Anemon | YARI TEXTING

3.6

Multimedya: Zeyna'nın İnstagram'a attığı resim. 😎😎

Hayatımız boyunca kendimizi en yakın hissettiğimiz insanlar değişir. Yani benim en azından değişmişti bunun Uraz'da son bulmasını umuyordum ama İzmir'e geldiğimiz zamandan beri Uraz çok değişmişti. Ona söylediğim onca şeyden sonra beni kendine çekip sarılmıştı. Bu iyi bir barışma yöntemiydi tabii ki. Ama ertesi gün Uraz'ı yine o kızın yanında görmek her şeyi daha beter bir hale getirmişti.

"Zeyna çok güzel oldu ama keşke yapmasaydın böyle Uraz'ın seni uzun saçlı sevdiğini hepimiz biliyoruz." dediğinde Enise'ye göz devirdim.

"Umrumda değil ama teşekkür ederim bence de çok güzel oldu." dedim. Gerçekten umrumda değildi Uraz'ın bu davranışları beni fazlasıyla yıpratmıştı ve olmuyorsa benim bundan daha fazla yapacak bir şeyim yoktu. Pes etmiştim.

"Zeyna yine saçmalamaya başladın bence." diyen Enise'ye de göz devirdim Ateş için çok fedakarlık yapmış çok beklemişti ama şimdi başkası ile birlikteydi. O bile unutabilmişse bende unutabilirdim. Yani öyle umuyordum ama unutamayacağımı biliyordum. O olmazsa kimseninde olmayacağını da biliyordum.

"Aklından geçen şeyleri bir kenara atar mısın? Uraz ile ayrılmayacaksınız ayrıca Uraz Ateş değil. Ateş beni sevmedi ama Uraz seni seviyor." dediğinde sinirle gözlerimi kapattım.

"Özür dilerim sadece çok sinirlerim bozuk." diyebildim. Diyecek bir şey bulamıyordum zaten sadece bir köşeye çekilip susmak istiyordum. İçimde patlamaya uzak ama kaynayıp duran yaşlı bir yanardağı vardı sanki içindeki lavlar sıcak ve ilk günkü gibi tazeydi ama yanardağı çok yorgundu.

"Anlıyorum ben seni sorun değil." dediğinde gözlerimi camdan çekip ona çevirdim. Şu kadar kısa zamanda ne kadar çok değişmiştik hepimiz. Kapalı camdan yansıyan yansımam bile bana çok uzaktı. Kalçama kadar gelen saçlarımı hiç acımadan çenemin bir parmak altına kadar kestirmiştim. Üstümde günlük hayatta pek fazla tercih etmeyeceğim siyah derin göğüs dekolteli bir elbise vardı. Uzun süre sonra ilk defa böyle bir elbise giymiş üstüne de İnstagram'da paylaşmıştım. Bunları yapma sebebimin Uraz olması beni korkutuyordu. Birini bu kadar çok sevmek sağlıklı bir davranış mıydı? Bilmiyordum ama sanki Uraz bugün benden gitse yaşamak için bir sebebim olmayacakmış gibi geliyordu. Dolan gözlerimi hissedince derin bir nefes alarak camı açtım. Sonbahar artık tam olarak İzmir'i vurmuştu hatta kışa bile dönüyordu hava. Geçen yıl yağan karın bu yılda yağmasını ve umut getirmesini diliyordum. Geçen yıl ilk kar bana hayatımın aşkını getirmişti. Şimdi onunla bu kadar uzak olmak... Canımı çok fazla yakıyordu.

"Zeyna hadi." diyen arkadaşıma döndüm bu elbise ile arabadan inmek istediğime emin değildim.

"Arkada ki çantada kıyafetlerin var. Arabanın içi dışarıya gözükmüyor. Ben dışardayım." diyen Enise ile bir an ne yapacağımı şaşırdım ama o zaten benden bir cevap beklememişti. Dışarıya bu kadar çok mu yansıtıyordum kendimi? Peki ben bu kadar çok belli ediyorsam kendimi Uraz nasıl göremiyordu beni? 

Hayatıma Uraz girmeden önce kendimi görünmez gibi hissettiğim zamanlar oluyordu. Anneme, arkadaşlarıma hatta kendime bile. Bir ara duygularımdan o kadar çok uzaklaşmıştım ki onca zamandan sonra ilk sevindiğim zaman verdiğim tepki bana bile çok uzak gelmişti.

Peki şimdi değişen neydi? Ben aynı bendim. Sevmek beni çok mu değiştirmişti? Ya da herkesin dediği gibi Uzay varken ben mi yoktum? Geçmişim ve geleceğim birbirine girmişti resmen. Kaybetme korkum gün geçtikçe artıyordu bense artık boğulacak gibi hissediyorum. Hatalarımı aramaktan yorulmuştum. Düşündükçe sorunlarımın büyüdüğünü hissediyordum. Arka tarafta olan çantayı aldım ve içindekilere baktım. Bordo vücuda yapışan göğüs kısmında kalp şeklinde bir dekolte olan elbiseydi yanında da siyah topuklu çorap çizmelerim vardı. Elbisenin kısalığına göre çizmeler harika bir seçenekti. Benim üstümdeki kısa kollu elbiseye göre de daha sağlıklı bir seçimdi tabii ki. İşimi garantiye almak adına ilk elbiseyi giyip siyah elbiseyi sonra çıkarttım ayağıma da botlarımı giydim. Şimdi daha şık olduğum kesindi. Siyah deri ceketimi de çantama asıp arabadan indim. Enise biraz uzakta telefonu ile ilgileniyordu.