Haber-i Nuh Aleyhisselâm:
Hakk Teâlâ Nuh Aleyhisselâm'ı Gönderdi, Buyurâseb'i ve O Kavmi Dine Dâvet Eyledi. Meğan Kavmi Şöyle Derler ki, "Buyurâseb Ateşperest idi, Ateşe Tapardı!" Ama Kelâmullâh'da, "Onlar, Puta Tapıcıdır!" Der. Nitekim Allahû Teâlâ, Nuh Aleyhisselâm Dilinden Hikâye Etmiştir ki [...Arapça Metin...] Yani, Nuh Aleyhisselâm, "İlâhi, Bu Kâfirler Bana Âsi Oldular ve Bir Nesneye Uydular ki, Ondan Kendilerine Ziyândan Başka Bir Şey Hâsıl Olmaz. Büyük Günâh İşlediler, Birbirine, "Tanrınızı Terk Eylemeyin! Ved, Süvâ' Yegûs, Yeûk ve Nesr'den Vazgeçmeyin!" Dediler..." Nuh'un Dediğine Uymayın Dediler ve Çok Kişiyi Azdırdılar. Yukarıda Denilmişti ki, Bunlar Hep Putlar Adıdır. Cemşîd Kendi Şeklinde Yaptırıp, Her Birini Bir İklime Göndermiştir. Irak'ta Olup, Cemşîd'in Kendisine Secde Edemeyenler, O Putları Onun Yerine Tanıyıp Secde Ederlerdi. Kur'an'da Şöyle Buyurulur ki; Nuh Aleyhisselâm Dokuz Yüz Elli Yıl Yaşadı. Nitekim Hakk Teâlâ Buyurur [...Arapça Metin...] Yani, "Biz Nuh Aleyhisselâm'ı Kavmine Peygamber Gönderdik. Onların İçinde Bin Yıldan Elli Yıl Eksik Eğlendi..." Onları Dine Dâvet Etti. Nuh Aleyhisselâm'ın Kavmi O Kadar Âsi idiler ki, Bu Dokuz Yüz Elli Yıl İçerisinde Pek Az Kişi Îmâna Geldi. Tâ Nuh Aleyhisselâm Tufanı Yaklaşınca, Nuh Aleyhisselâm Gemiye Girmek Üzere iken Er ve Kadın, Nuh Aleyhisselâm'a Îmân Etmiş, Ancak Seksen Kişi Bulundu. Kırk Er ve Kırk Kadın idi. Hâlbuki Nuh Aleyhisselâm Mürsel idi. Bütün Yeryüzünü Dine Dâvet Etmeye Gönderilmişti. Bellidir ki Bunca Yıl İçinde Ne Kadar Adam Îmâna Gelmiş Ola. Kendileri Kocayıp, Ölüp, Oğulları ve Oğul Oğulları da Nice Kerre Kocayıp Ölerek, Yerine Oğulları Gelmişti.
Şöyle Rivâyet Ederler ki, O Zamanda Bir Kişinin Oğlu Doğup Büyüdüğünde, Atası O Oğlanın Elini Tutup Nuh Aleyhisselâm'ın Yanına Götürür ve "Oğlum, Bu Kimse Yalancıdır ve Cadıdır. Sakın Bunun Yanına Gelmeyesin ve Dediği Söze İnanmayasın! Ben Ölüp Sen Kalırsan, Sen de Benim Gibi Oğluna Vâsiyyet Edesin ki Buna İnanmaya Söylediği Sözü Gerçek Sanmaya!" Derdi. Nuh Aleyhisselâm Ne Zaman Halkı Allah'a Dâvet Etse Başına Üşüp, Melâmet Ederler idi. Nuh Aleyhisselâm'ın Kendi Kadını da Kâfire idi. Nuh Aleyhisselâm'a İnanmadı. Nitekim Hakk Teâlâ Buyurur [...Arapça Metin...]
