Anemon | YARI TEXTING

0.6

Gergin bir yolcuğun ardından Abant'a ulaştığımızda kendimi baya bir bunalmış hissediyordum. Sınav yaklaştıkça herşey daha da germeye başlıyordu beni. Renesmee ile odamıza girdiğimde derin bir nefes aldım.

"Çok geriliyorsun Uraz iyi biri ona bu kadar kötü davranmana gerek yok." Renesmee kendini banyoya atmadan hemen önce bunları söylemişti. Kendimi yatağa atarak derin bir nefes aldım. O sırada fazla sessiz olan telefonuma mesajlar gelemeye başladı. Anonim yine başlamıştı anlaşılan. Takmazsam daha çok yazacağını öğrendiğimden telefonu hemen elime alarak mesajlara girdim.

Müstakbelin: Yolculuk bitti ah sonunda? (09:30)

Müstakbelin: Ama sende bitmiş gibisin. (09:31)

Siz: Bunu nereden biliyorsun? (09:32)

Müstakbelin: Sana sandığından daha yakınım diyorum ama bana inanmıyorsun? (09:33)

Siz: Neredesin? (09:33)

Müstakbelin: Odamda. (09:34)

Siz: Sen benimle dalga mı geçiyorsun? (09:35)

Müstakbelin: Evet. Yeni mi anladın? 😂😂 (09:35)

Siz: Seni ciddiye alıp dinliyende hata. (09:36)

Müstakbelin: Yaa dur gitme. (09:36)

Müstakbelin: Sadece miden kötü diye seni neşelendiriyim istedim. (09:37)

Müstakbelin: Off be Anemon hep böyle yapıyorsun. (09:38)

Müstakbelin: Bir adım yaklaştığım da sen benden on adım kaçıyorsun. (09:39)

Müstakbelin: Ama sonunda sende beni seveceksin. (09:40)

Okuduğum mesajlara göz devirip internetimi kapattım. Renesmee hala banyodaydı bende dışarı çıkmaya karar verdim. Aklımda hep o şarkının sözleri vardı. Sesi güzeldi ve Bende tekrar tekrar dinleme isteği uyandırıyordu. Abant ise her zaman ki gibi çok güzeldi. Son bahar en çok buraya yarıyordu. Göl kenarında dolaşırken aklımda hep geleceğim vardı. Geleceğimi sorgulamak bana iyi gelmiyordu. Kafa dinlemeye gelmiştim ama kafam hep doluydu. Sürekli yeni şeyler doluyordu kafama. Kaçacak bir delik bile bulamıyordum artık. Sinirle derin bir nefes aldım ve ilerde ki tahta iskeleye yöneldim. Çok geçmeden iskelede oturmuş ayaklarımı suya sokmuştum. Aklıma her ne kadar Onüçüncü Cuma gelse de şu an korkmaktan çok sakinleşmeye ihtiyacım vardı.

💙💙💙💙

Sessizce oturup doğayı dinlemek gibisi yoktu. Saatlerdir burada oturuyordum ama umrumda bile değildi. Bir ara Renesmee ile sohbet etmiştik ama o resim çekmek için gitmişti daha sonra. Venüs ve  Ezrak zaten çoktan bir amağa kurulmuşlardı bile. Zilan Ateş ile top oynuyordu ve Doruk'ta Renesmee'yi bulmaya gitmişti. Yani tamamen yalnızdım burada.

"Zeyna!" adımın seslenmesi ile merakla arkama döndüm. Tanıdık gelen simaya merakla bakarken kim olduğunu çıkarmaya çalışıyordum.

"Seni çok özledim." dedikten hemen sonra kollarını belime sarmıştı bile ben ise şaşkınca ona bakıyordum. En sonunda geri çekildiğinde ona tek kaşımı kaldırarak bakmıştım. Tamam tanıyordum ama nereden tanıyordum?

"Ben Tunç Zeyna hatırlamadın mı?" dediğinde zihnimi zorladım ama bulamadım. Bu da son senelerde modam olmuştu insanları unutuyordum.

"Tabii hatırlamazsın Uzay'dan sonra hepimizi özellikle de beni bırakıp gittin." dediğinde kaşlarım sonunda inebilmişti.