2.5

912 69 158
                                    

BÖLÜM ŞARKILARI

Gökhan Tepe-Söz
Onurcan Özcan-Yanlışlığın Ezgisi

Aslında hepimiz hayallerimiz kadar yaşıyorduk. Benim hep büyük hayallerim vardı kendime göre. Mesela avukat olmak benim için büyük bir hayaldi sonra mutlu olmak istemiştim galiba bu en büyük hayalimdi az önce ise Uraz'ın geldiğini hayal etmiştim. Kollarında olmayı benim onu sevdiğime inanmasını. Çok sevmiştim kısa bir zamanda ama sevmiştim işte insan kimi ne zaman sevebileceğine karar veremiyordu. Ama sevdiği zaman kavuşmak için elimden geleni yapabiliyordu. Ben sadece dilemiştim ama şu an gerçek oluyordu galiba. Hemen dibimde kollarımın arasındaydı. Çok yakındı ama dahala uzak gibiydi.

"Neden ağlıyorsun?" dediğinde ona biraz daha sokuldum sanki mümkünmüş gibi. Ona nasıl sen gelmedin diye ağlıyordum diyebilirdim ki? Sensizlikten boğuluyorum nasıl denirdi ki bir insana. Uraz beni hafif ittiğinde başımı öne eğdim. Bu halde beni görmesini istemiyordum. Elnini çeminin altına koyup başımı kaldırdığında göz yaşları içinde yüzüne baktım. O kadar güzeldi ki sahip olunması imkansız gibi geliyordu.

"Bir sorun mu var?" diye sorduğunda gözleriniden endişe akıyordu.

"Uraz." dedim konuşmasam o anlasa olmuyor muydu? Kör olan oydu galiba. Şimdi kalbi bana kördü galiba.

"Ben." dedim derin bir nefes aldım ama hıçkırım kesti nefesimi.

"Ben senin benden gitmeni istemiyorum. Lütfen inan bana." dedim hıçkırmaktan konuşabildiğimde.

"Uraz ben seni çok seviyorum." dedim en son gözlerimi silerken Uraz ise bir tepki vermiyor sadece yüzüme bakıyordu. Ben ise ondan bir cevap bekliyordum. Bir kelime bile yeterdi tutsa sarılsa da olurdu. Bazen kalpler anlatırdı zaten.

"Buna mı ağlıyorsun? Gecenin bu saattinde sokakta? Ya ben yerine başka biri gelseydi Zeyna?" dediğinde ilk baş algılayamadım soğuk beynimi uyuşturmuştu. Kafamı kaldırdığımda hemen arkasındaki kar taneleri fark ettim en az benim içimdeki umutlar kadar seyrek ve inceydiler ama oradalardı. Küçük ve savunmasız olmaları onları yok etmiyordu.

"Uraz ben seni sevdiğimi söylüyorum sen bana ne diyorsun burası bir site kim gelebilir ki?" dedim sinirle ama bu sinir sadece yüzeyseldi kalbim yumaşacıktı artık benim bu adama.

"Site de oturan herkes güvenilir mi?" dediğinde elimde olmadan onun bu haline gülümsedim. Bana kızgındı sözde ama daha la beni seviyordu işte.

"Ben seni istedim sen geldin." dedim ellerimi yüzüne uzatırken. Elim yanağını kavrayınca Uraz gözlerini kapattı. Şimdi uzun ve gür kirpikleri yanaklarına gölge yapıyordu.

" Uraz hayatımdan gitmeni istemiyorum. Evet belki zamaninda hatam oldu ama biliyorsun hiçbiri isteyerek olmadı. Ben seni seviyorum. Sen hala seviyor musun bilmiyorum. Ama senin ne kadar canın yandiysa inan ki benim de yanıyor. Buranın nasıl acıdığını-" bir elini kalbime koydum. İçi Uraz'la doluydu.

Uraz parmağını dudaklarıma koyarak beni susturdu.

"Duymak istemiyorum Zeyna. Evet amacım senin canını yakmaktı ama senin canın yanarken benimkinin de yanacağını hesaba katmamıştı.. Eğer senden gidebilseydim çoktan giderdim. Lanet olsun ki gidemiyorum. Bunu başaramıyorum." dedi bana yaklaşırken gözlerini gözlerimden bir an olsun ayırmıyordu.

"Yani sen-" dediğimde beni yine susturdu.

"Hadi seni eve bırakayım." dediğinde sadece başımı salladım. Seviyordu işte dahala seviyordu beni. Kalbinden silmemişti beni bunu bilerek gülümsedim.

Anemon | YARI TEXTINGحيث تعيش القصص. اكتشف الآن