O Avretten Hazreti Nuh'un Dört Oğlu Vardı. Birinin Adı Hâm, Biri Sâm ve Birinin Adı da Ken'ân idi. Bunlar da Analarına Uyup Kâfir Olmuşlardı Amma Sâm, Hâm ve Yafes Sonra Müslüman Oldular ve Gemiye Girdiler.
Bu Hâl Üzere Nice Yıllar Geçti, Nuh Aleyhisselâm'ın Sabrı Tükendi, Takâtı Kalmadı. Bildi ki, Onlar Îmâna Gelecek Değiller ve Gittikçe Küfre Dalıyorlar. Hiç İnsâfa Gelmediler. Hemen Allahû Teâlâ'ya Tazârru' Eyledi ki, Onları Helâk Eyleye. Nitekim Hakk Teâlâ Hikâye Edip Buyurur [...Arapça Metin...] Yani, "Yâ Rabb! Bu Kâfirleri Helâk Eyleye, Bunlardan Yeryüzünde Kimse Koma. Bunları Eğer Helâk Etmeyip Bırakacak Olursan, Senin Kullarını Azdırırlar ve Evlâdlarını da Kâfir Yaparlar!" Zirâ Oğlancıklarına Nasihât Ederlerdi, "Benden Sonra Senin de Çocuğun Olunca, Vâsiyyet Edesin ki, Bu Kişiye İnanmaya ve Bu Câninin Dediğine Aldanmaya!" Derlerdi.
Allahû Teâlâ Onun Duâsını Kabûl Buyurup Dedi, "Yâ Nuh! Madem ki Sen Böyle Duâ Edersin İmdi Var, Saç Ağacı Fidanları Dik, Onlar Yetişip Ağaç Oldukları Vakit Murâdın Hâsıl Ola..." Saç Dedikleri Öyle Bir Ağaçtır ki, Tam Kırk Yılda Hâsıl Olur. Nuh Aleyhisselâm Bildi ki, Kırk Yıldan Sonra Hışım Gelecektir. Yine Sabırla Meşgûl Oldu. Halkı Hakk Teâlâ'ya Dâvet Etmesini Artırdı. Nuh Aleyhisselâm Üzerine Düştükçe, Onlar da İnadlarını Artırdılar.
Nihâyet Kırk Yıl Tamam Oldu, Diktiği Ağaçlar Yetişti, Meydana Geldi. Sonra Hakk Teâlâ, "Yâ Nuh! Ben Bu Halkı Su ile Helâk Ederek, Yerle Gök Arasını Azâb Suyu ile Doldursam Gerek!" Nuh Aleyhisselâm, "Yâ Rabb! Bunlara Azâb Ne Vakit Olur?" Dedi. Allahû Teâlâ, "Evindeki Tennûr İçinden Su Kaynadığı Vakit Bilesin ki, Azâb Geleceği Vakittir." Nitekim Kur'an-ı Kerîm'de Buyurulur [...Arapça Metin...]
O Vakit Nuh Aleyhisselâm'ın Evi Kûfe'de idi ve Tennûr Vardı. Derler ki, O Tennûr Âdem Aleyhisselâm Zamanından Kalmıştı. Tennûr İçinde Su Kaynayıp Çıkmaya Başlayınca, Nuh Aleyhisselâm Kendisi de Helâk Olacağım Diye Korktu ve Dedi [...Arapça Metin...] Yani, "Yâ Rabbi! Beni ve Benimle Beraber Olan Mü'minleri de Kurtar..."
