Anemon | YARI TEXTING

0.1

Müstakbelin: Okuldan sonra oyalanma hemen eve git. (15:25)

Müstakbelin: Niye  bakmıyorsun ki mesajlarına?  (15:28)

Müstakbelin: Bende avare avare senden mersaj bekliyorum. (15:30)

Müstakebelin: Heeeeey! Sana diyorum Anemon. 😔 (15:35)

Siz: Bir susarsan dersi dinleyeceğim. (15:38)

Müstakbelin: Hayır dinlemeyeceksin. Şu anda dinlemiyorsun camdan dışarı izliyorsun Anemon. (15:39)

Ben okuduklarım ile şoka girerken sinirle inledim. Dışarıya bir göz gezdirdiğimde iki sınıfın maç yaptığını ve bir çok kişinin de bahçede takıldığını fark ettim. Birkaç sınıfın dersi beden eğitimi olmalıydı ve bir sınıfında boş. Yoksa bu kadar kalabalık bir bahçe olamazdı.

Müstakbelin: Boşuna bakma sen beni kaç yıldır görmüyorsun şimdi mi göreceksin Anemon? (15:42)

Müstakbelin: Ama itiraf etmem gerekir ki gözlerinin her yerde beni aradığını görmek çok hoşuma gitti. (15:43)

Müstakbelin: Ne dersin bir gün belki bir gün gerçekten beni de görürsün Anemon? (15:44)

Siz: Anemon diyip durma bana. Ya karşıma çık ya da sus. Senin gibi bir korkakla uğraşamam. (15:46)

Gözlerim hala dışarıda tanımadığım kişiyi ararken sinirle soludum. Kimdi bu adam? Ya da adam mıydı? Onu bile bilmiyorum. Hayatta tüm saçma şeyler beni biliyordu zaten felsefe dersi gibi. Bu ders için aslında çok heyecanlıydım ama fark ettim ki bu da hayallerimde ki gibi değildi. Telefonum titreyince sıkıcı derse ve onun kadar sıkıcı olan düşüncelerimden sıyrıldım.

Müstakbelin: Zaten karşındayım Anemon sadece sen göremiyorsun. Bakan körsün sen. Ayrıca korkaklığa girmeyelim istersen geceleri hala çizgifilm ile uyuyan sensin. (15:50)

Müstakbelin: Şimdi hazır tenefüs olmuşken camın kenarına bak. (15:50)

Anlamayarak camı açtım ve tam kenarda duran minik bir poşet gördüm. Elimi uzatıp aldığımda minik bir zarf gördüm ama paketi alıp sırama geri oturdum.

Siz: Bu ne? (15:51)

Ben bir cevap beklerken elimde ki poşetle bakışıyordum. Demek sıramı biliyordu. Tabii bir de hâlâ çizgifilm ile uyuduğumu. Beni nasıl bu kadar iyi tanıyordu ama ben onu fark edemiyordum? Fazla mı salaktım? Ya da sonunda iyice kafayı yiyordum. Allah'tan mesaj geldide daha fazla düşünmek zorunda kalmadım.

Müstakbelin: Açsana güzelim bana ne soruyorsun? 😂😂 (15:59)

Poşetin üzerinde ki zarfı alıp açtım ilk baş. Minik mor bir zarfı ve mor en sevdiğim renklerden biriydi.

"Anemon kadar eşsiz senin kadar güzeller afiyet olsun.

-Müstakbelin"

Okuduklarım kaşlarımın kalkmasına sebep olurken merakla poşetteki kutuyu çıkardım. Sarı kadifeden bir kutuydu onunda üstünde minik bir not vardı.

"Uğurlu rengin dişi aslanım :D

-Müstakbelin"

Kutuyu açtığımda makaronlar bana göz kırpıyordu her zamanki yediklerimdendi. Bitter çikolatalı ve naneli makaronlar tam yirmi altı taneydi. Doğum günüm kadarlardı. Bu Beni gülümsetmişti elime telefonumu alıp hızla mesaj yazdım.

Siz: Kimsin sen? (16:10)

Müstakbelin: Hmm bir düşüneyim. Seni en iyi tanıyan insanım. (16:11)

Siz: Kanıtla. (16:12)

Müstakbelin: Adın Zeyna Yılmaz bu bilinen tabii annen sana hep savaşçı prensesim der doktor seni yedinci ayına kadar erkek sandığı için annen adını Ares olarak düşünmüş ama doktor yedinci ayda kız olduğunu söyleyince hatasını telafi etmek için sana bu ismi vermiş Zeyna. Tek çocuksun annen ile aran iyi baban ile konuşmuyorsun bile. Tek bir sevgilin oldu o da o. İki buçuk yıl sanaldan çıktın sonunda 25 temmuzda ayrıldınız. O zamandan beri kimseyi sevmiyorsun. İleri de avukat olmak istiyorsun ya da avukat eşi. Müzik dinlemeden bir gün bile duramıyorsun. Eline geçen bir kitabı en fazla iki günde bitiriyorsun. En sevdiğin yer herkesten sakladığını sandığın o yer. Ama ben o yeri de seni de çok iyi biliyorum 😂😂😂. Ah bu arada Anemon bana kimsin diye sorup durma kim olduğumu çok iyi biliyorsun Müstakbelinim. (16:17)

Müstakbelin: Şimdi doğru eve güzelim. Daha kahve ile makaronlarını yiyeceksin. (16:18)