#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~Σαν να έχει πάρει πτυχίο PhD στο θέμα~

𝐸𝓁𝒾𝒶𝓃𝒶

Δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ. Προσπάθησα, αλλά δεν γίνεται. Είμαι έτοιμη να πεθάνω από τον ενθουσιασμό. Επιτέλους έκανα σεξ. Δεν ξέρω πως τον έριξα ή πόσο είχε πιει που δεν έβλεπε ποια είμαι, αλλά το έκανε. Και όχι μόνο είναι Θ-Ε-Ο-Υ-Λ-Η-Σ, αλλά είναι σαν να έχει πάρει πτυχίο PhD στο θέμα.

Γυρνάω το κεφάλι μου και τον βλέπω που κοιμάται. Ροχαλίζει λίγο, αλλά αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί. Κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω πως έχει αρχίσει να ξημερώνει και πρέπει να επιστρέψω σπίτι, διότι ποιος ξέρει σε τι πανικό βρίσκονται οι γονείς μου που δεν απαντώ στο κινητό. Βγάζω το χέρι του από πάνω μου αργά και καλά, όμως αμέσως ανοίγει τα μάτια του.

Έχει ελαφρύ ύπνο, γαμώτο.

Κοιτάω άβολα γύρω μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν είμαι έτοιμη να τον αντιμετωπίσω χωρίς να έχω κατεβάσει ένα ποτήρι ολόκληρο αλκοόλ. Το βράδυ ήμουν όλο έτοιμη και τα σχετικά, αλλά όσο να 'ναι απλά ήθελα... να κάνω τα δικά μου, δεν με νοιάζει κάτι περισσότερο.

«Το κεφάλι μου», παραπονιέται και με αγνοεί παντελώς.

Σηκώνεται ζαλισμένος από το κρεβάτι και προσπαθεί να σταθεί όρθιος. Κρατάει τα μάτια κλειστά και το χέρι στο στομάχι του, ενώ το πρόσωπο του χλομιάζει. Μαζεύομαι στο κρεβάτι χωρίς να ξέρω πως να αντιδράσω και τον κοιτάω με τα χείλη μου σφραγισμένα. Κάνει μια περίεργη γκριμάτσα και πραγματικά νιώθω πολύ αμήχανα που βρίσκομαι εδώ.

Ξαφνικά τρέχει προς το παράθυρο και πριν καταλαβαίνω τι στο καλό έπαθε, τον ακούω να ξερνάει. Αηδιάζω σε άλλο επίπεδο, αλλά όσο να 'ναι είχε πιει πολύ ο άνθρωπος. Εδώ δέχτηκε να κάνει σεξ μαζί μου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και άβολα τον πλησιάζω για να του χτυπήσω την πλάτη απαλά με την άκρη των δαχτύλων μου.

Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι να του κάνω, όμως γιατί να ξεράσει κανείς από το παράθυρο;

Ιου.

Γυρνάει ζαλισμένος και με απομακρύνει με το χέρι του. Κάθεται πίσω στο κρεβάτι και στέκομαι όρθια, να φοράω μια πρόχειρη μπλούζα που βρήκε ο Άντι στην ντουλάπα του το βράδυ μετά τα δικά μας, εντελώς αμήχανα. Καθαρίζω τον λαιμό μου και δαγκώνω το κάτω χείλος μου, ανήμπορη να βγάλω τα μάτια μου από το σώμα του. Ευτυχώς που έχει φορέσει και ένα σορτσάκι δηλαδή και δεν με προκαλεί τόσο για άλλα.

Ο άνθρωπος μόλις ξέρασε, δωσ' του δυο λεπτά να συνέρθει.

«Δεν έφυγες;» ρωτάει και ξαπλώνει πίσω στο κρεβάτι με το χέρι στο μέτωπο του. «Πω, πόσο ήπια χθες; Με πεθαίνει το στομάχι μου».