Hakk Teâlâ Va'd Eyledi ki, "Kurtaracağım!" Sonra Nuh Aleyhisselâm'a Buyurdu, "O Saç Ağaçlarını Kes, Tahtalar Yap..." Nuh Aleyhisselâm Onları Kesip Tahtalar Yaptı. Hakk Teâlâ Cebrâil Aleyhisselâm'ı Gönderdi. Gemi Yapmak Usûlünü Gösterdi. Nitekim Buyurur ki [...Arapça Metin...] Yani, Nuh Aleyhisselâm Gemiyi Allahû Teâlâ'nın Vahyi ile Düzdü ve Allahû Teâlâ Ona Öğretti ki, Tahtalar Kesti ve Mıhladı. Nitekim Şöyle Buyurulur [...Arapça Metin...] Elvâh, Tahtalardır. İmdi, Nuh Aleyhisselâm Çalışıp Gemi Yaptı. Kâfirler Gelip Geçerlerken Nuh Aleyhisselâm'ın İşini Temâşâ Ederler ve Hem Derlerdi ki, "Yâ Nuh! Ne İşlersin, Neye Çalışırsın ve Ne Zahmet Çekersin?" Nuh Aleyhisselâm Onlara, "Tufan Olacaktır. Hakk Teâlâ Sizi Su ile Helâk Etse Gerektir. Ben Bu Gemiyi Müslümanlarla Gemiye Girip Halâs Olmak İçin Yaparım..." Derdi. Kâfirler Hazreti Nuh Aleyhisselâm'ı Alaya Alırlardı. Nuh Aleyhisselâm Bunlara, "Siz Bugün Beni Alaya Alıyorsunuz, Yarın da Ben Sizi Alaya Alırım." Cevabını Verirdi. Nitekim Hakk Teâlâ Kur'an-ı Kerîm'de Şöyle Buyurur [...Arapça Metin...] Yani, Her Cemaât ki, Nuh Aleyhisselâm'ın Gemi Yaptığı Yere Uğrasalar, Nuh'u Maskaralığa Alıp, "Bunamıştır, Ne Dediğini Bilmez!" Derlerdi. Nuh Aleyhisselâm Öyle Çalıştı ki, İki Sene İçinde Gemiyi Tamamladı. Geminin Uzunluğu Üç Yüz Zira', Genişliği Elli Zira', Yüksekliği de Otuz Zira' idi ve Üç Kat idi Ambar Tabakası Dört Ayaklı Hayvanlar İçindi. Orta Tabaka İnsanlar İçindi ve Yukarıki Güverte Tabakası da Kuşlar İçindi. Nitekim Kur'an-ı Kerîm'de Şöyle Buyurulur [...Arapça Metin...] Yani, "Biz Dedik; Yâ Nuh! Her Tâifeden Bir Çift Al, Gemiye Koy!" Nuh Aleyhisselâm, "Yâ Rabb! Bunları Nerede Bulayım; Her Biri Çöllerde,Kırlarda ve Havadadır?" Dedi. Hakk Teâlâ, "Ben Onların Hepsini Yanına Getiririm!" Buyurdu. Tufan Olmaya Başlayınca Hakk Teâlâ Emreyledi. Beytü'l-Mamûr'u Göğe Çektiler. Yine Evvelki Yerine İlettiler. Beytü'l-Mamûr Yerine Bir Dağ Getirdiler ki, Azâb Suyu Onun Tepesine İsâbet Etmeye. Sonra Nuh Aleyhisselâm'a Buyurdu. Âdem Aleyhisselâm'ın Cesedini Gemiye Koydu. Sonra Kendisi ile Beraber Olan Müslümanları Gemiye Bindirdi. Hepsi Kırk Er ve Kırk Kadın idi ki, Toplam Seksen Kişi idi. Sonra Her Cins Hayvanlardan ve Kuşlardan Birer Çift Alıp Gemiye Koydu. Tam Kırk Gün, Gece ve Gündüz Yağmur Yağdı ve Yerden Sular Kaynayıp Çıktı. Yeryüzünü Tamamen Su Kapladı. Şöyle Rivâyet Ederler ki, En Yüksek Dağlar Başında Bile Su, Kırk Karış Yukarı Çıkmıştı.
