Anemon | YARI TEXTING

Final-1

Bölüm Şarkıları

Pera-Seni Kaybettiğimde
Feridun Düzağaç-Alev Alev

Hayat son derece garip, fazla acı, aşırı saçma ve acımasız bir şekilde yorucuydu. Uyandığımdan beri yatağın içinde tavanı izleyip duruyordum. Bir Uraz ile olan tüm güzel anılarım aklıma geliyor gülümsüyordum. Sonra ona dediğim şeyler. Sonra yine onun bana dokunuşları benimse onu itişlerim...

Aklıma gelen şeyler gözyaşları içinde gülümsememe sebep oluyordu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum nasıl davranmam gerektiğini de bilmiyordum. Uraz'a hala kızmak istiyordum. Yaptığının yanlış olduğunu düşünmek bana daha iyi geliyordu ama bunu yapamıyordum. Annemin yaptığı şey aklıma bile gelmiyordu ama Uraz'ın ve dostum dediğim kişilerin yaptığı fedakarlık aklımdan bir saniye olsun çıkmıyordu.

Aklımda kurduğum planlar çok farklıydı. İlk olarak kızlar ile yüzleşecek sonra ise Uraz'ı hayatımdan komple çıkaracaktım. Ama işler tam olarak öyle olmamıştı ki zaten onu hayatımdan çıkarabileceğimi hiç sanmıyordum ama yine de ona hala kızgındım saat gecenin onuydu ama benim artık biraz daha bekleyecek zamanım kalmamıştı derin bir nefes alarak yataktan kalktım ve banyoya gittim. İlk olarak hızlı bir düş alıp kendime gelmem gerekiyordu çünkü.

Duştan çıkıp siyah taytımı ve gri kapşonlumu giyip siyah deri ceketimi aldım. Islak saçlarımı koruması için bir şapka bulup taktım spor çantamı da alıp evden çıktığımda soğuk gece de derin bir nefes aldım. Soğuk bana iyi gelmişti. Hızlı adımlarla durağa gelince kulaklığımı açıp taktım ve Renesmee'ye uyumamasını onunla yalnız konuşmak istediğimi ve yolda olduğum ile ilgili kısa bir mesaj attım.

Gergince bir nefes alıp kendimi Pera'nın huzur veren sesine bırakmayı denedim ama Uraz'ın son zamanlarda attığı şarkılardan birisi olduğu için bu pek mümkün olmuyordu. Beni kaybettirdiğini düşünmüştüm ona gerçi bende farklı değildim artık hayatımdan tamamen çıktığını düşünmüştüm geri dönüşü yok diye bakıyordum gerçi şimdi de bir geri dönüş var mıydı bilmiyorum. Ona ettiğim her bir hakaret gözümün önüne geldikçe daha da bir kötü oluyordum. Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında durdurmak için bile uğraşmadım çok bile tutmuştum içimde. Annemin bana yaptığı şey aklıma geldikçe sinirden titriyordum. Nasıl birisiydi benim annem? Doğurmakla anne olunmayacağını kanıtlayan birisi olduğu kesindi. Kendisi de bir kadındı beni böyle nasıl ortada bırakbilmişti şu an aklım almıyordu ama biz galiba hiçbir zaman aile olamamıştık zaten.

Annemle olan ilişkimi yıllar önce sorgulamayı bırakmıştım. Annem bana her zaman soğuk olmuştu. Kendisi istediği zaman gelir yakın davranır ve giderdi. Dışarıya karşı biz örnek bir anne kızdık ama içimiz de her zaman çok daha farklıydık. Bende zamanla onun bu haline alışıp sorgulamayı bırakmış ve ona uyum sağlamıştım. Yaptığı her şeyi siğneye çekmiştim ama bu yaptığı siğneye çekilecek bir şey değildi. Gözyaşlarımı silerek gelen otobüse bindim ama biliyordum ki biraz sonra yine akmaya başlayacaklardı. Şans eseri bulduğum boş koltuğa oturdum ve cama döndüm. Gözümün önünde hep Uraz vardı ve onun o üzgün hali.

🌹🌹🌹🌹

Derin bir nefes alarak ışığı yanan Uraz'ın odasına baktım ve tam karşısında karanlık olan odama. Aramızdan birçok engel kalkmıştı bu evde. Uraz'la birçok şey paylaşmış birçok şeyin üstesiden gelmiştik. Ama şimdi birbirimize çok uzaktık.

Derin bir nefes alarak sitenin parkına doğru gittim ve denizi gören bir banka oturdum. Renesmee'ye geldiğimi ve onu deniz kenarında beklediğimi belirten bir mesaj attım. Denizden esen soğuk rüzgar saçlarımı savururken başımdaki şapkayı çıkarıp elimle saçlarımı düzelttim. Soğuk hava ve deniz kokusu bana iyi gelmişti.