#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~Το ξόρκι του Απαγορευμένου Καρπού~

𝐵𝓇𝓎𝒶𝓃

Κοιτάω τον Άντι-Κρίστιαν-ή τον Άσταροθ τέλος πάντων-και αναστενάζω. Μου πήρε ένα σαραντάλεπτο να του εξηγήσω το πιο ηλίθιο σχέδιο που μπορούσα να σκεφτώ. Εντάξει, ηλίθιο δεν είναι, αλλά μου δίνει αρκετό χρόνο να δράσω παράλληλα και να βοηθήσω τον Λούσιφερ. Όσο καθυστερούσα τον Άσταροθ με τις στρατηγικές μου, είχα την ευκαιρία να φτιάξω ένα άλλο σχέδιο στο μυαλό μου.

Εφόσον αυτός είπε πως πέταξε τον Άντι-Κρίστιαν από το σώμα του, αυτό σημαίνει πως εκείνος βρίσκεται κάπου εκεί έξω και έχει την δύναμη να βοηθήσει ότι μόνο τον εαυτό του, αλλά και τον πολυαγαπημένο του πατέρα. Άμα προσπαθήσω να αποσπάσω αυτή την πληροφορία από αυτόν τον μανιακό δολοφόνο και ύστερα του πω ότι είναι καιρός να επιτεθεί, θα εξαφανιστώ από το πλάι του και θα φέρω πίσω το μοναδικό άτομο με την δύναμη να το φτιάξει όλο αυτό, τον Άντι.

Ο Άσταροθ χτυπάει το δάχτυλο του πάνω στην πρόχειρη σχεδία μου με μουτζούρες από αρχαγγέλους, αγγέλους, δαίμονες και εμάς. Φαίνεται να το εξετάζει άλλη μια φορά και να επαναλαμβάνει κάθε κίνηση στο μυαλό του σαν να μαθαίνει ένα ποιηματάκι απ' έξω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να σταυρώσω τα χέρια στο στήθος μου και να υπομείνω αυτό το μαρτύριο.

Ρίχνω το βλέμμα μου σε έναν δαίμονα που στέκεται πάνω σε ένα κλαδί. Είναι απαίσιας μορφής και όσο σκέφτομαι ότι κάποτε ήταν άνθρωπος ή έστω μια ψυχή που κατέληξε στην Κόλαση για να πληρώσει τα αμαρτήματα του, δεν μπορώ να μην νιώθω έναν κόμπο στην καρδιά μου. Σκέφτομαι την Αλίκη, πως ποτέ δεν άφησα το πλευρό της και πως της υποσχέθηκα να είμαι πάντα κοντά της. Όσο ανησυχώ για εκείνην, τρελαίνομαι για την Ελιάνα. Που είναι; Τι κάνει; Βρήκε τον δρόμο της προς την ασφάλεια;

Με τον Λούσιφερ να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση δεν μπορώ να ανακουφίζομαι ότι οι γυναίκες μου είναι καλά. Μπορεί ο καθένας, ακόμη και από τον Παράδεισο που μου κρατάνε κακία για τον πατέρα μου, να τους κάνουν κακό χωρίς να τους εμποδίσει κάποιος.

Πως έμπλεξα έτσι;

«Τέλειο!» αναφωνεί ενθουσιασμένα ο Άσταροθ και του χαρίζω το πιο ανέκφραστο, νεκρικό βλέμμα που μπορώ. «Μου αρέσει το σχέδιο σου, συνεργέ μου-»

«Δεν είμαι ο συνεργός σου», πετάγομαι σχεδόν τσαντισμένος και φτιάχνω την οφθαλμοκαλύπτρα για να μη φαίνεται το φρύδι μου που κάνει 'τικ'.