Nuh Aleyhisselâm'ın Gemisini Su Götürdü. Oğlu Ken'ân Karşısında Durdu. Nuh Aleyhisselâm'a Dedi ki [...Arapça Metin...] Yani, "Ey Oğul, Bizimle Gemiye Bin!" Ken'ân [...Arapça Metin...] Yani, "Ben Dağa Sığınırım, O Beni Sudan Saklar!" Dedi. Nuh Aleyhisselâm Dedi [...Arapça Metin...] Yani, "Bugün Allah'ın Hışmından Kimse Kurtulamaz, Meğer Allahû Teâlâ Esirgeye..." Nuh Aleyhisselâm Oğlu ile Böyle Söyleşirken, Bir Dalga Gelip Ondan Ayırdı. Sonra Onu Gark Etti. Nitekim Kur'an-ı Kerîm'de Buyurur [...Arapça Metin...] Yani, "Araya Dalga Geldi, Oğlu Gark Oldu..." [...Arapça Metin...] Yani, "Nuh Aleyhisselâm Hakk Teâlâ'ya Yalvararak, "Yâ Rabbi... Sen Bana Va'd Etmiştin; Senin Ehlini Helâk Etmeyeceğim Demiştin. Oğlum Benim Ehlimdendir, Senin ise Va'din Haktır. Sen Ahkemül Hâkimînsin!" Dedi. Hakk Teâlâ Buyurdu [...Arapça Metin...] Yani, "Yâ Nuh! O Oğlun Senin Cemaâtinden Değildir. O Kâfirdir!" Öyle Deyince Nuh Aleyhisselâm Söylediği Söze Pişmân Oldu ve Dedi ki [...Arapça Metin...] Yani, "Yâ Rabbi... Bilmediğim Nesneyi Senden Dilemekten Sana Sığınırım..." Hemen Hakk Teâlâ Rüzgâra Emreyledi, "Gemiyi Götür; Mağrib ile Meşrik Arasını Tamamen Gezdir!" Dedi.
Derler ki, Nuh Aleyhisselâm Hayvanları Gemiye Koyarken, Her Birine, "Gir..." Diye İşâret Eder ve Derhâl Gemiye Girerlerdi. Nöbet Eşeğe Gelince, Ona da, "Gir..." Diye İşâret Eyledi. Eşek Girmek İsteyince, İblis Aleyhillâne Kuyruğuna Yapışıp Çekti, Girmeye Bırakmadı. Nuh Aleyhisselâm, "Gir!" Diye Emreyledi. Eşek Girmek İstedikçe, İblis Aleyhillâne Kuyruğundan Çekip Men' Ederdi. Nuh Aleyhisselâm Eşeğin Girmemesine Kızarak, "Yâ Me'lûn! Girsene?!" Dedi. Sıçradı, İçeri Girdi. İblis Aleyhillâne de Beraber Girdi. Cihânı Su Tuttuktan Sonra, Nuh Aleyhisselâm, İblis Aleyhillâne'yi Gemi İçinde Görünce, "Ey Me'lûn! Gemiye Kimin Desturu ile Girdin?!" Dedi. İblis Aleyhillâne, "Senin Desturunla..." Dedi. Nuh Aleyhisselâm, "Yalan Söylersin! Ben Sana Ne Zaman, "Gir..." Dedim?!" Dedi. İblis Aleyhillâne, "Şu Eşeğe, "Gir!" Deyip Azarladığın Vakit, "Yâ Me'lûn, Gir!" Demedin mi? O Vakit Ben Eşeğin Kuyruğuna Yapışırdım, Girdim. Çünkü, "Yâ Me'lûn, Gir!" Dedin. Benden Gâyrî Allahû Teâlâ'nın Kullarından Me'lûn Yoktur. Bildim ki, Bana Söyledin. Ben de İçeri Girdim..." Dedi.
