#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~Λούσιφερ, το ξέρω ότι θα σου είναι δύσκολο αυτό που θα μάθεις~

𝐿𝓊𝒸𝒾𝒻𝑒𝓇

Είμαι τέλειος. Είμαι αξιαγάπητος και σέξι. Ρίχνω όποια θέλω, όποτε θέλω, όπου θέλω. Φοράω τα πιο ακριβά κοστούμια από τα καλύτερα υφάσματα. Μπορώ να πάρω ό,τι μορφή θέλω και-χεχεχε-μπορώ να γίνω γυναίκα μόνο για να χουφτώνω τα βυζιά μου. Είμαι επίσης καταπληκτικός στο σεξ και υπάρχουν εκατομμύρια γυναίκες που μπορούν να με βοηθήσουν να το αποδείξω αυτό. Είμαι απλά τέλειος.

Σιγά που δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια πράγματα.

Φτιάχνω το σακάκι μου και χτενίζω με τα δάχτυλα τα μαλλιά μου πίσω. Για κάποιον λόγο προσκάλεσαν εμένα και την Μαξ στο Παράδεισο, η Ιβ να μας ακολουθεί αρκετά ανήσυχη για κάποιον λόγο. Κανένας δεν δεχόταν να μου μιλήσει όταν τους ρωτούσα τον λόγο που μας έφεραν εδώ και έφευγαν τρέχοντας. Όλοι είναι τόσο τσιτωμένοι αυτές τις δυο μέρες και αισθάνομαι ότι με έχουν πετάξει έξω.

Σίγουρα δεν φταίει που δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια πράγματα, κάτι άλλο είναι.

Κάθομαι οκλαδόν πάνω στο στρογγυλό τραπέζι στην αίθουσα συνελεύσεων, με την Μαξ καθισμένη σε μια καρέκλα σαν φυσιολογικό άτομο και την Ιβ ξαπλωμένη πίσω στον τοίχο, το δρεπάνι δίπλα της. Φαινόμαστε σαν μια ομάδα υπερασπιστών, μόνο που υπερασπιζόμαστε το κακό στους ανθρώπους και... είμαι ο Διάολος, το ξέχασα.

Δεν μπορώ να το αποφεύγω συνεχώς· έχω θέμα με την μνήμη μου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ή πως συμβαίνει, όμως ξεχνάω ό,τι είναι σημαντικό και ύστερα είμαι στην απ' έξω. Για παράδειγμα, προχθές όταν επέστρεψα στην Κόλαση από κάπου που είχα πάει-ναι, δεν μπορώ να το θυμηθώ με τίποτα-κάτι είχε συμβεί-ούτε αυτό δεν μπορώ να θυμηθώ-και επικρατούσε χάος. Οι ψυχές το έσκασαν, οι δαίμονες απελευθερώθηκαν και οι Άγγελοι του Θανάτου ήταν άφαντοι· ακόμη είναι.

Το χειρότερο; Δεν ήξερα τι γινόταν για να μπορώ να κάνω κάτι. Στεκόμουν στην μέση του χάους να κοιτάω σαν αβοήθητο γατάκι. Η Μαξ μου μιλούσε και μου έλεγε τόσα που απλά δεν μπορούσα να επεξεργαστώ εκείνη την στιγμή. Ξέροντας όμως ενστικτωδώς ότι για να έχει συμβεί κάτι τέτοιο σημαίνει πως είναι καιρός να στραφώ στους μοναδικούς που μπορούν να με βοηθήσουν, πήρα το κλειδί του Παραδείσου από το γραφείο μου, άρπαξα την Μαξ από το χέρι με την Ιβ να ακολουθεί και έφυγα από 'κει.

Ούτε λίγα λεπτά μετά εμφανίστηκε στο χέρι μου ένας φάκελος από τον Γαβριήλ ότι ήθελε να μας δει. Καλύτερα στον Γαβριήλ παρά στο χάος που επικρατούσε στην Κόλαση. Συν ότι τα κορίτσια είναι ασφαλή εδώ. Τσαντίζομαι που δεν μπορώ να καταλάβω τι στον εαυτό μου γίνεται και αηδιάζω που έχω πέσει τόσο κάτω να έρθω εδώ για προστασία, όμως δεν είχα άλλη επιλογή. Άμα μπορούσα έστω να κάνω κάτι, θα ήταν να μην βρισκόμουν εδώ.