင်သည် ဘာဖြစ်နိုင်မလဲဟု စဉ်းစားနေမိသည်။ ထိုသည်က လင်းပိုင်မျိုးစိတ်နှင့် ပတ်သတ်မှု ရှိလိမ့်မည်။
အခြားလူများက သူ့ကို လုပ်ခွင့် ပေး၍ ဖြစ်စေ ဒါမှမဟုတ် လှိုင်းလုံးလေးကို စမ်းသပ်မှု ကုန်ကြမ်းအဖြစ် အသုံးပြုခြင်းဖြစ်စေ.... သူသည် အရင်လက်ဦးမှုယူခြင်းက ပို၍ ကောင်းပေလိမ့်မည်။
လှိုင်းလုံးလေးသည် သူနှင့် မတူညီပေ။ သူသည် လူသားဖြစ်စဉ် အတွေးများရှိသည့်အပြင် စိတ်ခံစားချက်များကြောင့် စိတ်ဓာတ်မကျခဲ့ပေမဲ့ လှိုင်းလုံးလေးကား အလွန်တရာ ခံစားမှု ပြင်းလေသည်။ အကယ်၍ သူ မလုပ်ချင်သည့်အရာကို ဖိအားပေးလုပ်ပေးခဲ့ပါက သူ့အတွက် အသက်အန္တရာယ် ဖြစ်စေနိုင်သည်အထိ အခြေအနေ ဆိုးရွားနိုင်သည်။
လှိုင်းလုံးလေးအတွက် ကိုယ့်ဘာသာ စတေးခြင်းက သူရဲကောင်းဆန်ဆန် ကဏ္ဍထဲ ရှိသင့်သည်။
ချင်ယွန်သည် ခဏတာ မှင်သက်သွားသည်ကို မြင်သောအခါ ရှန့်ခယ်က မိမိဘာသာ တွေးလိုက်မိသည် ..... ဖြစ်နိုင်တာက သူအရမ်းများ အံ့ဩအောင် လုပ်မိသွားလေလား....
သူသည် ချင်ယွန်အား လေးလေးနက်နက် ကြည့်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည် "တကယ်လို့ မလုပ်ချင်ဘူးဆိုရင်....."
သူသည် စကားဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရဘဲ ချင်ယွန်က စောင့်ကြည့် ကင်မရာနှင့် လျှပ်စီးမီးအားလုံး ပိတ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မီးတောက်လေးကို မြင်နိုင်ရလောက်သည့် အလင်းသာ ချန်ထားလေသည်။ သူသည် ရှန့်ခယ်အား ပွေ့လိုက်ပြီး စမ်းသပ်မှုစားပွဲပေါ် ညင်သာစွာ တင်လိုက်သည်။
"မီးတောက်လေး အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား.... ကိုယ် စမ်းသပ်မှု စတော့မယ်နော်....." ချင်ယွန်သည် သူ့၏ အသံဩဩဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
အလင်းရောင် မှိန်ဖျဖျအောက်တွင် ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုသည် အပေါ်အောက်ထပ်နေပြီး တာဝန်သိစွာ စမ်းသပ်မှုကုန်ကြမ်းများကို ဝီရိယရှိစွာ အားတက်သရော ကြိုးစားနေကြသည်။