Ondan Sonra Nuh Aleyhisselâm Gemiye Girdiğinde, Göklerin Kapıları Açıldı. Yağmur Sel Suyu Gibi Yağdı. Yerden Sular Pınar Olup Çıktı, Cihânı Suya Gark Eyledi. Nitekim Hakk Teâlâ Buyurur [...Arapça Metin...] Gemi Su Üzerine Yükselince Nuh Aleyhisselâm Dedi [...Arapça Metin...] Yani, "Allahû Teâlâ Adı iledir Hareketin ve Sükûnun..."
Nuh Aleyhisselâm'ın Gemisi Altı Ay Su Üzerinde Yürüdü. Rüzgâr Esti, Gemiyi Götürdü, Mağrib ve Meşrik Arasını Gezdirdi, Sonra Mekke'ye Getirdi. Mekke'yi Tavâf Edip, Şam'a Geldi. Altı Ay Tamam Olunca, Gemi İçindeki Halk, Gark Olacaklarını Sandılar. Nuh Aleyhisselâm Şu Âyet-i Kerîme'yi Okudu [...Arapça Metin...]
Allahû Teâlâ'nın Emri ile Bulutlar Açıldı, Yere Emretti O Suları Yuttu. Kalan Sular Denizler Oldu. Şimdi Deniz Sularının Acı Olması, O Azâb Suyu Olduğu İçindir. Yeryüzü Sudan Açılınca, Gemi Cûdî Dağı'nın Üstünde Karar Tuttu. Nitekim Kur'an-ı Kerîm'de Buyurur [...Arapça Metin...] Çünkü Buyruk Yerine Geldi ve Gemi Cûdî Dağı Üzerinde Durdu. Nuh Aleyhisselâm Gemiden Dışarı Çıkınca Cihânı Dopdolu Su Kaplamış Gördü. Öyle ki, Gemi İçinden Gâyrî, Yerde Uçanlardan, Yürüyenlerden, Kıpırdayanlardan Canlı Hiçbir Nesne Kalmamıştı. Ancak Avc b. Unuk ki, Hikâyesi Yukarıda Geçmişti. Sonra Nuh Aleyhisselâm Allahû Teâlâ'ya Şükredip [...Arapça Metin...] Yani, "Şükür Allah'a ki, Bizi Ol Zâlim Tâifeden Kurtardı!" Dedi ve O Yanında Olan Mahlûkât da Dışarı Çıktılar; Allahû Teâlâ'ya Şükrettiler ve Yine Dedi [...Arapça Metin...] Yani, "İlâhî, Beni Bir Mübârek Menzile İndir..."
Şöyle Haber Verilmiştir ki, Nuh Aleyhisselâm Receb Ayının Onuncu Gününde Gemiye Girdi. Mübârek Muharrem Ayının Onuncu Günü Olduğunda, Gemiden Dışarı Çıktı. Halka Buyurdu, O Gün Oruç Tuttular. Ulemâdan Şöyle Nâklolunmuştur ki, Nuh Aleyhisselâm ile Gemiye Binen Mahlûkât Çıktıkları Vakit Üç Nesne Artmıştı. Biri Domuz, Biri Sıçan, Bir de Kedi idi.
