Anemon | YARI TEXTING

0.0

Müstakbelin: Bensiz günlerin nasıl geçiyor? Az kaldı merak etme kısa bir süre sonra geliyorum. (00.58)

Müstakbelin: Daha fazla bekletmeyeceğim seni. Uyumadan önce yine çikolatalı sütünü içmeyi unutma ;) Biliyorsun sonra kabuslar görüyorsun. (00.59)

Müstakbelin: Ah bu arada unutmadan Not: Seni seviyorum.(01.01)

Müstakbelin: Ama yine uyuyamıyorum. O kadar az kaldı ki senin beni görmene. Ama biliyorum yine fark etmeyeceksin. Olsun ben yine seveceğim seni. (03.56)

Müstakbelin: Sen bilmiyorsun ama ben biliyorum bizim kocaman bir geleceğimiz var. Kocaman gizli bir geleceğimiz var ve ben senin müstakbelinim güzelim 😂😂. (04.58)

Siz: Doğruluk cesaretlilik oyunlarının eskide kaldığını düşüyordum ama kalmamış galiba. Yine de itiraf etmem lazım iyi numaraymış. Umarım akıllanırsın ve bir daha boyundan büyük cesaret isteyen şeylere kalkışmazsın. Gecenin köründe bana yazmayı bırak. Uykumdan ediyorsun beni. (05.15)

Müstakbelin: Boyum yeterince uzun. Benim doğrum da cesaretim de sensin Zeyna Yılmaz yakında göreceksin. Ah bu arada gecenin bu saatinde balkonda kitap okumak iyi değil. Hava soğudu hadi artık içeri gir. Sabah okula gideceksin ama sen şimdi bu saatten sonra da uyuyamazasın. Olsun gözlerini kapat ve beni hayal et. Ben hep seninleyim. (05.17)

Siz: Gece gece çattık ya! Niye hep beni buluyorsunuz? Defol git. (05.20)

Uykunun tutmaması gibi bir de bu salağa çatmıştım gece gece. Bir de telefonuma ismini kaydetmiş salak. Sinirlerim iyice gerilirken internetimi kapattım. Biraz uyusam iyi olurdu. Tabii uyku tutarsa ama gözlerim ile son bir kez sokağı yokladım ama zaten arkaya bakan balkonumdan kimse gözükmüyordu. Karşı apartmanda bile yaşam belirtisi yoktu. Sinirle odama girdim ve kendimi yatağa attım. Düşünmeden uyumak istiyordum.

🍀🍀🍀🍀

Müstakbelin: Bu sabah yine çok güzelsin. (07.30)

Müstakbelin: Ama mutsuzsun. Kimseye birşey söylemiyorsun. Sen her zaman ki Zeyna'sın işte güçlü görünmeye çalışıyorsun ama için acıyor dimi? Hepsini silmeye geliyorum. Unutturacağım onu sana. Söz veriyorum unutacaksın. (10:20)

Müstakbelin: Yemeğini yesene. Öyle bakma etrafına. Gözlerin bir tek beni görmüyor zaten. (12.30)

Siz: Engel yemek istiyorsun galiba. Ama sen eğlenmeye bak. Sana inanmıyorum ve seni gram umursamıyorum. Hatta gülüyorum sana. (12.42)

Müstakbelin: Hayır gülmüyorsun şu an kızlar tuvaletinde sakinleşmeye çalışıyorsun. Çünkü yine uzaklaştırma alıp annemi hayal kırıklığına uğratmak istemiyorsun. Sana senden daha yakınım güzelim. Bana asla yalan söylemeye kalkma ah o kızı da merak etme artık sana bulaşamayacak. (12:45)

Ben okudumlarım ile şoka girerken hızla arkamı döndüm. Kapının önünden bir sürü insan geçiyordu. Hızla kapıdan çıkıp etrafıma bakındım ama kimse dikkatimi çekmemişti. Klasik lise ortamıydı işte. O kızla kavga edemediğim yetmiyormuş gibi bir de onunla uğraşıyordum. On ikinci sınıf öğrencisi olmak gerçekten çok zordu. En sonunda düşünmeyi kesip telefonumu elime alıp cevap yazmaya başladım.

Siz: Kimsin sen ? (12.50)

Müstakbelin: Daha önce de söylemiştim ben senin müstakbelinim güzelim. (12.51)

🍀🍀🍀🍀

Yeni bir hikaye ile karşınızdayım. Texting olarak ilk kitabım ama beni Yakamoz Mavisi'inden tanıyanınız vardır belki. Bayadır yazmak istiyordum böyle bir kurgu. İnşallah beğenirsiniz.

Sizi seviyorum. 💙