#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~#8 Για να δούμε πως τραγουδάς πέρα απ' όταν στο κρεβάτι~

𝒜𝓃𝒹𝓎-𝒞𝒽𝓇𝒾𝓈𝓉𝒾𝒶𝓃

Κοιτάω έξω από το τζάμι και κάτω την πόλη. Η βροχή έχει ηρεμήσει και ο ήλιος έχει βγει ήδη να φωτίσει τους βρεγμένους δρόμους. Βρισκόμαστε στην κορυφή, εγώ αγκαλιά με τον αρκούδο, εκείνη να παίζει με την άκρη του φορέματος της και να μου ρίχνει κλεφτές ματιές. Λυγίζω μπροστά και ακουμπώ το πιγούνι στην γροθιά μου.

«Μπορώ να ρωτήσω τι έπαθες πριν;» πετάγεται ξαφνικά και κουνάω μόνο τα μάτια για να την δω.

«Θα αλλάξει κάτι άμα μάθεις;» αναρωτιέμαι και αναστενάζω αργά.

Δεν θέλω να σκέφτομαι και τόσο αυτό που συνέβη προηγουμένως. Εκτός του ότι έμαθα για την σκοτεινή πλευρά που κοιμάται μέσα μου, ανακάλυψα πως ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο Λούσιφερ. Προσπαθώ τόσο πολύ να καταπνίξω τις σκέψεις και τον πόνο. Προφανώς, αυτά προκαλούν αυτή την μετάλλαξη στο σώμα μου και δυναμώνουν ό,τι ζει στο σώμα μου.

«Θα ξέρω πως να σε βοηθήσω καλύτερα», δηλώνει και ξαπλώνει πίσω με αποτέλεσμα να ταρακουνήσει τις θέσεις μας. «Δεν θέλω να σε βλέπω στεναχωρημένο, Άντι».

Ανακαλούμαι την αγκαλιά που μου έδωσε προηγουμένως και χαμογελώ. Δεν ξέρει πόσο την χρειαζόμουν αυτή την στιγμή συμπαράστασης από κάποιον. Όλα αυτά τα ανθρώπινα συναισθήματα δεν με βοηθούν να έχω καθαρό μυαλό για να μην τσιγκλάω ό,τι συμβαίνει μέσα μου. Τουλάχιστον η Έλι πραγματικά με βοηθάει. Είναι η μοναδική που ξέρει να με κάνει να χαμογελάσω και να ξεχαστώ.

Ξέρει να με διασκεδάζει και είναι η μοναδική.

«Υπόσχομαι να μην το κάνω», μουρμουρίζω και εστιάζω το βλέμμα μου πάλι έξω.

«Για μένα, Άντι;» επιμένει και λυγίζει μπροστά για να είναι αρκετά κοντά μου.

«Για σένα», δηλώνω με αποφασιστικότητα και σηκώνω τον αρκούδο για να τον φέρω μπροστά από το πρόσωπο μου, «και για τον μικρό Άντι από 'δω».

Γελάει και την παρατηρώ με ένα απλό χαμόγελο στα χείλη μου. Το έχω καταλάβει ότι της αρέσω. Το βλέπω στα μάτια της που λάμπουν κάθε φορά που της δίνω περισσότερη σημασία απ' ότι συνήθως. Για όνομα του μπαμπά μου, έκλαψε μόνο επειδή δεν ήμουν καλά. Σπουδάζω και ψυχολογία, οπότε τα ξέρω αυτά.

Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε και κοιτάω έξω από το παράθυρο ξανά. Τα λόγια της Ιβ έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου. Αρχικά για το πως είμαι προστατευμένος μόνο μέσα στο campus, ύστερα για τους Άγγελους του Θανάτου που περιμένουν πως και πως την Αποκάλυψη. Καταλαβαίνω τον λόγο που υπηρετεί τόσο πιστά τον πατέρα μου και χαίρομαι τουλάχιστον που θα έχει εκείνη στο πλάι του σε περίπτωση που συμβεί κάτι κακό.