O Sebepten ki İnsan ve Hayvan Tersinden Geminin İçi Koktu. Ahâli O Kokudan Bunalıp Nuh Aleyhisselâm'a Şikâyet Ettiler ve "Bize Medet Eyle, Bu Kokudan Bunaldık!" Dediler. Nuh Aleyhisselâm Hemen Eli ile Filin Arkasını Sıvadı. Allahû Teâlâ'nın Emri ile Filin Dübüründen Domuz Çıktı; O Tersleri Yedi. Müslümanlar O Kokudan Halâs Oldular. Ondan Sonra Şeytân Domuzu Sıvadı, Sıçan Çıktı; Müslümanların Rızkını Yedi ve Elbiselerini Kesti. Nuh Aleyhisselâm'a Yine Şikâyet Ettiler. Nuh Aleyhisselâm Aslanın Arkasını Sığadı, Aslan Aksırdı ve Burnundan Kedi Çıktı; O Sıçanları Kırdı. Bundan Evvel Dünyâda Domuz, Kedi ve Sıçan Yaratılmamıştı. Nuh Aleyhisselâm Gemiden Çıktıktan Sonra Kırk Gün O Dağın Üzerinde Kaldı, Tâ Suyu Yer Çekinceye Kadar. Yerden Çıkmış Olan Suları Yer Yine Yuttu Ama Gökten İnen Suları Yutamadı. Zirâ Azâb Suyu idi ve Bu Sular Denizleri Meydana Getirdi. Deniz Suları Onun İçin Tuzludur. Su Az Kalınca, Nuh Aleyhisselâm Dağ Başından Yere İnmek İstediğinde Kuzgunu Gönderdi, "Git, Dünyâda Kalan Suyun Derinliği Ne Kadardır Anla da, Tez Gel Bana Haber Ver!" Dedi. Kuzgun Giderken Yolda Bir Lâşe Gördü, Tamâh Eyleyip Onu Yemeğe Koyulup Gecikti. Nuh Aleyhisselâm İncindi. Kuzguna Bedduâ Eyledi, "Allahû Teâlâ Seni Halkın Gözüne Hor Eylesin ve Yediğin Şey Lâşe Olsun!" Dedi. Sonra Güvercin Süratle Uçtu ve O Azâb Suyunun Derinliğini Anlamak İçin Ayaklarını Batırdı. O Su Ayağını Yaktı, Ayakları Kıpkızıl Oldu, Tüyleri Haşlandı ve Döküldü. Güvercinin Ayağı Kızılca Olup Tüyü Bitmediği Ondan Kaldı. Sonra Tezcek Gelerek Nuh Aleyhisselâm'a Suyun Ne Miktar Kaldığını Bildirdi; Su Ancak Güvercinin Ayağı Uzunluğu Miktarınca Kalmıştı. Nuh Aleyhisselâm Güvercine Hayr Duâ Eyledi, "Hakk Sübhânehû ve Teâlâ Seni Halkın Gözüne Şirin Göstersin!" Dedi. Bunun Üzerine Nuh Aleyhisselâm Yeryüzüne İnip Yürüdü. O Vakit Meşrik ile Mağrib Arasında Hiç Ev Kalmamış, Harâp Olmuştu. Ondan Sonra Nuh Aleyhisselâm O Cûdî Dağı'nın Etrâfında Bir Köy Bina Edip Kurdu; O Seksen Kişi de Başlı Başına Birer Yaptılar. Gittikçe O Köy Artarak Muazzâm Bir Köy Oldu. Bâzıları Der ki, "O Köyün Adı, Sûkus Semânîn'dir." Şöyle Haber Verilir ki; Nuh Aleyhisselâm Tufandan Sonra Üç Yüz Yıl Yaşadı. Malûm Ola ki, Âdem Aleyhisselâm Zamanından Nuh Aleyhisselâm Tufanı Oluncaya Kadar İki Bin Sene Geçti. Bâzıları Der ki, "Üç Bin Beş Yüz Yıl Geçti." Bütün İnsanlar O Seksen Kişiden Türedi ve Bütün Dünyâ Halkı Kâfir, Müslüman, Yahudi ve Nasranîlerden