Anemon | YARI TEXTING

4.7

Bölüm şarkıları:

Sezen Aksu- İki gözüm
Kolpa- Ölünmüyor mutsuzluktan
4 yüz- Ne senle ne sensiz. (Radyo da çalan müzik)

Uraz gitmişti. Hiçbir şey söylemeden öylece çekip gitmişti. Gitmeden önce bana attığı son bakış kalbimin acımasına hatta belki de yanmasına sebep olmuştu. Kapıdan çıktığı zaman arkasından koşmak onu durdurmak istemiştim ama yapamadım. Onun yerine olduğum yere çöktüm ve bu ara en çok yaptığım şeyi yapmaya karar verdim ve ağlamaya başladım. Orada ne kadar ağladığımı bilmiyorum ama kendime geldiğim zaman hava çoktan kararmıştı. Uraz'ın getirdiği köpek ise sessizce ayağımın dibinde duruyor ve bana bakıyordu.

"Gel bakalım buraya." diyerek köpek yavrusunu kucağıma aldım. Köpek havlayıp kuyruğunu sallayınca yaşlı gözlerle gülümsedim. Boynundaki koyu mavi tasma dikkatimi çekti tasmayı dikkatle incelediğim zaman kadife olduğunu fark ettim. Yuvarlak metal kısım da ise köpeğin ismi yazıyordu.

"Scusa"

Sesli bir şekilde telafuz edince kucağımdaki köpek tekrardan havladı. İtalyanca'dan tanıdık gelen kelimenin anlamı birkaç saniye sonra zihnim de canlamıştı. 'Üzgünüm' diye çevirdim içimden demek köpeği bir özür olarak getirmişti? 'Tesoro'nı eşi yazıyordu.' tasmanın arkasında. Bu da İtalyanca bir kelimeydi. Kendime birkaç dakika zaman tanıyınca iki kelimeyi bir araya getirebilmiştim sonunda.

'Üzgünüm sevgilim.' Sinirlerim yine gerilirken köpeği yavaşça yere bıraktım yatak odasında bıraktım telefonumu alarak sadece kızların olduğu gruba buluşmak istediğime dair bir mesaj attım. Arkası arkasıya gelen mesajları takmadan hala valizimde duran kıyafetlerden bordo boğazlı yün elbisimi çıkardım ve beklemeden giydim. Hafif bir makyaj yaparak tüm kusurlarımı kapattım. Saçlarımı düzleştirip tepeden sıkı bir şekilde topladım. Uzun yağmurluğumu ve uzun çizmlerimi de giydiğim zaman sonunda hazırdım.

Uraz'ın getirdiği çantaya gittiğim zaman köpek için gerekli olan her şeyi aldığını gördüm. Mama ve su kapı, yatağı, oyuncakları, uzunlu kısalı tasmalar. Çantanın ayrı bir bölümünde ise kahve, çikolata falan vardı. Onları umursamadan köpeğin yatağını ve kaplarını çıkarıp yatak odasına götürdüm ve geçici olan yerini yaptım. Mamasını ve suyunu da koyduğum zaman çıkmaya hazırdım. Evin karşısında duran otobüs durağına gidince telefonumdan müzik açmak için çıkardım ama o sırada Uraz'ın mesaj bildirimlerini gördüm. İçimden bir ses takmamımı söylese de daha baskın olan tarafım bakmam gerektiğini söyleyip duruyordu. Kendime otobüse binene kadar zaman tanıdım. Sonunda oturunca derin bir nefes alarak mesajları açtım.

Müstakbelin: Sana daha önce de söylediğim gibi Zeyna bu ilişki bu şekilde bitmeyecek beni dinlemek zorundasın. (17.30)

Müstakbelin: Ne güzel yine her şeyin kapalı! Sana ulaşmama engel olmamazsın. (18.00)

Müstakbelin: İstediğin kadar kaç sadece kendini ve beni daha çok üzüyorsun. Bu ayrılığın başka bir sonucu yok. (18.05)

Müstakbelin: Halimi görüyorsun, senin halini de ben görüyorum. Kabul et sen benimle güzelsin Anemon. Biz birbirimiz ile güzeliz. Sen benim kadınımsın. (18.22)

Okuduğum son mesaj ile yüzüm kızarırken derin bir nefes aldım. O konu hakkında hiç konuşmamıştık. Uraz'ın o geceden sonra benden hiç bir beklentisi olmamıştı. Yaptığım daha doğrusu yaptığımız şeyden pişman değildim ama duyduğum utanç o konudan uzak durmamı sağlamıştı. Daha fazla düşünmeden derin bir nefes alıp geri kalan mesajları okumaya başladım.