~Διότι να της πω ότι έχω υπαρξιακά προβλήματα, δεν μου φαίνεται το πιο ιδανικό~

541 117 49
                                    

𝒜𝓃𝒹𝓎-𝒞𝒽𝓇𝒾𝓈𝓉𝒾𝒶𝓃

Κοιτάω το ταβάνι ανέκφραστος και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Και που έκανα σεξ, ο Λούσιφερ δεν ασχολήθηκε καν να με βρει. Μάλλον έχει ήδη ξεχάσει ότι υπάρχω. Μάλλον δεν θα γυρίσει καν να με δει. Θα με παρατήσει εδώ, να υποφέρω και να πηδάω όποια βρω, με την ελπίδα ότι όλο και κάτι θα του κάνει εντύπωση.

Γυρνάω προς τα δεξιά, με αποτέλεσμα να πέσω από το κρεβάτι και μπρούμυτα στο πάτωμα. Τίποτα δεν μου κάνει πια εντύπωση. Τίποτα δεν με ενθουσιάζει. Τίποτα δεν με διασκεδάζει σε αυτόν τον κόσμο. Είναι βαρετός και κουραστικός. Το μόνο που θέλουν είναι να περνάνε καλά, να γλεντάνε, να πηδιούνται και να σε φωνάζουν 'αδερφό' για απολύτως κανέναν λόγο.

Πάνε ήδη εννιά ημέρες και οχτώ ώρες από την στιγμή που βρέθηκα σε αυτό το άθλιο τετράγωνο-αναγκαστικά το αποκαλώ δωμάτιο-και δεν έχω ούτε μια βιβλιοθήκη να πάω να πάρω κάποιο βιβλίο. Βρίσκομαι στα πρόθυρα ανθρώπινης τρέλας. Γυρνάω το σώμα μου ανάσκελα και εστιάζω ξανά το βλέμμα μου στο ταβάνι. Τελευταία έχει πολύ την προσοχή μου, περισσότερο από κάθε κορίτσι που έχω φέρει.

«Τι κάνεις;» με ρωτάει αυτή που έφερα για αυτό το βράδυ και κουνάω μόνο τα μάτια για να την δω.

«Συγγνώμη, έσκαγα από την ζέστη», απαντώ με ψέμα, διότι να της πω ότι έχω υπαρξιακά προβλήματα, δεν μου φαίνεται το πιο ιδανικό.

Εκείνη ξαπλώνει πίσω στο κρεβάτι και συνεχίζω να αγναντεύω το λευκό ταβάνι. Δεν έχει κάτι πρωτότυπο, όμως μου φαίνεται τόσο τέλειο. Έχω βυθιστεί τόσο στην θλίψη μου που ακόμη και αυτό μου τραβάει το ενδιαφέρον και ούτε καν η κοπέλα με το στήθος της γυμνό και ακάλυπτο, η οποία-μάλιστα-έχει εξαντληθεί από το σεξ σε μόλις λίγα δεύτερα.

Σηκώνομαι από το πάτωμα και κοιτάω την ώρα στο ρολόι του τοίχου. Κοντεύει ξημερώματα και δεν νυστάζω καθόλου. Βγαίνω έξω, αγνοώντας παντελώς την τύπισσα που κοιμάται στο κρεβάτι. Ξεχνάω ήδη πως κατάντησα να την πηδάω, τόσο που την βαριόμουν. Κατεβαίνω τα σκαλιά και πάω στην κουζίνα. Κάποιοι από τους συγκατοίκους μου-δεν τους έχω μάθει όλους και δεν ξέρω με ποιους στ' αλήθεια συζώ εφόσον το σπίτι έχει μόνο έξι υπνοδωμάτια και αυτοί μου φαίνονται περισσότεροι-κάθονται στο σαλόνι και παίζουν ενώ γεμίζουν τον πρώτο όροφο με καπνό.

Ανοίγω το ψυγείο και αρπάζω ένα μπουκάλι νερό. Κάθομαι στον πάγκο και αρχίζω να κουνάω το κεφάλι κυκλικά για να ξεπιάσω τον σβέρκο μου. Πίνω νερό όσο για να βρέξω τον λαιμό μου και ύστερα το αφήνω δίπλα μου, ενώ προσπαθώ να βρω ουσία σε αυτά που κάνω. Το μόνο που φωνάζει το μυαλό μου όμως είναι 'ΒΑΡΙΕΜΑΙ'.

#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]Where stories live. Discover now