Kim Varsa Hepsi Nuh Tufanını İkrâr Eder, Hiç Kimse İnkâr Eylemez. Ancak Moğol Tâifesi ki, Onlar Ne Nuh Aleyhisselâm'ı Tanırlar ve Ne de Tufana İnanırlar, "Dünyâ Olalı İşbu Suret Üzeredir, Başka Türlü Değildir!" Derler. Âdem Aleyhisselâm Zamanından Yezid-i Cerd b. Şehriyâr Devri Oluncaya Kadar ki, Ömer b. Hattab Zamanıdır. Bunca Müddet İçinde Kim Geldi ise ve Gökten Kaç Kitap İndi ise -Suhuf-u İbrahim, Tevrât-ı Musa ve Zebur-ı Dâvud ve Încil-i Îsâ ve Furkan-ı Muhammed Aleyhimüsselâm Gibi- Hepsinin İçinde Nuh Aleyhisselâm Tufanının Haberi Gelmiştir ve Nuh Aleyhisselâm Kavmi Helâk Olduğu ve Nuh Kendisi Bâbil İkliminde Sakin Olduğu Malûmdur. Nizâ Şuradadır ki, Nuh Tufanı Ancak O İklime mi Oldu, Yoksa Bütün Dünyâya mı Oldu? Hakk Teâlâ [...Arapça Metin...] Buyurduğu ve Bu Âyet-i Kerîmeden Anlaşılan Budur ki, Nuh Aleyhisselâm Tufanı Bütün Dünyâyı Kaplamıştır. Zirâ, "Yerden Pınarlar Akıttık..." Demektir. Öyle Görülüyor ki, Tufan Suyu Yeryüzünü Tamamen Tutmuştur.
Yine Malûm Ola ki, Görünen Bunca İnsanlar Nuh Aleyhisselâm'ın Üç Oğlundan Hâsıl Olmuştur ki; Birine Sâm, Birine Hâm ve Birine Yafes Derler. Ken'ân Kâfir Olduğu İçin Nuh Aleyhisselâm ile Beraber Gemiye Binmeyip, Tufanda Gark Oldu ve O Seksen Kişi de Fevt Oldu. Ancak Hazreti Nuh'un Bu Üç Oğlu Kaldı. Derler ki, Arap ve Acemden Ne Kadar Ak Yüzlü, İyi Huylu ve Lâtif Adam Varsa ve Yine Ne Kadar Ulemâ, Fukâha, Hükemâ, Evliyâ ve Enbiyâ ve Bunlara Benzer Kim Varsa Ekserî Sâm Neslindendir ve Ne Kadar Zenginler, Hindliler, Siyahîler, Kâfirler ve Zâlimler ve Onlar ki, Hiç Kimseye Şefkâti Olmayan Katı Gönüllü, Cebbâr Sıfatlı Kim Varsa Ekserîsi Hâm Neslindendir. Bunun Sebebi Şudur ki, Bir Gün Nuh Aleyhisselâm Yatıp Uyurken, Tevafuken Yel Esip Nuh Aleyhisselâm'ın Eteğini Açtı. Avret Yeri Açık Kaldı, Duymadı. Hâm Geldi, Atasını O Hâlde Gördü, Gülüp Geçti, Örtmeden Gitti. Onun Ardınca Sâm Geldi, Atasını O Hâlde Görünce Tez İleri Vardı, Setredip Örttü. Nuh Aleyhisselâm Uyandı, Sâm'a, "Ne Oluyor?" Dedi. Sâm Atasına Hâlinden Haber Verdi ve Kardeşi Görüp Güldüğünü Bildirdi. Nuh Aleyhisselâm Hâm'a Bedduâ Etti, "Allahû Teâlâ Senden Gelen Zürriyetin Şeklini Döndürsün!" Dedi. Bunun Üzerine Siyahîler Tâifesi O Hâm Neslinden Oldu. Denir ki Kara Üzüm, Kara İncir ve Kara Renkli Ne Kadar Yemiş Varsa, O Tâifeden Sayılır. Tatar ve Çağatay ve Sıklâb ve Ye'cüc ve Me'cüc Bunlara Benzer Tâifeden Kim Varsa Hepsi Yafes'ten Hâsıl Olur.
Ve Selametle...