Anemon | YARI TEXTING

0.7

Anonim bu sefer beni bile şaşırtmıştı. Şimdi de burada mıydı? Kimdi? Beni seven kimdi? Benimle bu derece oynayan? Yaşadıklarımı görüp eğleniyor muydu benimle? Ama daha da önemlisi ben niye onunla konuşuyordum? İki saattir boş boş ekrana bakıyordum ve iç sesim hiç susmuyordu sinirle derin bir nefes aldım. Çocuklar mangal yapıyorlardı ve ben beklemekten sıkılmıştım. Biraz gezip gelmek istiyordum. Gezmek iyi gelebilirdi.

"Ben biraz gezip geleceğim." dedim ve kimsenin cevabını beklemeden odama ilerledim çantamdan kulaklığımı alıp herhangibi bir şarkı açtım biraz huzur ve sakinlik iyi gelecekti.

Sonbaharın havası, yere düşen yapraklar, ıslak toprak kokusu şu anki ruh halimi çok iyi anlatıyordu. Uzay beni hep 'kış güneşim' diye severdi nedeni ise benim onu geçici bir şekilde sevdiğimi düşündüğü için olduğunu söylerdi. Gerçek onu sevmeyeceğimden bahsederdi ama hep geleceğini benden asla ayrılamayacağını anlatıp dururdu. İçimden bir ses anonimin o olabileceğini söyleyip beni korkutuyordu. Eğer oysa bu beni asla mutlu etmeyecekti ama şimdi bir de bu Tunç gelmişti. Hayatımda Yks yokmuş gibi bir de başka sınavlarla uğraşıyordum. Galiba yapacak tek şey biraz rap dinlememem gerekiyordu. Müzik listeme girip Hidra'nın şarkılarından birini açtım. Rap dinlemek düşüncelerimi susturuyordu. En sonunda ormanın ortasında durup derin bir nefes aldım. Baya bir yürümüştüm az ileride ki pinik masalarına doğru ilerledim. Telefonum hala çalmamıştı anonim daha yazmamıştı. Ama benim onunla konuşmam gerekiyordu. Telefonumu elime alıp tüm cesaretim ile Whatsapp'a girdim.

Siz: Sana birşey söyleyeceğim ama bana açıkça cevap vereceksin tamam mı? (13:30)

Siz: Sen misin Uzay? (13:31)

Siz: Bana yazıp duran sen misin? (13:33)

Siz: Eğer sensen yazma Uzay. Git geri gelme. (13:34)

Siz: Gerçi ben sana hala Uzay diyorum ama senin gerçek adın ne onu bile bilmiyorum. (13:34)

Siz: Tekrar oynama benimle ben sadece avukat olmak istiyorum. Seni unutmak istiyorum. (13:35)

Siz: Ne olur sensen git seni unutmama izin ver. Seni tekrar hatırlamak istemiyorum. (13:36)

Mesajlar bittiğinde göz yaşlarım akmaya başlamıştı. Ben onu unutmak istiyordum onu sevmek istemiyordum. Tekrar gelirse nasıl başa çıkardım bilmiyorum? Nefret ediyordum ondan. Hayatımdan da, aileme rezil olmuştum onun yüzünden herkese rezil olmuştum ama umrumda değildi hırsız olsa bile severdim ben onu. Keşke ölseydi ama gerçek olsaydı. Yalan olmasaydı mucizem dediğim insan yalan olmasaydı. Telefondan bildirim sesleri gelmeye başladığında derin bir nefes aldım açmaya korkuyordum. Verdiği cevabı okumaya korkuyordum. Ama korkarak yaşamak daha iyi değildi oysa bilmem gerekiyordu.

Müstakbelin: Sırf o olma ihtimalim var diye mi konuşuyorsun benimle? (13:45)

Meseja tam cevap verecekken yazıyor yazısını görüp beklemeye karar verdim.

Müstakbelin: Rahat ol ya da bundan sonra olmazsın belki ama ben o değilim. Onun kadar piç değilim. Ben gerçeğim Zeyna. Senin kadar gerçeğim. Hepte gerçek olacağım. Bunu kendine yapma bana da yapma. (13:48)

Müstakbelin: Unutmak mı istiyorsun? İzin ver unutturayım onu sana. (13:51)

Müstakbelin: Ama onun için ağlama artık. (13:51)

Müstakbelin: Ne olur ağlama. (13:52)

Müstakbelin: Seni böyle görmek beni maf ediyor. (13:52)